Four Years Ago...

07/01/14 10:16:37 AM

Nasaan ka nung nangyari ito? Noong panahon na sinundo ng ate mo ang kuya mo papubntang Luneta, at in return naman ay pormal na nanumpa ang then-nanalong kanidato ng Liberal party bilang pangulo ng bansang kinatitirikan mo?

Masyadong tahimik nun ang kalyeng Legarda sa Maynila (at bakit ito pa ang halimbawa ko? Dahil maliban sa nasa lungsod ako noong panahon na yun, ay malapit lamang dyan ang Malakanyang, o ang tinatawag na “presidential palace.” Isang kaliwa lang sa intersekyon ng Legarda-Azcarraga (o sa kasalukuyang pangalan, C.M. Recto) at Mendiola) noong Miyerkules na umaga na yun. Kakatila pa lamang ng ulan din nun. At totoo lang din, matapos ng eleksyon nun ay wala akong kamalay-malay sa mga pangyayari sa politika.

Basta, ang alam ko lang nun ay nagpaplano kami ng kabarkada namin nun sa paggawa ng thesis, samahan mo pa ng panaka-nakang pagiinternet gamit ang nakaw na wi-fi mula sa kanyang tropa, at ilang shot ng isang kilalang brandy. Malay ko ba na naging pangulo na nun si Noynoy Aquino.

Ahh, kaya pala may putukang naganap nun, tapos ang hinala ko ay yung mga explosion sound waves nun (“explosion sound waves” talaga?!) ay mula pa sa Luneta, o kung sa mas spesipikong lokasyon, Quirino Grandstand. Wala sa radar ko nun na may mga tarantado na namang nagiiskandalo sa mga kalye ng Sampaloc (sabagay, kahit riding in tandem ay hindi makakaalpas sa madulas na kalsada roon).

Pero, ayos lang din eh no? Sa kanyang pormal na unang talumpati bilang pangulo ng republikang ito (o kung masyado kang diplomatiko kuno, estado), mararami rin siyang binitawang salita. As in “panalong sound bytes” lang.

Walang wang-wang. Walang counterflow. Walang toll. Hanep, ang daming pinagbawal. Sabagay, sino ba naman din kasi ang hindi mababagot sa mga sasakyang akala mo kung sinong hari ng kalsada (maliban pa sa mga pampasaherong jeep), na kulang na lang ay sumabog ang mga bintana sa tindi ng speaker niya.

Pero four years later, anyare na nga ba? Wala namang wang-wang na sasakyan na umaariba sa kalsada sa panahon ngayon eh. Pero exemption to the rule dyan ang mga bumbero, ambulansya at police mobile. Oo, siyempre naman, sila nga lang ang mas may higit na karapatan na magpaandar na may wang-wang eh.

Pero ang wang-wang nga ba ay nasa sasakyan lamang? Kung ang kuya mo ang tatanungin mo, malamang, mayroon din siyang sasabihing “utak wang-wang.” At hindi na ito kataka-taka sa mga nakalipas na talumpati niya sa taunang State Of the Nation Address (SONA).

Pero, ang tanong (ulit): may wang-wang pa rin ba sa lipunan? Oo, as long as may tiwala pa rin. Ayan, sa mata niya, ang wang-wang.

Pero... walang counterflow? Nagpapatawa ka ba? Pati yung... walang toll? Sa kalsada, laging may ganyan, lalo na pag may emergency no. kailangan din nito paminsan-minsan.

At yung toll? Eh marami na ngang bagong expressway na naipatayo sa administrasyon niya eh. Good news yun, ex ept for one thing: may toll kaya ang mga yun.

'de. Baka naman yung mga kalsada rito sa lungsod at sa kung saan pa na hindi naman sakop ng mga tollways ang ginagawan ng toll. Yung mga nairereklamo minsan sa mga programa ng mag-utol na Tulfo. Siyempe, bad naman yung paglalagay ng ganun sa mga lugar na hindi naman dapat paglagyan.

At... ay, oo nga pala. May kulang.

“Kayo ang boss ko!” Wow, taray. So, chimay ka ba namin? Ganun? Hindi ganun yun, mga tol. Ang ibig sabihin ng winika niyang yan ay nagpapatunay lamang sa kanyang katayuan bilangpublic servant. Sa kasalukuyan kasi sa mundo ng pulitika, isang malaking kalokohan ang mga salitang “public servant.” dahil kung tutuusin, tayo pa ngang mga mamayan ang nagmumukhang ganun.

Pero four years after, tayo pa rin ba kaya boss niya? Madaling magsabi ng “HINDI!” dahil sa dami ng hinaing natin sa gobyerno na kahit siya mismo ay hindi basta-basta matugunan. Aminin natin: ako, ikaw, sila, siya, at halos bawat isa sa atin ay mahilig pumuna at hindi nasasatisfy kahit na may ginawang solusyon ang pamahalaan.

Pero sa kabilang banda, hindi rin madali ang mundong ginagalawan niya.

Anyway, may dalawang taon pa naman para magawa ang mga dapat na tungkulin niya. Pero sana naman, dalawang bagay lang: mag-iwan siya ng magsisilbing legacy niya, kung bakit siya ang niluklok ng marami.

At pangalawa: kung seryoso siya sa pag-combat ng korapsyon, dapat lahat ng tao, mapa-oposisyon o administrasyon ay kaya niyang kastiguhin—hindi lamang sa salita, kundi sa gawa rin.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

E-Libel Strikes Again!

2/22/2014 1:50:10 PM

(re-updated: 03/19/2014 5:03 PM - Ilang linggo na ang nakalipas ay nagbigay na ng hatol ang Supreme Court sa isyu ng Republic Act 10175 o ang Cybercrime Protection Act of 2012. Ilan sa mga probisyon ay dineklarang un-consitutional, samantalang ang ilan rin sa mga ito ay idineklarang 'constitutional,' kabilang na riyan ang kontrobersiyal na probisyon na nagsasaklaw sa online libel)

O ayan na. Nagdesisyon na.

At legal nga daw ang e-libel.

Kaso, ano na mangyayari? Marami bang masasawatang mga gago sa modernong lipunan?

Nah, duda ako. Seryoso, with all due respect sa mga tagahukom at mga kups na gumawa ng section 4 ng RA 10175.

Pero sa totoo lang, ang paninirang puri talaga ay isang malaking paglabag sa batas-kriminal. Magsalita ka lang ng panlalait, at hindi nya ito talaga nagustuhan (yung tipong mas malala pa sa pagkapikon ang reaksyon niya), maasunto ka na.

Pero leche talaga, okay na sana eh. May mali lang siguro. May mabgilang-ngailan

.

Don’t get me wrong. Katulad nung sinasabi ko sa kasagsagan ng argumento nito noon, I’m all for Cybercrime law, except sa libel provision clause. Kasi isipin mo ‘to: ang salita ay may mapaglarong kahulugan. Maaring mapikon ka pag binasa mo ang isang nakakairita naming kumento, samanatalang sa iba naman ay hindi. Sa madaling sabi, magkakaiba tayo ng pag-unawa.

Maaring sabihin ko na “ang gago mo talaga,” sa isang tropa ko sa thread ng Facebook niya na pabiro obviously at naintindihan niya yun, pero pag hindi naintindihan ng sinumang kupal at biglang sumabat ng “hoy! E-libel yan ah!” ay obvisouly, patay kang bat aka sa puntong ito. Maari mong sabihin na “EH PUTANGINA, IKAW PALA YUNG TUNAY NA GAGO EH! SABAT KA NANG SABAT SA USAPAN NA MAY USAPAN!” Pero dahil sa batas na ito ay possible ka nga bang makasuhan kagad nun?

Di rin saksakan ng pagkasiraulo yun no? (dapat may batas din sa mga taong nambabasag ng trip ng may trip. As in e-malicious mischief o e-sabotage)

Pero balik tayo sa usapan. Okay sana ang cybercrime, kung kaya naman ito masawatan ang mga kaso ng prostitusyin sa internet, pati ang cyber-bullying. Ito nga lang ang problema, gaano katindi ang magiging basehan dapat para mapatunayan na libellous ang isang post o hindi? Pag may nagreklamo lang ba?

Actually, kung salita lang ang usapan, maaring maimanipula lang ito ng tao eh. Katulad ng sinabi ko kanina, iba-ibang tono, ibig sabihin, iba rin ang pag-unawa.

Maliban pa yan sa kasabihan na ‘iba ang panlalait sa nagsasabi ng katotohanan.’ Siyempre, iba talaga yun, depende na nga lang ito sa kung paano mo sinasabi ang mga bagay-bagay.

Kung ako ang tatanungin siguro, kailangan madefine kung ano ang libellous sa hindi. Dahil sa malamang, yan din ang ikinatatakot ng marami.

Freedom of speech? Absoulte ba yun? Ako sasabihin ko, sa mababaw na pag-unawa, oo. Dahil lahat naman tayo ay may kapabilidad na sabihin ang anuman nais natin, napag-isipan man yan o bugso lang ng damdamin, o napagutusan ka lamang na basahin.

Pero sa malalimang perspektibo, hindi. Siguro, dala ba ng mindset natin? Yung ating tinatawag ng ‘konsiderasyon’ sa kapwa? Maari. Dahil tulad ng kasabihan, hindi lahat ng biro, nakakatuwa. Pag ikaw ang tinamaan ng slapstick, maiinis ka, unless nasa comedy bar ka (dun hindi ka pwedeng mapikon or else, sisipain ka palabas ng venue).

Masyado na yata tayong paliguy-ligoy dito at baka mainis na sa atin yung mga tao. Pero, yun nga lang ba ang problema sa cybercrime law? Di lang. marami ngang nadeclare na constitutional, marami din naman yung nasa kabaligtaran.

