National Problem: Internet Connection (v. 2.0)

09/05/2014 12:45:23 AM

Ang Pilipinas ay ang bansa na may pinakamabagal na internet connection sa buong rehiyon ng Timog Silangang Asya.

http://www.mb.com.ph

Pero, ano naman bago sa mga ito? Masyadong bang evident para pag-usapan ito?

Oo naman, sa panahon na 20 taon na ang internet sa ating bansa (at take note, hindi sa Maynila ang pinakaunang lugar sa Pilipinas na nagkaroon ng internet. Saan kamo? Sa bandang Cebu lang naman), di ba nakapagtataka kung bakit nuknukan pa rin ito ng bagal?

Kaya nga ultimo ang isang senador ay gustong pagpaliwanagin ang mga telecommunications company ukol dito.

Pero huwag kang masyadong mareklamo d’yan. Alam ko, at alam mo, at alam natin lahat na isa na sa ating basic human necessities ang internet connection. Actually, mali, parte na nga ng basic human needs or rights na nga yun eh.

Dahil dito nahuhubog natin ang kaalaman na mas higit pa sa mga tinuturo sa atin sa eskwelahan. Sa pamamagitan ng internet ay nagagawa natin na gumawa ng ugnayan sa ibang tao, partikular sa mga taong hindi naman natin kakilala talaga. Sa madaling sabi, mas natutuklasan natin ang mundo gamit nito.

Pero mabagal pa rin ang Internet connection sa Pilipinas? Sing-taas na bang national level ang isyung ito? Sigurado bang pag pinag-usapan ito ay hindi masasapawan ang pork barrel scam, ang walang kamatayang kaechusan ng three stooges, at ultimong pagyayabang ni Kris na mas lamang ‘daw’ ang pelikula ng kanyang anak kesa sa unang installment ng The Amazing Spider-Man?

Actually, hindi. Dahil kung magpapakatotoo lang naman tayo ay hindi lahat ng tao ay may ganap na kaalalaman sa internet. Bagkus, ang iba pa nga ay wala ring interes na pag-aralan ito. Sa madaling sabi, dahil sa maraming ignorante at marami ring makikitid ang utak at piniling pairalin ang kamangmangan kesa sa lumevel-up ang kanilang pagkatao, yan din ang dahilan kung bakit hindi ganun katas ang demand ng intenet sa atin.

May kinalaman din ba ang mga negosyante ukol rito? Dahil sila ang nagpo-provide nito eh. Hmmm, maaring sabihin, pero mahirap rin ito patunayan. Dahil alam naman natin lahat na gusto nilang kumita. Pero hindi naman siguro lahat ng negosyante ay magpapakagahaman at bagkus ay gusto rin naman nilang makita na inieenjoy ng mga customer at kliyente ang kanilang mga produktong inangkat sa merkado.

Pero dahil kulang nga tayo sa demand, kung ikukumpara sa mga kapitbahay natin, hindi basta-batsa lelevel-up ang kagustuhan natin na magkaroon ng maganda-gandang internet connection. At pustahan tayo, pag may isang kumpanya na nagalok ng nuknukan ng bilis na serbisyo nito, mapapamahal ka. At siyempre, kapag marami na ang sumunod sa uso dito, babagal din yan. ‘Di mo ba yan napapansin nun sa advent ng mga DSL connection at ultimo mga mobile broadband (yung mga nasa USB lang?).

At ito lang din, alam ko mahal ang binabayaran natin sa tila kakarampot na bilis. Pero, yan din ang realidad. Isipin mo, sa mga bansa na umuunlad, kung mataas man ang sahod nila, mataasdin ang gastusin nila.

Ika nga ng Evolution, “either you adapt, or you perish.” Anong konek, aber? Malamang,nagbabago ang lifestyle eh. Either susunod ka or else... kung hindi, good luck naman sa buhay mo, lalo na kung wala kang disiplina bilang tao.