Mapipigilan ba nito ang mga blog? Definitely, hindi. Siguro, magiging tame yung mga sobrang harsh at sobrang brutal magpost. Pero maniwala ka, hindi nito masusupil ang blogging industry.

Siguro, maganda na amyendahan ang batas na ito. Maaring di to kayang unawain ng lahat, pero pag ikaw ay minsan nabiktima ng krimen sa pamamagitn ng internet, baka pustahan, ikaw pa ang manguna sa panawagan sa cybercrime bill.

Basta, yung libel clause, pakiayos at pakiexplain nga ng maayos para mahal kayo ni Donya Ina.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Throwback: Tribute To Francis Magalona

3/6/2014 2:04:04 PM

It’s been six years when his untimely death shocked us. Mainstream fans, hip-hoppers, real artists, whoever you are. At least for once you appreciated his KALEIDOSCOPE WORLD under those THREE STARS AND A SUN; when he, a MAN FROM MANILA, wanted a GIRL like you to BE MINE (or should I say, “Be with him”). He really has a WHOLE LOTTA LOVIN' to warm those COLD SUMMER NIGHTS.

Yeah, talk about some kind of ‘reference bars,’ eh?

Here’s the thing. I can’t help but to watch this tribute clip for over and over again. And it’s really good.

Gloc-9 showed his passion right there. What a fitting tribute. Forget the bad-ass move that Andrew E made there. Hip-hop may have that ‘rap battle’ thing to outwit the others; but it doesn’t mean that the culture is meant to be violent.

I’m not a hip-hopper but I do believe in music, that it can bind every human being with love and respect.

Let’s set the shit aside for a while. Here’s Gloc-9, Andrew E, Hi-C, and Ron Henley on this Eat Bulaga special dated March 7, 2009 (Yes, it was a Saturday).

Rest in Peace, Master Rapper. Long live the rap music!

Author: slickmaster | (c) 2014 september twenty-eight productions

Tirada Ni SlickMaster: Chismax Overload

2/24/2014 9:10:08 PM

Marami nang nagtatanong. Marami na rin ang nagiging instant na tsismoso. Ito na ang laman ng mga usapan at pati mga national news item. Tama, yan nga.

E sa loob ba naman ng isang buwan ay ‘yan ang maging laman ng mga sirkulasyon e, mula balitan hanggang sa social media.

Anak ng puta naman. Hindi na ba tayo nagsasawa sa mga iskandalo at tsismis? Di ba tayo nasusuraan sa pagiging makakapal ang apog ng mga ‘to?

Masyado nang over-hyped ang isyung ito. Sobra-sobra pa sa pagiging blown out of proportion.

At ito ang mas mahirap pa. Patayin mo man ang TV, ito naman ang magiging laman ng pahayagan. Alisinmn mo man ang papel, laganap naman sila sa internet.

At kahit hindi ka tumangkilik sa media sa loob ng isang araw, may isang pagkakataon pa rin na maririnig mo pa rin ito mula sa mga bungangera mong kapitbahay.

Unless kung nakapiit ka sa sariling kulungan at all-day forever alone lang ang peg mo.

Pero... tangina naman, nakakaurat na yan!

Sa sobra nang daming twist nito, para na siyang paborito mong teleserye – pinapaikot na lang ang kwento, bumenta lang sila. Kahit walang-wala sa ugnayan ang mga pangyayari.

At oo, para na rin itong pagkain – pagkain na hindi na kaya pang sikmuraan; as in nakakaumay na sa panlasa. As in tila isang junk food na ang lahat – as in literal na basura, pero tinatangkilik n’yo pa (oo, kayo lang. Huwag n’yo kong idamay mga supot kayo).

Ito ang problema: kikita ba ang Pilipinas pag patuloy pa ring pinag-uusapan ang tatlong mokong na ito? Aangat ba ang ekonomiya, maiibsan ba ang mabigat na daloy ng trapiko, magkakatrabaho ba ang mga desperado’t sawang-sawa na sa pagiging tambay, bababa ba ang presyo ng mga bilihin, at higit sa lahat, ikauunlad ba natin ang pagsubaybay sa mala-teleseryeng tagpo sa kani-kanilang mga asunto?

Anak ng puta naman. Let’s get fucking real here, ano po, mga itoy at ineng?

Marami pang mahahlagang problema na dapat pang pagtuunan ng pansin ang Pilipinas. Oo, seryoso. Mula pork barrel scam (bagay na hindi ka pwedeng magsawa kahit nakakaumay na ang pork barrel na yan), hanggang sa mga proyektong magpapaubos ng pasensya sa iyo sa daan hanggang sa mga kung anu-anong mas makabuluhan pa.

Pero ang pagpatol natin sa iyung ito ay patunay na isa tayong malaking ISKWATER. Tunog elitista ba ang datingan? Oo., dahil ganun talaga.

Tama ang mamang nagsabi ng “Poor people talk about other people,” at sa kaso natin, hindi lang tayo poor (in general). Eh ano? Kundi SKWATER na.

At hindi ito usapin ng pera o pinansyal ha? Sa utakan ang tinutukoy ko. Besides, ilang beses na ba nating pinuputakte ang mga ganitong klaseng isyu?

Sobrang babaw nga para patulan ang argumentong ito, pero ito rin ang patunay na sobrang babaw din natin as a whole. May gana ka pang makipag-usap ukol sa buhay ng ibang tao samantalanag nagugutom ang mga anak mo sa bahay? May gana ka pang makialam sa buhay ng paboritong artista sa halip na ang dapat na pinapakialaman mo ay ang trabaho mo?

Dito pumapasok ang ‘needs versus wants’ na sitwasyon. Mas gusto natin ang entertainment kesa sa mga bagay na makapagbibigay sa atin ng kaalaman.

Actually, ang entertainment ay ganun din naman, nagiging maalam ka. Pero iba ang kaalaman na dapat mong malaman kesa sa mga ampaw na bagay na tulad ng pangingialam mo sa showbiz. Magiging showbiz reporter ka ba tulad ng mga chikas sa beat ng dos singko at suyete kung magiging talakera’t tsismosa ka?  Magkakapera ka ba kung maging una ka sa balita ukol sa kanila? Eh wala ka ngang follower sa Twitter mo eh (anong konek? Siyempre, dun ang madalas na venue ng mga naglalagablab na balita eh).

Tama ang sinabi rin ng isa sa mga analistang hinahangaan ko, na ang ‘poor people’ ay mahihilig sa mga ‘entertainment.’ Sabagay, repleksyon nga kasi ito ng pagiging mababaw natin.

Tulad ng pag-patol natin sa awayan dati ng dating mag-asawang Kris at James, sex scandal nila Chito and Wally, at pati na rin ang bangayan ng mga mag-utol na Barretto.

As in SKWATER lang.

Basura.

Ampaw.

Kaya p’wede ba? Na tama na ’yan? Utang sa boundary naman oh!

Enough of excessive publicity, please?

Wala na dapat tayong pakialam kung may nagahasa pa si Vhong, kung chubby si Deniece, o na-demonize si Cedric ng media.

Eh sa totoo lang, hindi naman magiging malaking isyu ito kung:

Una, hindi gumawa ng kalokohan ang isa sa kanila; at

Pangalawa, hindi sila prominenteng nilalang? (pero teka, hindi naman sikat ang huling dalawang nabanggit ah.)

Oo, hindi nga sila kilala, pero dahil isa sa kanila ay sikat, damay-damay na. Alam nyo naman ang kapangyarihan ng media eh.

Dapat nga may media blackout na ukol dito eh. Pero... asa pa tayo sa ganun, no. Dito kumikita ang media eh – tama, sa mga konrotbersyal na bagay.

Bottom line, pagpyestahan man nga natin ang mga item nila, matatapos pa rin ang araw na kayo’y naka... NGANGA !

In short... olats.

Oo, huwag nyo ko idamay, bagamat nagbato pa rin ako ng statement of generalization...

KAYO LANG YAN.

Angal ka? Sipain kita d’yan eh.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Si Vhong at Deniece Na Naman Ang Balita! Eh Ano Naman Ngayon?

1/31/2014 1:46:34 PM

WARNING: Ang post na ito ay rated SPG. Naglalaman ng tema at lengwaheng hindi akma sa mga tatanga-tangang tagahanga ng mainstream.

Hay, naku. As usual, 7 araw matapos pumutok ang isyung ito, sasakyan na naman ng karamihan  ‘to. As in mapapaisip ka na lang, “may kontrobersiya na naman?”

At masarap naman din sabihing “Eh Ano Ngayon?”

Oo nga naman. Eh ano naman ngayon kung nabugbog si Vhong Navarro? Eh ano naman kung sino ang kupal na si Cedric Lee? Eh ano naman kung bias ang report ng media? Eh ano naman kung di magkatugma ang mga kilos ng mga nagpablotter nito? Eh ano naman kung nagbiro si Goma? Eh ano naman kung ‘chicks’ ang inoral sex daw diumano ni Vhong na si Deniece Cornejo? Eh ano naman kung may pasaring sila Kat Alano at Vina Morales sa kani-kanilang mga Twitter, Facebook at Instagram posts?  

Eh ano naman kung di kayo maniwala sa abugago, este, abugado ng kampo nila Lee at Cornejo? Eh ano naman ngayon kung akma sa pahayag ni Navarro ang mga footage ng CCTV?

Oo nga! Ang daming twists sa plot ng kwentong ito. Eh putangina naman... ano naman ngayon?

Maraming mahahalagang problema ang Pilipinas. Kasama na riyan ang pork barrel scam, kabilang din diyan ang amazing story ni Kap na ‘trak’ na ebidensya. Pati na rin ang pagtulong mga biktima ni Yolanda, pati na rin sa lindol sa ilang probinsya sa Kabisayaan, si Agaton, at yung darating na bagyong si Basyang.

Isama mo na rin pala ang sigalot sa pakikibaka sa kapayapaan sa Mindanao.