Halos sama analogy lang siya kung ikukumpara sa mga OFW na nagpapadala ng pera sa ating bansa. Akala mo ang yaman ng tropa okamag-anak mo para padalhan ka? Wag kang umasa ‘uy! Maaring kumita siya ng singkwenta mil (converted na sa Philippine Peso), pero mataas din ang gastusin dun.

Anyway, balik tao sa usapan. Katulad nga ng sinabi ko, kung maraming tao ang magpapakita ng kagustuhan na maging intelektwal omaging simpleng maalam na tao langpagdating sa internet, baka dyan tayo uusad.

Huwag nga lang tayo maghintay ng 20 taon o higit pa, para mangyari ito.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Just My Opinion: Mocks, Bashes, and Reactions - featuring Justin Bieber, Manny Pacquiao, and the Raging Netizens

12:03 p.m., 12/11/2012

I'm not surprised if some of the kids nowadays would disrespect people whom were known as "legends" at present time.

Take the case of Justin Bieber's bunch of memes for an example.

As shown on his Instagram account, 2 photos were exhibited. First, displaying the late King Of Pop Michael Jackson and then-knocked out Manny Pacquiao both leaning. And second, The Lion King's Simba was attached in that screenshot where the pound-for-pound was knocked down in his recent clash with his Mexican nemesis Juan Manuel Marquez and with the caption "Dad wake up."

And the photo draw the ire of reactions, especially for the Filipinos whom were badly hurt after seeing Pacman lost the fight that way.

And in fact, #RespectThePhilippinesBieber was one of the trending topics at the social networking site Twitter last night.

Now, my take.
It's easy to say to condemn what Bieber had done. And true enough, even yours truly did not found this funny at all.

Somebody might say "Okay, give the kid the benefit of the doubt that maybe he was just trying to lighten up the situation that the world (since not all of Pacquiao's fans are Filipinos alone)." But, he'd done that on a wrong timing basis. Indeed, not a very good timing.

Or somebody might react that "Filipinos are so insensitive! They should accept defeat, and with defeat comes an array of jokes." Well, this actually is nothing new on our culture. Some people used to react properly and some may not. And that's the hardest and saddest part.

I guess, those were another bunch of reasons why Justin Bieber was always bashed, aside from those controversies he had went through on his career. Not for the music he is making for the youngsters and the crap-contented "pop culture," but for the matters off the music charts.

Now after reading the thread of those controversial posts on his Instagram, I ended up with these statements.

Is he racist? No, I think he just hates Pacquiao. And he is just expressing his opinion in boxing, like any one of us who digs and still digging on Pacquiao-Marquez IV even if it's already 2 days after that shocking upset.

But too bad.

Photo credit(s): http://www.interaksyon.com/entertainment/justin-bieber-mocks-manny-pacquiao-on-instagram-draws-ire-of-boxers-fans/

This article was published at the community blog site Definitely Filipino dated Dec. 11, 2012 (URL: http://definitelyfilipino.com/blog/2012/12/11/just-my-opinion-the-mocks-bashes-and-reactions-featuring-justin-bieber-manny-pacquiao-and-the-netizens/)

author: slickmaster | (c) 2012 september twenty-eight productions

My PICK #8 - AMALAYER STYLE.

Here’s something that I spotted over the week, and… yes, at the height of that scandalous moment where a young lady was caught in the act by an allegedly a citizen journalist humiliating a lady guard.

More than a video that gave her 60 seconds of fame (or shame). Here’s a mash-up parody track made by a certain DJBrianCua of the music streaming website SoundCloud.

The audio parts were derived from the original video regarding that AMALAYER incident, and from the very best hit of 2012 – Psy’s Gangnam Style.

I first saw this track from one of the tweets of a TV director/critic named Jose Javier Reyes last week.

All I can say is… what the hell. DOPE, and perfect timing then. It was at the height of that trending worldwide moment of AMALAYER.

So far, it has more than 41,000 times on its playing counter, 46 people have spoken regarding the said track, and 41 times favored.

Maybe that can help you move away from the novelty stuff, and at least… can take a joke.

By the way, you can download the track via http://soundcloud.com/djbriancua/amalayer-style

08:00 p.m. 11/19/2012

Author: slick master | © 2012 september twenty-eight productions

Cybercrime Can’t Stop Blogging...

Bago pa man naisulat ng awtor na ito ang naturang blog, naglabas kamakailanlang ang Korte Suprema ng isang Temporary Restraining Order o T.R.O. na nagpapatigil sa pamahalaan sa pag-iimplementa ng Republic Act No. 10175 o ang Cybercrime Prevention Act of 2012 sa loob ng mahigit isangdaan at dalawampung (120) araw. Ang nasabing TRO ay naging epektibo noong Martes, a-9 ng Oktubre, taong 2012, at ang naging tanging pansamanatalang resolusyon base sa 15 petisyon sa SC ng iba’t ibang mga grupo na kumokondena sa cybercrime bill mula noong pinirmahan ito ng Pangulong Noynoy Aquino noong nakaraang Setyembre at tuluyang naimplementa naman noong Martes, Oktubre 2, 2012.

Maraming tao ang nagtatanong sa akin ukol sa isyu ng cybercrime law, lalo na noong nalaman nila na isa akong blogger na panay sa pulitika, opinion at lipunan ang mga madalas na tema ng aking sinusulat o nilalahad. Mula sa mga ka-clan ko sa text, Facebook friends, Twitter followers at kahit yung mga nakaksabay ko sa pag-aapply ng trabaho.

Paano na lang daw ang tulad ko na isang blogger? Dahil sertipikado daw na malalagay sa alangan ang mga tulad ko, amateur man (bagay na kinabibilangan ko) o isang pro.

Sabagay, nakakatakot nga naman ang Republic Act 10175 o ang Cybercrime Prevention Act, lalo na ang e-libel provisions, at lalo naman ang Section 19 na nagbibigay pahintulot sa mga alagad ng batas na usisain ang lahat ng mga data, at puwede pa kamo na ipasara o i-restrict ang acess sa anumang computer data mo, kahit sa prima fache lang. Oo, kahit sa simpleng hinala lang. Masuspetsahan ka na may ginagawang iregularidad kahit sa totoo lang ay wala naman, e puwede ka nang madale.

Pero ito lang siuro ano po. Dahil matagal na rin naman ang mga aktibidad ng pagba-blog, sa tingin ko hindi nito masusupil ang paglalahad ng tao. Bakit kanyo?

Hindi naman lahat ay nagsusulat ng mala-opinyong bagay. Marami dyan, magagaling magkwento, romantikong pag-ibig man, komedya, sekswal, kaalaman o mga piksyon lamang. Iba-iba ang genre at specialization ng tao sa pagsusulat ng mga nais nila.

At siguro, isang bagay lang ang pinapahiwatig ng mga batas na tulad nito. Maging responsable sa paggamit sa mga salita. Ang hirap kasi sa iba, basta makapaglahad, yun na. Given na ang katotohanan na may masasapul talaga kahit gaano tayo kaingat (after all, hindi natin kaya i-please ang sinuman at laging may dalawang panig ang isang balita), pero marami kasi ang mga tao kung makapaglahad e daig pa ang mga balahura. Mga hindi nag-iisip o naghihinay-hinay. Alam ko na uso na ang pagiging straight-forward, pero lahat ng yan ay nilulugar. Nilalagay sa wastong posisyon. Hindi ka puwedeng bumitaw ng mga maaanghang na salita kung ang tinatarget mo naman na mga tao na magbabasa niyan ay ang mga batang hindi pa maintindihan ang mga baya-bagay.