Lahat ng yan, dahil lamang sa pagkabugbig sa isang host ng “Showtime,” ayan na. Naging epektibo ang “diversionary tactic” nila. Mission accomplished.

Masyado na rin nito nakuha ang atensyon ng media at NBI. Sa halip na dapat ay mas tumutok pa nga to sa mga mahahalagang tungkulin sa ating lipunan tulad na lamang ng pagfocus sa mga mas mahahalagang isyu sa ating lipunan at ultimo ang pagsasaayos sa pagkuha ng clearance.

Sa totoo lang, okay din sana pag-usapan ang mga ito. Kaso sumusobra na rin eh. Nakakarindi sa tenga. Nakakasulasok na. Nakakasura’t din at di na kaya pang sikumrain pa. Sa panahon na ang Balitanghali, Andar ng mga Balita, 24 Oras, Aksyon, TV Patrol, Saksi, Pilipinas News at Bandila ay ginagawang parte ng mga national headline ang insidente ni Vhong, Deniece at Cedric, nagiging isang malaking circus ang mga newscast (buti na lang, ang mga tulad ng Solar at ANC).

At isama mo na rin pala ang Facebook posts. Democracy kamo? Asus. Siguro applicable lang yan kung mainit-init talaga ang isyung yan at hindi sa panahon na 'stale' na ang datingan. Uso mag-move on, mga pre.

Siguro, dikta ba ng mga manunuood na ubod ng kamangmangan ay kaignorantehan na lamang (at dagdagan pa ng pagiging emosyonal at pagkahumaling sa mga teleserye) ang dahilan? Maari, pero hindi rin eh.

Basura na ang pinapalabas ng audience regardless kung chicks din ang mga istura ng mga showbiz at NBI beat reporters. Masakit at mapait na katotohanan ba?

Actually, oo. Pero sa kabilang banda, ika nga, “controversy sells,” regardless kung ‘hits o diss’ ang take mo sa isyung ito. At siguro, may factor ito ng “romansa” at sex. Come to think na sa anggulo ng isyung ito naungkat ang pagchi-cheat diumano ni Navarro sa kanyang gelpren?

Pero sa totoo lang. Nakakasawa na talaga eh. We just can’t give shit on them anymore. Saka 2014 na. Nag-Chinese New Year na. Pero ito pa rin pag-uusapan niyo? Tangina, supot.

Bottom line, tayo, ang publiko pa rin ang talo rito. Bakit kanyo? Eh basura na ang hinahain sa iyo e samanatalang hindi yan ang kailangan mo. Mas basura pa sa junk food actually. 

Eh kung hayaan na lang natin silang matauhan? At tayo naman, magsimulang magtrabaho sa halip na makipagtsismisan, ano po?

Author: slickmaster | (c) 2014 september twenty-eight productions 

Sabi Ng Isa, Sabi Ng Kabila

1/28/2014 12:57:11 PM

Nakakalito na. Mabuti na lang ay hindi ako bumibiyahe sa oras na sinusualt ko ito dahil sa malamang, kulang pa ang Bonamine at kung ano pa ang mga gamut na pangontra hilo para dito.

Pero nakakalito nga ba ang mga pinagsasabi nila? Sino ba sa kanila ang nagsasabi ng totoo?

O SADYANG ‘OVERLY BOLOWN OUT OF PROPORTION’ NA ANG LAHAT NG ITO? Tama, OA na kung sa OA.

Sabi ng isa, pumunta lang siya. Sabi naman ng kabila, inimbitihan.

Nasuntok ang sikat na artista. Na-opsital dahil dun. Ang bwelta naman ng kabila,nagtangka siyang manggahasa sa isang babae dun. At ‘citizen arrest’ lang ang mga nangyari.

Ito ang problema: kung nangrape si Vhong Navarro, bakit hindi nakalock ang pinto? Ano ‘to?  Na siya nakapagpigil? Ganun?

Citizen arrest lang daw ang nangyari? Pero ayon kila Cedric Lee, nagtatangkang pumiglas si Vhong kaya tinalian nila ito gamit ng duct tape.

Teka, saan nga ba ginagamit ang citizen arrest? Saka kung sasaklawan ang mga ito, dinadala sa presinto ang alinmang gumagawa ng katarantaduhan. Hindi ito sinasamahan ng kung anu-anong physical struggle. Ganun? Pero napakakumplikado lang, depende siguro sa sitwasyon kung paano ieexecute talaga ang citizen arrest.

Attempted rape ba? Pero teka, bakit hindi nagpamedico-legal si Deniece Cornejo? Di ba madalas na SOP sa ganun kung masyado kang nasaktan o masyado kang naharass, ke magpapablotter ka lang, nagpamedico legal pa?

Dahil inurong ba ang reklamo? Ganun? Nagpablotter ka pa. Pero sabagay, parang ang dating niyan ay sa susunod na magaganp ulit ang pagkakataong ito, ikaw ay masasakdal sa pangalawang pagkakataon.

Ganun? Pero still ebidensya mo pa rin eh. Preba.

Bakit hindi rin nagpamedico-legal si Vhong? Hmm, pero teka, ‘di rin ba sapat ang itsura niya sa ospital? O baka naman may hihirit ng “baka make-up lang yan.” At ang tell all interview niya? Alam kong nagdrama siya minsan, pero I doubt it this time around. Nah.

Yung anggulong attempted rape. Yung report dun, bias nga ba? Ewan ko. Maaring bobo din ba ang mga manunood? Mas maari din, considering na malakas ang kapangyarihan ng media. Madaling makapagpa-impluwensya ng tao.

Eh kung sa yun ang source nila eh. Ang tanong nga lang ay “pirma nga ba ni Vhong yun?” Sapat ba ang ebidensya ng mga litrato ng kanyang pagkakahuli diumano sa police station?

Kaya para sabihin na worst network ang siyete ay isang malaking kagaguhan. Ganun din sa side ng dos at singko, at kung ano pang network dyan. Network wars should be putted aside, at sinumang ogag na magsasabi na “asus! Dos versus Siyete na yan!” ay obiviously, isang gago. Palibahasa, nagpapakababaw. Nagpapakasasa sa mga bagay na nakikita nila. Palibhasa na-inject sila ng virus na kung tawagin ay “mainstream.”

Pero kung tutuusin, hindi sila bias. Ang problema dito ay ang media nga lang ang nagpapalaki ng isyu dito – at yan ang pinakatotoong pangyayari sigurado.

Maaring hindi nagsasabi ng ‘absolute truth’ ang magkabilang kampo at dinadaan sa abugado (and considering na ang alinmang nalalamn nila ay isasala pa at yung matitira ay yun lang ang tangi nilang pwedeng sabihin sa korte). Pero walang kasalanan dito ang mga abugado. Trabaho nila yan eh.

Maaring may tinatago ang magkabilang kampo, which is talaga naming nakakalito. Actually kahit sa hanay ng pulis, may magsasabing nakuha nila ang blotter, may nagsasabi naman na hindi nila ito natanggap. Labo pa rin, di ba? Pero again, kahit may pagkukulang sila sa senaryong ito, hindi sila ang tunay na may sala.

Biyernes lang ito nabalita, samantalang Miyerkules pa ito mismo nangyari. Ang tanong: anyare? Abkit ngayon lang? Ano ‘to, ang dating ay ‘may mapag-usapan lang?’

Naalala ko ang prof ko nun sa isang major subject: isa sa mga element ng pagbabalita ay ang ‘proximity.’ Meaning, dapat ay mabilis pa sa alas-kwatro ang maghahatid ng mga kaganapan. Kaya sa totoo lang, mukha na siyang panis (I mean yung balita) noong panahon na yun kung susuriin. Stale, ika nga.

Nah, pareho lang sila may mali eh. Pareho ring may tinatago. Pareho silang nagsusumbatan. Pareho lang silang nagbababuyan ng pangalan sa harap ng mga mata ng publiko, pati na rin ang mga tumututok sa social media. In other words, pare-pareho lang naman nila kayong ginagago eh (wag mo kong idamay dyan).

I’m not taking sides, pero dapat ma-settle na rin ‘to in such a way na sila na lang ang mas nakakaalam – tual nung nangyari naman ito ay sila-sila rin naman ang mga nagkakasangkutan eh (unless ilabas ang CCTV footage); habang sa totoo lang ay marami pang mas mahahalagang balita ang dapa ibinabalita pa kesa dito. Diversionary tactic ang dating eh. Mas mahalaga pa ring pag-usapan ang pork barrel scam kesa sa mga nangyari sa isang host ng Showtime.

Pustahan, ilang lingo magtatagal ang isyung ito. At dahil dyan, marami na  naman ang mga siraulong tatamad-tamad magtrabaho. At dahil d’yan... aabangan nila ang susunod na kabanata!

Nalito ka ba? Ako din eh.

Sabi ng isa, sabi ng kabila, ay pucha, nakakalito na! TAMA NA!

Author: slickmaster | (c) 2014 september twenty-eight productions

Ibalik Ang Death Penalty?

1/24/2014 3:30:04 PM

Kailangan ba talagang magka-Death Penalty muli sa ating bansa? Kung pagbabasehan ang mga pangyayari sa ating lipunan – na lagi na lang yata nagkakaroon ng marahas na kriment – siguro. Yan ay mas solido pa kung ikaw mismo ay biktima ng mga kaganapan na gawa ng mga halang na bituka.

Pero ayaw kasi ng Simbahan yan e. Ayon sa isa sa mga opisyales nilang si Fr. Melvin Castro na ang simbahan ay naniniwala sa restorative justice – isang hustisya na nakakamit sa pamamaraan ng paghilom sa mga sugat. Ito ang problema – ang paghilom ay mas matagal, at kung sakali man na dumating sa punto na gumaling ang mga sakit ay hindi na ito makakagalaw pa tulad ng dati (tignan mo na lgn sa malaim na perspektibo ang mga salitang ito).

In short, hindi siya naniniwala sa pamamaraan na kailangan pang dumaan ng dahas. Parang kasabihan ba na “hindi maitatama ng isang mali ang isa pang pagkakamali” ba? Depende kasi yan eh. Siguro tahasan itong kinokontra ang mga istilo ng pamamaraan ng pagparusa sa pamamagitan ng mga salita sa code ni Hammurabi, na “fight fire with fire.”

Tingin ko, ganun din ang pananaw ng Commission of Human Rights dyan. Tulad ng sinabi ni Etta Rosales sa programang “Wasak,” ang may problema dito ay ang sistema.

Naku, talaga lang ha? Sabagay, talaga naman may problema ang sistema allo na kung hustisya ang usapan dahil lgui ang mga mahihirap eh.

Pero ito pa ang isang suliranin dyan: kung hindi maiimplementa ang death penalty, paano masisisguro ang seguridad natin? Lalo na sa panahon na may mga kawatn sa lipunan? Ano ‘to? Kasalanan ba ng media na lagging palaman ng kanilang pangbalitaan ay ang mga crime beat report?

Naalala ko si Erap bigla. Isa siya sa mga tumawag ng atensyon ng CBCP ukol dito. May kaso kasi sa Paco na namatay at nagahasa pa ang isang musmos na bata. At kung maalala ko, maliban sa downside na katiwalian, ay isa rin siyang crimebuster. Sino ba ang makakaalala sa mga huling pag-implementa ng death penalty, tulad noong nangyari kay Leo Echegaray?

Hindi ito usapin ng lumalaki ang populasyon (anak ng, anong konek?). Pero ang tama ay hindi sa lahat ng oras ay nadadaan sa matiwasay na pamamaraan. Parang sermon ng magulang sa pasaway na anak, o ultimo ang ‘sampal.’

Sa totoo lang, mas okay ngang irevive ang death penalty. Yun nga lang, dapat ay mas salain pa ang mga taong masasakdal kung sakali man. Marami nang kriminal sa ating lugar. Kung hindi sila madaan sa santong paspasan, e baka pwede pang maidaan sa maladelubyong hampasan!

Author: slickmaster | (c) 2013 september twenty-eight productions

10 Worthless Stories of 2013

1/21/2014 12:55:26 PM

Sa dinami-dami ng mga balita noong nakaraang taon, hindi rin makakaila na mayroon ding naglipanang mga walang kwentang kwento na nauso pa sa sirkulasyon ng ating media.

Una kong inanusyo sa Facebook ang mga nakalistang ‘wa kents’ na balita bago pa matapos ang 2013. Pero dahil sa pabago-bago ang listahan, may mga pagbabagao akong sinuri nbago ako mag-come up sa pag-paskil nito (kaya actually, yun din ang dahilan kung bakit na-late ako ng matindi sa paggagawa nito).

Bakit nga ba sila nakakairita sa mata ng publiko? At bakit pa naging parte sila ng kasaysayan ng mga newscast at news feed sa Facebook at Twitter? Ayon sa aking propesor sa isang major subject, ang balita ay dapat naglalaman ng “prominence.” Kaya kahit magtaka at magreklamo ka pa ng bonggang-bongga, hindi kasi makakaila na ang karamihan sa listahn na ito ay naglalaman ng mga prominenteng pangalan, personalidad man o material na bagay.

Pero kung hindi mo mapigilan ang emosyon mo… problema mo na ‘yun (wag kasing pairalin yan na parang nagrereact ka sa Facebook kahit hindi mo pa nababasa ng buo ang isang post). Anyway, narito ang sampung over-rated-pero wala naman talagang substansiyang balita noong 2013.

1. Barretto Family Feud – wala nang mas nakakairita pa kesa sa isang awayang pamilya na iboino-broadcast pa sa showbiz portion ng mga balita. Aba, ano sila? National news item? Mula sa sumbatan ng mag-ate hanggang  sa nakisali ang mga magulang hanggang sa pakikipagpatutsadahan sa kani-kanilang mga statement sa mga reporter. Naknampota naman.

2. Sex Scandal Videos from Wally Bayola and Chito Miranda – oo, may sex scandal sila. Eh pucha, ano naman ngayon? Ano ‘to? Nabubuhay pa rin tayo sa medieval ages? O renaissance? O naglalabasan na naman ba ang mga hipokritong konserbatibo at magsasabing “tangina naman. Nakakahiya naman ang dalawang ‘to!” Huwag nga tayong mag gaguhan dito. Parang wala kayong alam sa salitang ‘sex’ ah (at sinuman ang magdedeny ay karapat-dapat na i-gangbang dito),k and as if na “Christmas gift” ang datingan sa inyo ng mga balitang yan. OO, may sex scandal nga si Kalbo at Chito – E ANO NAMAN NGAYON?

3. Kris-Aquino-James Yap feud –  Sobra-sobra na ang publicity ng media ukol dito. Malamang, tuwang-tuwa ang PR ng magkabilang kampo na nagte-trend sila sa kamalayan ng masa. Pero anak ng pating naman, nagmumukhang Drama Queen si Kris habang sinusumbatan ang asawa sa kaniyang kamalian; samantalang si James naman, parang action star na umiiyak sa press con. Ano, yan ba gusto n’yo? Mag-aaway nang bonggang-bongga sa harap ng publiko na hindi alintana ang pakiramdam ng pagkahiya?

4. Senate hearing re: Pork Barrel Scam – ito ang patunay na isang malaking JOKE ang ating pulitika sa Pilipinas. Mantakin mo, ang Senado, mag-iimbestiga sa kaso na kinasasangkutan ng mga kabaro nila? Ano ‘to? Sarswela o moro-moro ng mga hipokrito? Pustahan, baka mamaya niyan ay makakalimutan rin nila ang isyung yan dahil ang ilans a kanila, tropa si Napoles. Plus, masyado pang over-rated pa ang kanyang pagsuko.

5. 2013 Midterm Election Results – actually, maliban sa #4, ito ang mas hiit na magpapatunay kung anong klaseng laro ang pulitika sa ating bansa. Kaso, may magagawa pa ba tayo kung marmaing botanteng tatanga-tanga eh. Huwag ka nang mag-rant d’yan. Move on-move on din pag may time.

6. Harlem Shake and Gwiyomi Worldwide Craze – nauso lang mula sa isang blog post, ayan na, nagsisinuruan na. Sa kaso natin sa Pilipinas, pinauso lang ng ilang personalidad at pati na rin yung nasa isang noontime TV show, ayan na, nagsisnuruan na rin sila. Kaso noong pinanood ng mundo ang kanilang sarili, aba’y parang tanga lang pala.

7. Clash at the Senate: Miriam Defensor Santiago versus Juan Ponce Enrile (plus Panfilo Lacson) – may kaugnay to sa sinulat ko sa #4. Pero anak ng pating naman, ang tatanda niyo na, pero umaasal kayo na parang batang nagkikipagharutan sa playground? Let’s get real here – wala kaming pakialam sa political o personal na drama niyo. Mabuti pa, MAGTRABAHO NGA KAYO!

8. Pugad Baboy's Termination – nang dahil sa alburoto ng isang eskwelahan, ayan, natsugi sa dyaryo ang komiks ni Pol Medina. Kinalimutan yata ng mga ‘to ang sandamukal na effort, reputasyon, at kita nila nang dahil sa isang katiting na pagkakamali. Pagkakamali na dapat ay napunta sa parte ng mga roofreader. Sila pa ang may sala kung bakit nalimbag ang kontrobersyal na strip eh. Kaya ang daming OA na nagreact laban sa Pugad Baboy. ‘di bale, baka maglalaway sila sa kanilang pagsisisi dahil ang PB, nanaig pa rin kahit sa Rappler nga lang; habang sila, andyan pa rin.

9. Break-up on air – nang dahil sa pagkahumaling sa isang bumisitang bokalista, nahalungkata ng kanilang away sa ere. At ay naku naman, kelangan bang malaman ng mundo na break na sila, samantalang kahit public figure ang babae, e private person pa rin naman g amituturing ang boyfriend? Kung ako sa ex ni Janine, ito ang isasagot ko kay Kris nung tinanong n’ya ito: Masakit ba? HINDI, PUTANNGINA – MASARAP KAYA! TRY MO!  Sa madaling sabi, there’s a thin line between “expressing your love” and being a “show-off.”

10. Miley’s twerking – o ang dating Disney star ay nagtwerk sa isang kanta ni Robin Thicke sa MTV awards. Alam ko, hindi siya cool. Pero ano naman ngayon? Kailangan bang iblow to out of proportion? Kagaguhan talaga ng mga netizens oh. Alam ko hindi natin tanggap ang nagawa niya. Pero look – Miley Cyrus today is not the same as Miley Cyrus we saw in our screens yesterday.

Author: slickmaster | © 2013, 2014 september twenty-eight productions

Mabuti Pa Ang Lugawan, May CCTV!

1/18/2014 4:00:34 PM

Tama. “MABUTI PA ANG LUGAWAN, MAY CCTV. ANG NAIA… WALA!”

Tama naman si Manong Ted Failon noong sinabi niya ang mga salitang ito: “MABUTI PA ANG LUGAWAN, MAY CCTV. ANG NAIA… WALA!”

Oo nga naman. Nakakaalarma na ang panahon ngayon. Kaliwa’t kanan na ang mga krimen tulad ng pagnanakaw at pagpatay ng tao. Kaya bilang pain nila sa mga kawatan, naging accessible na para sa marami ang paglipana ng mga Closed Circuit Television (CCTV) Camera.

Sa sobrang mainstream nito, napadali na yata ang mga video researcher at news reporter at editor para mas mailahad ng maayos ang mga crime stories nila.

At di lang lugawan ang merong CCTV. Pati na rin ang mga ibang establisyamento tulad ng tindahan, computer shop, karinderya, gusali, at ultimo ang mga kalye, istasyon at terminal ng public transport. Wapakels na kahit low-class o mababa ang quality, basta may CCTV lang.