Minsan nga naisip ko, too late na rin e. Kasi ang daming barbaro sa FB at Twitter. Actually, marami na rin ang mga asal-gago noong panahon na uso pa ang Friendster e. isama mo na ang pakikipagchat sa Yahoo! Messenger. Pero okay na rin para makasabay naman sila sa agos ng tao at teknolohiya. Yun nga lang, kung may rerepasuhin, e di irepaso. Problema ba iyun?

O, sabagay, baka matatabunan na naman ito ng mga panibagong isyu tulad ng Sin Tax Bill at Midterm Elections. At panigurado, kapag natapos ang TRO nito sa bandang Pebrero 2013, marami na naman ang ugong-ugong na reaksyon. Puputok na naman ang butsi ng karamihan.

Pero sa maniwala ka o sa hindi, hindi kayang supilin ng Cybercrime bill ang pagba-blog. Hindi talaga.

Author: slickmaster | Date: 10/16/2012 | Time: 11:32 a.m.

© 2012 september twenty-eight productions

e-Kopyahan

Minsan, naisip ko na lang na ang mundo ay parang isang malaking photocopy machine. Kung gusto mo branded, e ‘di Xerox.

Unless kung sadyang malikhain ka talaga, gawain na natin ang pagkopya ever since. Sa mga singing contest, madalas ay mga kanta ng mga tanyag na mga mang-aawit ang nagiging piyesa. Sa sayaw, may mga steps na halaw mula sa choreographer o sa mga napaglumaan na. Ang ilang mga konsepto ng palabas sa telebisyon ay minsan, may pagak-halaw din sa ibang mga programa. Minsan nga, pati mga promotional materials gayang poster o yung pattern ng mga plot ng kwento. Hmm… may mga franchise shows nga e.

Pero kahit papaano ay may pagkakahalintulad ang mga ilan sa nabanggit. Kikinikilala nila kung kanino galing ito. Binibigyan ng due credit. Oo nga naman, hindi mo magagawa iyan kung hindi dahil sa kanila. Hindi nila ipinagyayabang na sa kanila ito ng buong buo. Minsan, mas okay pa nga yung mga aminadong nangongopya kesa sa mga tao na “original” kuno. Sinong niloko mo?

Bakit nga ba sila umaalam sa pagpe-plagiarize ‘di umano ng isang senador sa kanyang mag speech ukol sa RH Bill? At ang siste, hindi pala nito kinilala kung kanino halaw ang mga ito? Ganun, dahil sa mga simplng salita? Mukha lang mababaw iyan, pero masasabi mong malalilm na rin kung matitiuring nga, lalo na kung ikaw mismo ay nasubukan na ang magbasa ng mga artikulo o magsulat ng isa.

Yung una, talagang nagalit din ang karamihan sa mga bloggers e. “Bakit ko iko-quote  ang blogger na ‘yun? Blogger lang iyun.” Naku, ang salagay po ba, mister senator e minamaliit niyo po ba ang mga blogger sa panahon ngayon? Kung ang ultimo nga ang isang simpleng tweet na may 140 characters lang ang pwedeng ilahad e kaya magpabago ng takbo ng ikot ng mundo… e ang mga blogger pa kaya?

Hindi lang isang beses na ginawa iyan, dalawa pa. At ang pangalawang pagkakataon ay halaw sa speech ng isang yumaong presidente ng Estados Unidos na… isinalin sa wikang Filipino. Ayos lang sana e. Kaya lang ang pagbira ng “Tinagalog ko na nga e baka may magreact pa d’yan ng ‘plagiarism’” at tila hindi isang lehitimong excuse para diyan. Sabihin man natin na akto ito ng pag-sasabi sa mga kritiko na manahimik kayo, pero mawalang galang po. Pero sana in-acknowledge niyo pa rin. Baka sakali na mas igalang pa kayo ng taumbayan at patawarin pa kayo sa nagawang kamalian niyo.