Baka nga ultimo ang liblib na bahagi ng kwarto e may CCTV din. O yung sa mga tinatago sa salamin. Pati yung ibang programa sa mainstream, mala-surveillance din ang camera na ginagamit. Concealed man yan, or CCTV talaga.

Oo nga e no? Buti pa ang lugawan (at yung mga nabanggit na lugar), may surveillance camera. Eh ang Ninoy Aquino International Airport Terminal 3? Anyare?

Isa raw sa mga modernong airport? Weh, di nga? Bagamat mas matino-tino naman ito kesa sa isa sa mga world’s worst na NAIA terminal 1, yan naman ang papatay sa kumpyansa ng mga pasahero ng Terminal 3 – ang kawalan ng serbisyo ng kanilang CCTV.

Tignan mo na lang ang nangyari sa ambush sa isang alkalde noong nakaraang Disyembre. Yun na lamang sana ang nakakapagpabigay-solusyoin sana sa krimen. Kaso… wala eh. Hindi ba sila natuto?

Tignan mo ang kaso nila Raymart, Claudine at Mon Tulfo noong 2012. Sa isang video na lang na kuha mula sa isang netizen umasa ang dikta ng kaso. Maaring pabor yun sa batikang commentator at crime-buster. Pero ang problema, may CCTV pala sa area nay un. Pero hindi gumagana.

Anak ng tipaklong naman oh.

Sinasabi raw sa mga ulat na ipalalagyan naman ang NAIA 3 ng CCTV. Kaso, kelan naman ito mangyayari? Sa 2015 daw, sakto para sa APEC Summit.

Ano, sa 2015 pa? OO NGA daw!

Teka, bakit sa 2015 pa, hindi pa pwedeng agad? Tutal ilang linggo lang naman dapat mapag-aralan ang sistema ng paglalagay ng CCTV sa airport ah. Saka ang dating nito, parang masaydo tayong pa-impress sa ibang bansa dahil sa ngayon lang tayo nagka-CCTV. Hanep, third world problem nga naman ano?

Ganun? So mako-kompromiso pa rin ba ang kaligtasan ng mga pasahero nito? Ganon? Aasa na lang ba tayo sa checkpoint? Eh nakalusot ang mga killer eh. Patay tayo d’yan!

Kung krimen at teknolohiya na ang usapan, indeed, nakapanlulumo nga – na mabuti pa ang lugawan, may CCTV! Ang NAIA – WALA!

Sana lang mas maghigpit sila ng seguridad hindi dahil sa may nangyaring hindi maganda, kundi dahil para sa ikapapanatag ng mga tao d’yan.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

MASISISI MO BA SILA?

Ang mga tao sa mga social networking sites, na ang lalakas ng pwersa kahit hindi nagsasalita. Sa isang post o comment lang, kaya na nila banggain ang sinuman. Mga nambubully man, na-caught in the act na kawatan, at kahit ang mga sikat na personalidad. Masisisi mo ba sila kung bakit gan’on na lang ang reaksyon nila sa batas na tila kikitil sa kalayaan nila na maglahad ng anumang naiisip at nararamdaman nila sa internet?

Oo at hindi lang ang posibleng sagot na nakikita ko.

Sabagay, masisisi mo ba ang mga tao na naglalabas ng saloobin sa Facebook matapos ang nakakastress na araw para sa kanila? Kahit sabihin natin na walang nagagawang tama ang magbuhos ng emosyon sa isang social media post? Ito kasi ang nagsisilbing getaway nila sa masasamang bagay sa realidad ng kanilang buhay. Dito sila nagte-take out ng kani-kanilang mga frustrations at problema.

Masisisi mo ba ang mga sadyang opinionated lamang na tao, na nakikipagpatutsadahan ng mga kumento at personal na tirada sa kada nagbabanggaang trending topic sa Twitter? Pero mas mabuti sana kung tatanggalin na natin ang pamemersonal, ano po. Yan kasi ang hirap sa iilan. Sakit na yata nila iyan.

Masisisi mo ba na ginagawang katatawanan na lamang ang mga problema sa buhay ng ilang mga users? Yung mga may ayaw sa negative vibes at bad news na umeere sa mga balita? Sabagay, there’s a world of difference between having fun and making fun. Pero kadalasan kasi ang troll ay wala na rin sa hulog kung makapang-trip. Kahit sino na lang, titirahin, bumenta lang ang post. Walang pakialam sa mga sasagasaaan na tao kung sakali. Mas mabigat na damage yun, talagang prone sila sa cyber-libel. At ang mga matatamaan ng pagto-troll, parang maituturing na biktima ng isang kaso na tinatawag na “cyber-bullying.”

Masisisi mo ba ang mga taong mahihilig kumondena sa kada kalokohang nagaganap at naganap sa lipunan, virtual man o realidad? Oo nga naman, ‘di ba? May mga tao na mala-akitibista kung makapagreact, pero ayos lang ‘yan kesa naman sa mga taong nakikiuso lang at wapakels deep inside, as in may masabi lang.

Sabihin man natin na may halong conspiracy at mob mentality ang karamihan sa mga social networking users. But the real thing is, iyan na lang yata ang natitirang way nila para mai-express ang sarili nila. Maliban na lang kung mayaman sila sa load para magsagawa ng mala-group message na text brigade. At kahit ang mga blogs, na naging venue na para sa iba na maglahad, lalo na ang mga taong sadyang may passion sa pagsusulat.

Ngayon, bakit sila madedeprived para mailahad ang saloobin nila? Masisisi mo ba talaga sila? Oo at hindi.

OO, dahil karamihan sa kanila ay naglalahad sa mala-barbarong pamamaraan. Hindi man lang responsable sa mga sinasabi nila. Hindi ko alam kung hindi ba nila nalalaman na ang lakas ng kapangyarihan ng mga “salita” o nagpapanggap lang na ignorante ang mga ito. Sadyang totoo na may matatamaan talaga sa anumang mailalahad ng bawat tao, pero hindi ibig sabihin noon na hindi na tayo magdadahan-dahan. Alalahanin mo, ito ang panahon ngayon na maraming napapahamak dahil lamang sa pagsasabi ng totoo.

At HINDI dahil sa modernong panahon, sa mga gadget na lang tulad ng cellphone at computer na lang ang pamamaraan nila para makapaglahad. At bilang mamamayan ng bansang ito, iyan ang isa sa mga nakapaloob sa ating Bill of Rights. Parte yan ng karapatan natin bilang tao. Pero sa totoo lang, mas masuwerte pa tayo kesa sa ibang bansa na talagang banned ang paggamit ng social media by all means (o kung hindi man, e kontrolado pa rin).

There’s a thin line between telling the plain truth and defaming somebody else, whether by intention or not. Ibig sabihin, may pagkakaiba kasi ang pagsasabi ng totoo sa magsabi ka ng mga bagay na paninira na kung maituturing, sadya man o hindi. Kaya sa totoo lang, mag-ingat din kasi tayo sa anumang ilalahad natin, dahil iba-iba tayo ng pananaw bilang tao, parang malayang lipunan natin. 

Author: slickmaster | Date: 10/03/2012 | Time: 10:05 a.m.

© 2012 september twenty-eight productions.

Deprivation to “Freedom of Speech” or “Freedom to Abuse?”

Hindi na ako magtataka kung bakit ang daming umaalma ng “no more freedom of speech?!” sa mga Pinoy na laging naka-online pagdating sa usapin ng cybercrime act. Kahit po ang inyong lingkod ay tumutuligsa sa mga probisyon ng electronic libel. Oo nga naman, bakit parang pipigilan mo kami magsalita?

Sira ba ‘tong mga ‘to? Parang literal na sinungalngal o nilagyan mo ng busal ang mga bibig naming niyan. Pa’no ka aaksyon kung hindi mo alam ang mga hinaing ng mga kalipon mo. At… oo nga pala, akala ko ba kami ang boss mo, at hindi ka pwedeng makinig sa mg utos namin? Labo.

Pero, ang punto kasi, pagdating sa mga panukalang batas, kadalasan ay pumipirma lamang siya bilang punong ehekutibo ng bansang ito. At may veto process na sinusunod kung sakaling hindi aprubahan.

(Ayun ito sa usapan namin ng isa sa mga followers ko sa Twitter na itatago ko sa inisyal na I.M.A., ito ang mga posibleng pangyayari at pamamaraan  sa estado ng pagpirma at ng veto process)



1st way: Isa-sign ng president within 10-day period then balik sa congress for ratification.
2nd way: Hindi niya pipirmahan pero may veto message and reasons, buong bill yung dapat yung i-reject and not specific amendments then pass ulit sa Congress within 10 days.
3rd: hindi siya pipirma dahil adjourned ang Congress.
4th way: pocket veto, habang adjourned yung Congress, balewala na lang then magpapasa ulit ng panibagong bill, if nag-resume na.

Unless, 'pag wala masyadong angal si Kuya, deretso na yan  sa pirmahan at pag-implementa.

Unconsitional! Yan ang bira ni Senator TG Guingona. Oo nga naman, e ‘di ba bilang mamamayan ng bansang ito, may Bill of Rights tayo at isa sa mga nakalagay dun ay ang kalayan natin na magsalita o maglahad.

Pero hindi baka naman kaya nagkaroon ng ganitong batas ay dahil abusado na rin ang ilan sa atin? Napansin ko rin kasi na ang daming mga abusado sa mga social networking sites. Mga barbaro kung maka-asta, mga balasubas kung makapagsalita, lalo na kung ayaw nila ang mga artikulo o post na nabasa nila. At karamihan pa sa mga ito, katakut-takot na mura ang mga wini-wika.

Not to mention, marami rin kasi ang mga mapupusok na kabataan sa internet, mga taong hindi pa nila tuluyang naiintidihan ang mga pinagsasabi nila kahit sabak lang sila ng sabak sa kada thead o usapang pinapasok nila. Kung makapagbanta sa mga kaaway nila, daig pa ang mga tunay na kawatan. Pambihira.

Pero dapat kasi matuto din tayo na walang bagay sa mundo ang tinatawag na “absolute freedom.” (Ano ka, Diyos?) At ika nga ng palabas na Spiderman, “with great power comes great responsibility.” Ang lakas kaya ng kapangyarihan ng anumang salita na nilalahad natin, lalo na sa panahon ngayon na napaka-accessible na ng internet sa atin. Kaya kahit ang ultimong “hehehe!” ay kaya nang i-build up ang isang bagay o sirain naman sa kabilang banda. Oo nga pala, ayon kay Sen. TG, ang ultimong “hehehe” ay posibleng makapagpahamak sa iyo lalo na kung agree ka sa isang post na sa mata ng iba ay libelous. Ouch!

At hindi porket tila libre na at malaya tayong gumamit ng mga bagay tulad ng internet ay aabusuhin na natin ito ng sobra-sobra. Alalahanin mo, lahat ng mga kalabisan na bagay ay nakakasama.

Kaya isang leksyon na maituturing din ito sa karamihan… na maging responsible sa mga sinasabi. Tama din kahit papa’no yang wika na iyan ni Spokesperon Lacierda.

Author: slickmaster | Date: 09/30/2012 | Time: 9:32 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

OCTOBER 3, 2012

October 3, 2012. Ang petsa na kinatatakutan ng karamihan sa mga Filipino netizens.

October 3, 2012. Mas nakakasindak pa yata ‘to kesa sa doomsday kuno na December 21, 2012 para as mga adiks a social networking sites, fourms at ultimo ang mga bloggers at commenter nito.

October 3, 2012. Ang pang-40 sa 52 araw ng Miyerkules sa taong ito. Teka, malapit na pala ‘to e. Sa darating na Miyerkules na pala ito! Pero ano nga ba ang meron sa petsang October 3, 2012 na ito?

Sa October 3, 2012 na kasi ang nakatakdang pagsisimula ng pag-implementa ng Republic Act # 10175 o ang Cyber Crime Protection Act of 2012. Ito ay 17 araw mula nang pinirmahan ng Pangulong Noynoy Aquino ang nasabing batas.

E, ‘yun lang naman pala e. Ano naman ngayon? May pakialam at pakinabang ba kami kung sakaling mangyayari iyan?

Oo naman. Aba, naka magulat ka bigla na sa simpleng pagkumento mo sa isang post ay possible kang makasuhan na paglabag sa cyber crime act na iyan at makulong nang hanggang 12 taon. Iyan ay kung mapatunayan na libelous ang sinabi mo. Kung mapanira ba ito sa taong kinakausap mo o nilahad mo mismo sa internet.

At siyempre may pakialam ka, at dapat lang hindi dahil mamamayan ka ng bansang ito, kundi dahil sasagasaan nito ang kalayaan natin na magsalita. Ang i-express ang ating mga kanya-kanyang saloobin. Isa iyan sa mga nakapaloob sa ating Bill of Rights.

Maaring nakakatakot. Pero ang tila mas masaklap pa ay hindi rin malinaw ng husto ang pamantayan sa mga salita. Nagiging mangmang na nga ang inyong lingkod para lang piltin intindihin ang lahat ukol diyan. Pero… ay, ewan.

Kaya kaliwa’t kanan na ang mga protesta ng mga netizens, lalo na sa mga social networking sites. May gumawa na nga ng signing petition na ibasura iyan. At may mga kilos protesta pa nga yata na gaganapin sa Martes, Oktube a-2. Sa dalawang bagay lang umiikot ang hiling ng mayorya: (1) ang i-repaso ang mga ilang probisyon, particular na sa libel, o (2) tuluyang i-basura ang RA 10175 na iyan.

Grabe, cyber people power ba ang peg? Mukhang ganun nga. Pero, as usual, hindi naman kasi lahat ng mga tao sa netizens ay may pakialam talaga. Sing-laya ng realidad ng lipunan natin ang karamihan sa mga internet users ngayon. At siguro, iyan ang pinakamahirap sa lahat.

October 3. Naku, ingat-ingat na lang tayo. Lalo na siguro ang mga tulad ko na malalakas bumitaw ng opinyon.

Pero isang bagay lang din ang pinakasigurado. Kung asal-gago ka rin sa internet, e tapos na talaga ‘yang mga maliligayang araw mo.

Author: slickmaster | Date: 09/30/2012 | Time: 6:34 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

The thin line - #3: News and Commentary

Sang-ayon ako sa sinabi ng isang batikang mamahayag at propesor na si Crispin C. Maslog. “Opinion should be separated from news.” Pero sa nagbabagong trend kasi ng pagbabalita sa broadcast media, ‘tila na wala masyado ang makakapagbigay ng distinction sa kung ano ang binabalita sa mga isyung pinupuna. Wala bang boundary? Hmm…

Hindi na kasi ito ang panahon na karamihan sa mga newscast sa telebisyon pati na rin sa radyo ay bumibitaw ng mga tinatawag na straight news. As in puro balita lang na ibinabalita sa objektibong pamamaraan. Walang halo. Aniya, may mga pagkakataon kasi sa mga palatuntunang pambalitaan na laging may hirit na “side-comment” sa kada news item na dine-deliver. Halimbawa:

ISA ANG PATAY HABANG APAT NA KATAO PA ANG SUGATAN SA SALPUKAN NG MGA SASAKYAN SA EDA. (NAKU PO!) IYAN PO ANG IUULAT SA ATIN NI *NAME OF REPORTER*.

Kahit kasi sa mga simpleng ekspresyon tulad ng nakapaloob sa parenthesis, ay mahahalata mo na kung ano ang istilo ng balita. Kung ito ba ay isang objective o subjective. Kung walang halong emosyon ba (as in straight) o mayroon.

Siguro may nga natitira pa na mga straight newscast type of program dito sa media ng Pilipinas. Maliban pa iyan sa isang programa na pinapanood ko sa studio nun mismo. At yun pa ang panahon na nag-o-OJT ako sa isang istasyon sa Broadcast City at ang mga kaklase-slash-practicumer ko ay ang mga FD o Floor Director sa ilang mga pag-ere nun.

At siguro, kung hindi maiwasan an haluan ng komentaryo ang balita, dapat tularan nila ang isa sa mga newscast ngayon na may nilaang segment para ditto. Kung hindi ako nagkakamali, “editoryal” yata ang tawag nila dun. Kasi kung ilalahad mo yan sa pagkatapos ng programa, well, malabo ang dating e.

Tama lang. dapat magakahiwalay ang balita sa opinion ng mga tagapagbalita. Kaya nga may mga commentary program, ‘di ba? Sa lakas at lawak kasi ng kapangyarihan ng mass media, e kaya nito impluwensiyan ang sinuman sa lipunan. Lagyan natin ng “thin line,” please?

Author: slickmaster | Date: 09/27/2012 | Time: 09: 46 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

Tama na ang sisihan. (The LRT suicide story)

Suicide. Isang akto ng pagkitil ng tao sa kanyang sariling buhay. Madalas ito ay ginagawa sa isang pribadong lugar. Pero isa rin sa mga antigong pamamaraan ng pagpapatiwakal ng isa ay ang ipasagasa ang sarili sa isang sasakyan, particular sa tren.

Noong Agosto 30, 2012, ilang minuto bago mag alas-6 sa isang Huwebes na umaga, isang insidente ng suicide ang nangyari sa EDSA station ng Light Rail Transit line 1 sa Pasay City. Isang nangngangalang  Victoria Lucy Aroma, tinatayang nasa 50 taong gulang, ang tumalon sa riles sa eksaktong paparating na tren sa nasabing isatsyon. Nang dahil diyan, nasuspinde ang operasyon ng LRT sa ilang mga istasyon noong mga umagang iyon. Nalalagay din sa alanganin ang train operator nito dahil naharap siya sa kaso ukol dito.

Teka, ang operator, naasunto? Sira ba sila? Iba ang batas ng riles sa batas ng kalsada. Ano ba iyan! Kung sa mga tulad ng kotse, trak, bus, dyip o ultimo ang motorsiklo, pwede ka makapagpreno ng biglaan, sa tren… hindi kagad makakapagpigil iyan kahit nakatodo n gang pag-tangka na huminto. Nagii-slide pa nga yan e dahil sa riles nga ito dumadaan at iba rin ang makina niyan kung ikukumpara sa mga tipikal na sasakyan.

Ayon sa salaysay ng kamag-anak ng nagpatiwakal na biktima, ilang araw na itong balisa. May iniida kasi itong bukol o tumor sa kanyang mukha at umabot na ito ng dalawang dekada. Hmmm… kaya sa totoo lang, hindi mo rin siya masisisi kung bakit niya ginawa e. kasi pag once na dumapo sa isang depressed na tao ang patayin ang kanyang sarili, naku hindi pwedeng isawalang bahala iyan. At ‘pag once kasi na nasa ganung estado na ng pag-iisip, ay madalas sa pagkakataon, wala na sa katinuan yun e. Malakas ang suicidal tendencies ng isang tao kapag depressed ito.

Kaya sa totoo lang kung sinisisi mo siya kung bakit ka na-late sa trabaho o pasok sa klase mo, e ayun naman pala e. May pinagdadaanan ang ale. Hinay-hinay kasi sa pangangastigo dahil lahat tayo ay may kanya-kanyang pinagdadaanan sa buhay.

Pero sananga naman ‘di ba? Kung pwede lang huwag na lang magpakamatay. Maraming mga magagandang bagay sa mundo na maari mong mapansin kahit sobrang down ka. At malay mo, isa sa mga ito ang makapagpanumbalik ng iyong sigla.