Pero… hindi mo rin kasi masisisi ang mga tao sa social media kahit ang ilan sa mga ito, bastardo din kung makapagsalita. Kung anu-anong pangti-trip ang pinagagawa.  That’s “freedom of speech” e. Sa totoo lang, kung talagang kontra ka sa mga pag-plagiarize niya ang simpleng kataga tulad ng “A thief is a thief, Mister Senator” ay okay na e.

O masyado rin kasing emosyonal ang karamihan sa atin.

Kaya ayun, si Titosen, binully ng tao (ayon daw sa kanyang pahayag), at siya naman, ang may-akda sa electronic libel ng RA 10175. Ayun lang, parang ang dating tuloy ay nakagawa ka ng isang desisyon na ang taning base mo lamang ay ang emosyon.

Pero hindi e. Miisip din niya kung gaano karami ang mga tumuligsa sa kanya na nag-trigger na isulat ang mga libel provisions.

Pero either way, unfair pa rin. Dahil bakit walang provison sa copyright infringement? Ang mahal kaya magpa-copyright ng isang gawa, no.

Yan siguro ang mahirap sa mga modernong bagay tulad ng internet, libre nga pero prone to piracy naman. At bago tayo mangmata kay Sen. Vicente Sotto III, siguraduhin natin na hindi tayo kumokopya din sa kung sinu-sino lang. Dahil ang dami kayang mga kaso na maituturing kung illegal na kopyahan lang naman ang usapan.

Sa aking pagoobserba sa mga social networking sites, may mga halaw nga ng mga blogs, o ang buong akda mismo ay kinokopya nang hindi man lang ipinapaalam sa taong may-gawa mismo. Hindi na nga pinaalam, hindi pa kinilala kung kanino galing. At hindi na nga kinilala, inangkin pa ng tuluyan. Ang kakapal lang ng mukha.

Kung hindi kaso ng blogs, litrato naman. Naalala ko tuloy ang case study ko nun sa Media Ethics na ang isang pahayagan ay kinasuhan ng isang photographer dahil sa paggamit ng mga litrato niya nang walang pahintulot.

At kahit ultimo ang mga tweet na naglalaman ng mga balita, ninanakaw din. Ayos lang sanakung sinabi kung kanino galing. Pero, ninakaw nga e. Ibig sabihin, inangkin din niya. Ewan ko lang kung nasita siya ng isang tao na anchor at reporter sa istasyon na iyun. Baka sakalaing matauhan ang mga post-grabber na iyun.

Alam ko na ito ang panahon ngayon na sadyang nilaan ang mga bagay para i-share ang mga bagay-bagay. Pero mas okay naman siguro kung hihingi ka ng permiso o pasintabi (kung in case hindi mo maanatay ang reply niya) bago mo kopyahin ang mga iyan, ‘di ba? Basic courtesy ba. Mamatay ka ba kung magkukumento ka ng “Pa-repost po. Thanks.” sa isang Facebook status na nagustuhan mo?

At, oo nga. Pwede rin bang ayusin ang provisions ng cybercrime act at tapusin na ang debate sa isyu sa RH Bill, utang na loob?

Author: slickmaster | Date: 10/01/2012 | Time: 12:23 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

Martial law in the cyberspace? (The Online Libel Story)

Noong Sabado, a-15 ng Setyembre, 2012 ay nilagdaan ng Pangulo ng bansa na si benigno Aquino III ang batas na susupil sa mga krimeng nagaganap sa internet. Ang Cybercrime Protection Act of 2012 ay may saklawa sa ilang mga kaso ukol sa child pornography, cyber-bullying, identity theft, fraud at online defamation o online libel, at ang mga parusa sa sinumang lalabag ay 6 hanggang 12 taon na pagkakabilanggo at may multa na hindi bababa sa P20,000 pero hindi lalagpas sa P10 Milyon.

Bagamat may mga ulat na irerepaso ang ilang mga probisyon sa part eng online libel. Marami naman ang umaalma. Maari daw kasi nito masupil ang karapatan ng isang tao na maglahad o magsalita.