Sa datos ng Light Rail Transit Authority, 10 sa 24 na pangkalahatan na beses ng suicide attempts sa LRT, nagtagumpay. At ayon na rin sa kanila, isa sa mga taon noong dekada '90 ay 7 beses ang naitala ng pagpapatiwakal sa LRT, at 5 sa mga ito ay natuluyan.

Kung may ipapanukala na dapat daw ay may bagay na po-protekta sa mga pasahero sa LRT, I think dapat matagal na ito e. kahit noong panahon pa na wala pang nagtatangka na magpakamatay sa nasabing linya ng transportasyon. Nabuhay lang naman ang isyu na ito nang dahil diyan e. Ganun? Mag-aantay pa ba kayo na may maging successful sa kanilang pagtatangka ng pagpapakamatay bago niyo sabihin iyan? Naku naman.

Pero kung walang pondo ang usapan, e sa tingin ko ayos rin naman ang mga itsura ng mga platform area ng kasa isatsyon e. Ano lang kailangan? DISIPLINA ng mga pasahero. Kung may itinakdang linya na hindi pwedeng tapakan at tayuan ng mga pasahero dun, e dapat sumunod.

Pero kung titignan mo ang CCTV e biglaan ang mga nangyari e. Kagimbal-gimbal nga na a la horror scene ang dating sa morning TV. Nyai. Inay kupo!

Wala e. Nangyari na. Huwag na tayo magpin-point ng mga daliri. Matuto na lang sanatayo sa mga nangyari.

Author: slickmaster | Date: 09/23/2012 | Time: 11:45 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

WHAT IF MARTIAL LAW STILL EXISTS TODAY?

Babala: maaring hindi lahat ng mga bagay na nangyari noon ay mailalahad sa blog na ito. Kung may kulang man, pwede niyong idagdag sa pamamagitan ng pagkumento sa blog post na ito. Salamat.

Kweeeeeestiyun! Este, Ang tanong… paano kapag ang batas militar ay umiiral pa rin hanggang ngayon?

Oo nga naman. Sa panahon na sinusulat ko ito, eksaktong 40 taon na o 4 na dekada ang nakalilipas mula nung idineklara ni Pangulong Ferdinand Marcos sa bisa ng proclamation No. 1081 ang batas military sa ating bansa?

Pero actually, mataas pa rin tayong mga sibilyan ‘pag nagkataon. Dahil sino ba ang commander-in-chief ng Sandatahang Lakas? Isang civil officer na ang titulo ay “presidente.” Sa malamang, marami ang mababago sa takbo ng panahon kapag nananatili ang Martial Law sa ating bansa sa panahon ngayon. Ang mga tanong nga lang ay…

May mga tao pa ba na tahasang mambabatikos sa pamahalaan, ke sa pulitka man o sa mula sa hanay ng mamamayan? E bawal ang kilos protesta nun e.

May mga bus pa ba na bi-biyaheng Escolta? Yung LOVE BUS na tinatawag nila na naging MMDA Prison Bus na yata ngayon. At wala na yata akong nakikita na ganun e.

May magre-raid pa ba sa tinatawag nila na Maalikaya? Sabagay, meron namang Yes at Jaca na malapit sa mga paaralan sa Maynila.

Baka magiging boring ba ang nightlife natin niyan? Dahil tutumal ang bentahan ng mga “open 24-hours daily” na business tulad ng mga convenient store, fastfood chain, ultimo ang mga franchise na burger stand, at kahit ang mga gimikan sa Tomas Morato, Malate, at kung saan pa. Teka, kawawa naman yung mga nagtatrabaho sa graveyard shift, lalo na dumarami ang mga ganito sa BPO industry.

Magiging numero uno ba ang Pilipinas sa basketball niyan? Dahil tayo ang nagtatag ng pinakaunang pay-for-play na liga sa Asya e. Hindi na ba tayo mahihigitan ng mga tulad ng CBA, at ABL na taliwas a mga nangyayari ngayon?

Kikita pa ba ang Pilipinas ba sa boxing events, maliban pa sa mga laban ni Manny Pacquiao? Dahil sa Thrilla In Manilanoong Oct. 1, 1975, nagkaroon ng matinding marka sa mundo ang the Big Dome. Nakilala ito.

Magiging mababa pa ang presyo ng mga bilihin sa atin? Mantakin mo ha, ang magasin na Liwayway, parang nasa piso lang ata. At ang halagang kaya mong mapanalunan sa Eat Bulaga na nagkakahalagang sampung libong piso noon? Aba, magkano kaya ang katumbas na iyun ngayon?

May Flavor of the Month pa ba kaya tayo na matitikman? E ang pinakagusto yata ng karamihan na ice cream, ay Magnum at 50 piso pa ang benta. Cheapest alternative: Sorbetes at Cornetto.

Baka ‘di kaya ma-censorized ang ating pakikipag-text nito? A la non-verbal version ng “wiretapping” sa call? At oo nga pala, magakaka-curfew din ba kaya ang mga unlimited services?

Makakapag-Facebook, Twitter pa ba tayo kung may Martial Law? Makakabira ka pa ba ng TANGINA THIS! Kapag nauurat tayo sa mga mapapel na pulitikotulad ni… ops, ‘wag, RA 10175. Pero sa malamang kung mangyayari yun, regulated na kasi ang internet.

Makakapanalo ba tayo ng award sa Cannes Film festival at kung saan pa sa sulok ng mundo? (in words of Jun Sabayton, PUNYETA! Pa’no tayo mananalo sa cannesniyan?) Kasi kung mapapansin niyo, maraming magagandang mga obra na gawa ng ating mga kababayan noon. Dati, tinitingala sa pinilakang tabing ang mga gawa ng isang Lino Brocka. Inaabangan ang pelikula ni FPJ sa sinehan at John En Marsha naman sa channel 9. Ang “walang himala” ni Nora Aunor, may English at Japanese subtitles pa. ngayon, saan mo makikita yan, sa mga pirated DVD ng mga banyagang pelikula muna? May mga tao ba na hahanga sa mga akda ni Ricky Lee na ginagamit sa mga pelikula?

Magkakaroon ba tayo ng mga makabayan na tema ng musika sa mainstream?Kung dati, patok na patok ang folk pop music nila Joey Ayala, ASIN, Ka Freddie Aguilar… ngayon, anyare? Pipitsuging pop na yata ang nauuso. Ang mga Macho Gwapito ng Rico J. Puno, ipangtatapat ng mga bata ngayon sa kanilang mga iniidolo na hindi pa naman ganap na hasa sa pagkanta? Loko ha. Ang “rock and roll” swagger ni Pepe Smith, hindi kaya itapat sa mga jejemon na feelingerong hip-hop. Pero hindi po patay ang OPM ha?

Magkakaroon pa ba kaya ng mga late night event tulad ng after party at ultimo ang rap battle na inaabot palagi ng madaling araw ang pagtatapos ng isang event? Alalahanin mo, may curfew nun. At ang KJ naman ng dating kung effective 10 minutes before 12 midnight e pack up na no. Pero actually umeron din namang ganyan dati e.

May mga tao ba na titira sa mga cloverleaf? Kung hindi mo alam ang terminong yan, isipin mo… flyover o overpass yun.

Mababawasan ba ang traffic sa EDSA, C5 at sa kung saan pang kalsadadahil sa maraming mga balasubas na motorista, ke pribado man o pampublikong sasakyan ang minamaneho.

Masasampulan ba ng dahas ang mga road rager tulad ni Roebrt Carabuena? At magkakaarmas kaya ang mga MMDA enforcer na tulad ni Saturnino Fabros?

May travel ban pa ba kaya? O mauuso pa ba ang It’s More Fun in The Philippines kung masyado naman tayong stirkto? Pero kungsabagay, epektibo nga ang disiplina sa turismo ng bansang Singapore. Tignan mo sila.

Mahuhuli ba ang mga mas mautak na kawatan at tampalasan sa kalye niyan?Lalo na sa gawing Kalookan, Commonwealth, Cubao, Tondo, Guadalupe at Pasay Rotonda at kung saan-saan pa? At may mga mala-ghost rider ba tayo na makikita na hahabol sa mga bwakananginang riding-in-tandem niyan?

Ang mga imprastraktura ba, masasabing pinagkagastuan o pinahalagahan ang buwis ng mamamayan? Dahil tignan mo ang ilang mga proyekto diyan ngayon, alam mo kung ano na lang ang kaaya-ayang tignan? Yung billboard… kaso minus the politican’s name and face nga lang. Kala mo pera nila ang pinambayad diyan oh. Pero yung billboard lang, anyare sa talagang proyekto?

Dadami din ba ang tao sa Metro Manila?Alam ko na talagang dadagdag ang populasyon natin e, pero hindi tulad ng ganito na imbes na mas maging urbanisadong lugar ang Kamynilaan, e… asan na nga ba? Mas humirap lang yata tayo imbes na mas maging progresibo.

Magiging mas handa ba tayo sa mga kalamidad na tulad ni Habagat, Queenie, Reming, Milenyo, Ondoy, Pepeng, Pedring at Sendong? At isama mo na diyan ang lindol sa Luzon, Samar at Negros, pati ang pagsabog ng bulking Pinatubo. Mawawala ba ang mga nag-iskwat sa Manggahan Floodway na isa sa mga dahilan kung bakit uncontrollable na ang bahas a Kamaynilaan?

Dadami ba lalo ang kaso ng human rights violations niyan? Usapang writ of habeas corpus o writ of amparo ba.

Marami bang magaganap na lawless violence? Aba, possible kung masyado mahina ang numero ng police-to-citizen ratio.

Kung may Martial Law pa rin ngayon, teka, automatically sign off ang radyo at TV sa alas-dose niyan? (tama ba?) Ay, boring yata nun ha. Walang tututkan na In The Loopo Wild Confessions?!

Masusugpo ba natin ang corruption? Hmm… hirap niyan. Actually, madali magsalita, pero mahirap panindigan.

Magiging dispilinadong mamamayan ba tayo? Yan ang talagang tanong ko. E sa sobrang laya kasi natin e tila wala na sa ating mga bokabularyo ang salitang DISIPLINA.

Ang dami kong tanong ‘no? Pasensya, sadyang curious lang po. Hindi kasi ako maituturing na Lartial Law baby e. Na-curious lang ako bilang bata sa mga nangyayari sa mga nakalipas.

At oo nga pala, kung may martial law ba ngayon, magba-blog pa ba si slickmaster? Baka nga hindi pa magkakilala nun ang mga magulang ko at kung mabuhay man ako, sa ibang katauhan naman.

Walang makakapagsabi.

Author: slickmaster | Date: 09/21/2012 | Time: 3:30 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

The Thin Line #2 - Tamang Reaksyon Lang o Sobra Na?

Uulitin ko ang sinabi ko sa Wanted: The Road Rager. Isa ako sa mga taong sumasaludo kay Saturnino Fabros at kumokondena sa marahas na gawain ni Robert Blair Carabuena. Ang ugali ng abusadong motorist ay hindi kainlamn dapat tularang ng sinuman. Bakit, ang tindi na ng karma ngayon. Hindi lang Diyos ang gumagawa, tao na mismo. At makikita ang mga iyan sa mga social networking sites.

Minsan napaisip ako. Tama lang ba ang paghihiganti ng mga tao para sa naagrabyadong si Saturnino Fabros o sobra na rin?

Sabagay, sa lipunang mahilig sumakay sa isyu, malalaman mo kung sino ang nakakaintindi sa hindi; at base iyan sa mga nilalaman na mga kumento nila. Yung iba, kinakastigo ang ginawa mismo ng tao. Hmm… oo nga naman. I mean, kelan pa naging tama ang tahasang pangtatampalasan ng isang mataas pero abusadong motorist sa isang alagad ng batas-trapiko na ginagawa lang ang kanyang trabaho?

Yung iba, halatang may masabi lang. kinakastigo ang itsura ng maangas na mama. Sabagay, sumakto ang kulay ng damit niya kay Barney. Nakakatawa din kung papansinin.

Yung iba, sakto lang. Parang oo nga naman din. Isa kang tao sa mataas na parte ng lipunan; isang executive sa HR ng Phillip Morris; nakatapos ng pag-aaral sa Ateneo, na kinikilala bilang isa sa mga pinakamataas na pamantasan kung sa edukasyon ang usapan. As in, ikaw na tila elitista ka, papatol ka sa isang pobreng traffic enforcer? Kinakaya mo? Anak ng pating naman oh. Tibay mo ha!

Sa sobrang init ng balita na ito, umaapaw ang mga nagbabagang reaksyon ng mga tao sa social networking sites.

Pero sa kabilang banda, hindi kaya cyber-bullying na rin ang ginagawa ng tao?

Mantakin mo ha? Ultimo ang mga contact details sa kanyang mga social networking profiles e walang pakundangan na nilalantad! Mula Facebook profile hanggang cellphone number hanggang sa address ng bahay niya? Hindi na kaya sobra naman yata yan?! Hindi naman kaya biktima na siya ng cyber bullying?

Hmm… possible, dahil sa tindi ng mga binabato ng tao laban sa kanya na tila out of hand na.

Pero sa kabilang banda, parang tama lang din ang ginawa ng tao. Maliban sa itsura ng tipikal na bully na nakita kay carabuena, e sobra-sobra din naman kasi ang ginawa niya kay Saturnino Fabros e. Kaya parang tama lang din. Balanse ika nga. Sobra ang ipinukol mo sa kanya, sobra din ang ibabato nila sa iyo. Ayan, gago ka rin kasi e. Tama lang yan. Karma, ika nga. Mas mabilis pa sa ngayon dahil sa advent ng social media.

Hmmm…. Pero ke tama lang o sobra na, magsilbi sanang leksyon sa atin ang mga nangyari dun. Una, maging kalmado lang. Alam ko nakakapang init ng ulo ang mga sitwasyon sa trapik lalo na sa oras ng nagiinit na tanghali pero walang mas titino pa sa matinong usapan. At, umintindi muna bago magreact. Que sa traffic man o mga sa social networking sites.

Author: slickmaster
Date: 08/19/2012
Time: 05:03 p.m.

Wanted: The Road Rager

08/19/2012  3:34 PM

Isang pasada sa isa sa mga maiinit na headline sa panahon na kahuhupa pa lang ng mga baha dito sa Kamaynilaan at mga kalapit na lalawigan na dala ng hanging habagat.

Isang video na naman ang kumalat sa internet, at ang nilalaman nito ay isang road rage incident na nakunan mismo ng isang crew ng media sa Quezon City.



Sa video makikita ang pamimisikal at tahasang pambabastos ng isang motorist na kinilalang si Robert Blair Carabuena sa isang Metropolitan Manila Development Authority (MMDA) traffic enforcer na si Saturnino Fabros.

Maraming salaysay ang naglabasan ukol sanasabing video. Ayon sa biktimang si Fabros, beating the red light na umano ang ginawa ng sasakyan ni Carabuena, habang sa panig naman nnila Carabuena, “tinapik” daw ni Fabros ang kanyang auto.

Hindi nagpaunlak ng panayam on-air si Robert Blair Carabuena sa programa ng TV5 na T3 noong umere ang segment na naglalaman ng video na ito mismo noong Martes, 14 ng Agosto, 2012. Pero sinabi niya na magsasampa siya ng kaso laban kay Fabros.

Naging Buena mano ang segment na ito sa pagbabalik ni Ben Tulfo sa nasabing palabas.

Dahil sa nasabing video, umani ito ng mga reaksyon sa mundo ng social networking sites. Simula sa artikulong may kinalaman dito sa news portal website ng TV5 na INTERAKSYON.com. Umani ng simpatiya, respeto at paghanga para kay Mang Saturnino ang mga tao habang sa kabilang banda, tahasang pambabatikos at pamababalasubas naman ang nakuha ni Carabuena. Aniya, sa kabila ng katotohanan na nasa otoridad ang pobreng traffic enforcer, hindi ito nanlaban sa pananapok ng abusadong motorista.

Ito lang siguro sa akin, ano? Hindi na bago ang mga kaso ng road rage sa bansa, mula kay Rolito Go (na by the way, “kinidnap” daw sa loob ng Bilibid) hanggang kay Jason Ivler hanggang sa kung anu-ano pang mga kasong ganyan ang nagsusulputan sa mga balita.

Sa mga tanging nakasaksi na motorista’t pedestrian na lamang ang makakapgsasabi ng iba pang nangyari sa insidenteng ito. Pero hindi mo itatanggi ang katotohanan na hindi nagsisinungaling ang video (scripted? Asus! Asa!) dahil biglaan ang mga nangyari, nagkataon na andun ang crew ng T3. At ang pambabastos ng isang Robert Blair Carabuena kay MMDA traffic enfocer Saturnino Fabros ay isang akto ng tahasang pang-aabuso ng mamamayan sa ating kalayaan. Hindi porket tayo ang nagdidikta ng kapangyarihan sa lipunang ito (demorkatikong bansa tayo e. Remember?) ay may karapatan tayo na kwelyuhan, sampalin at hampasin ng sombrero ang sinumang alagad ng batas. Tahasang pambabastos na iyan!

Mas sanay ang tao sa mga abusadong tao na nakauniporme sa kalye pero tila kabaligtaran ang tema ng insidenteng ito. Sa sobrang kakaiba ng pangyayari, kaya ito pinagpiyestahan sa internet. At sa tingin ko, hindi lang nag-iisa ang kaso nila Carabuena at Fabros sa ngayon. Kung magigiong mapagmatyag ang ibang tao sa mamamayan, marami pa siguro diyan ang kaso ng road rage.

Isa ako sa mga taong sumasaludo kay Saturnino Fabros at kumokondena sa marahas na Gawain ni Robert Blair Carabuena. Hindi ko sila hinuhusgahan na base sa mga nakikiusong reaksyon sa mga social networking site. Pero magsilbi sanang leksyon ito sa mga tulad ni Carabuena na maghinay-hinay sa pagrereklamo at huwag idaan sa marahas na pamamaraan ito. Dahil ang karma sa ngayton, hindi nakukuha sa taas, kundi pati na rin sa mga reaksyon ng tao sa mga social media.

Aanhin mo ang pagiging edukado mo kung mas malala pa yata sa hayop ang pag-uugali mo? Sa kasong ito mapapatunayan na ang edukasyon ay mas nakikita sa asal ng tao sa pagharap nito sa mundo.

Maaring lilipas din ang isyu na ito, pero hindi dapat makalimot ang tao pagdating sa pag-uugali sa mga sitwasyon na tulad nito.

Author: slickmaster  | © 2012 september twenty-eight productions

Playback: Wanted: The Road Rager

08/15/2012 | 10:47 AM

Another bad case of road rage was up in the air after the news and public service TV program T3 of TV5 aired on its first segment the video of what their crew witnessed at the intersection of Tandang Sora and Capitol Hill streets in Quezon City.

A certain Robert Blair Carabuena flared up and hit a traffic enforcer of the Metro Manila Development Authority by the name of Saturnino Fabros. All in that and more in this video, which is my pick for this week of August 12-18.

This was the very initial report of the said road rage case, which spared another wildfire of reactions all over the mainstream media and on the social media as well. Carabuena has been the main target of the raging comments on its article on INTERAKSYON.com (link: http://www.interaksyon.com/article/40433/caught-on-video--motorist-mauls-mmda-enforcer)

You'd be the judge, folks. I'll had already my take in The SlickMaster's Files. See the next post!

author: slick master |  (c) 2012 september twenty-eight productions