Parang ang dating ba ay pag nagsalita ang mga pulitko, wala nang karapatan ang mga mamayan na magreact. Sabagay may punto nga din naman, lalo na kung mga “epal” ang mga ito at ang sagot ng mga netizens sa kanila ay ang pamamraan ng pangba-bash.

Hmmm… masasagasaan nga. Kasi isa sa pinakaprimarong karapatan natin ayon sa mata ng batas ay ang maglahad. OO nga naman, bakit mo ko tatanggalan ng karapatan na maglahad. Marami ang maapektuhan nito, lalo na ang inyong lingkod na umiikot sa mga usapin sa lipunan madalas umikot ang mundo ng pagba-blog ko. Parang binigyan mo kami ng piring sa aming bunganga at maging piping saksi sa lahat ng kaganapan. Literally, it’s a big SHUT UP on me.

Pero sa kabilang banda tingin ko, may dahilan kasi kung bakit kailangan maghigpit ang batas lalo na sa ngayon. Pero duda ako na a la Martial Law ang dating nito, unless kung sobrang higpit talaga. At mahihirapan sila na supilin ito, hindi dahil a kung anu-anong mga teknikalaidad at terminolohiyang may kinalaman sa Information Technology ang kinakailangan, kundi dahil sa walang malinaw na level of tolerance. May mga bagay kasi na masasabi na libel ng isa pero hindi naman sa panig ng iba. At bilang tao, magkakaiba tayo ng pamantayan kung ano ang nakakatawa sa nakakaasar sa ating mga kanya-kanyang pananaw, lalo na sa mga social networking sites na ginagawang libangan ng karamihan, o panakas mula sa mga masasamang kaganapan sa realidad ng buhay. Ditto na lang nila nagagawang tawanan ang problema.

Pero… may rerepasuhin man o hindi, kailangan na rin kasi ng batas na ito e, kahit sa totoo lang ay mahirap sugpuin ang mga cyber crime, dahil sa sobrang daming mga terminolohiya at teknikalidad ang kinakailangan para maresolba ang krimen. Dumarami pa ang mga abusado, ke trip lang man yan o sadyang may layunin.

Matanong ko lang, yung totoo… labag ba talaga ito sa freedom of expression ng tao o dahil hindi lang ito matanggap ng mga asal-gago sa internet? Yung mga taong mapang-abuso. Mga siraulo kasi kung makapagkumento sa mga web sites, ke discussion forum man o sa isang simpleng Facebook post. Hindi pa ganap na nagpapakilala, madali lang kasi ang magpanggap sa harap ng computer e.

Isip-isip muna.

At isa pa, may manipis kasi na linya na naghihiwalay sa pagitan ng pagsasabi ng totoo at sa tahasang pangungutya. Halos wala itong pinagkaiba sa aktwal na libel o defamation.

Alalahanin natin na sa kada salitang binibitawan natin, maliban pa sa ito ang maglalarawan kung anong klase tayo, ay may responsibilidad tayo na pinanghahawakan sa mga ito. Kaya mag-ingat palagi sa mga sasabihin at ipopost.

Huling bara: hati ang opinyon ko. Pabor ako, maliban lang sa mga probisyon sa libel. Kung kailangan man ito repasuhain, aba e dapat lang siguro. Dahil pare-pareho lang tayo talo dito. At nilalahad ko pala ito ng nasa ayos.

Author: slickmaster | Date: 09/27/2012 | Time 12:04 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

When the Gang goes Gaga over Gangnam style.

Matapos ang “Call Me Maybe” ni Carly Rae Jepsen, isa na namang panibagong kaso ng LSS ang lumalaganap. At matapos ang “Teach Me How to Dougie” ng Cali Swag District, isang sayaw na naman ang nauuso. Usapang viral hit na naman ngayong 2012.

Nagsimula sa isang dance hit, naging viral ang isa sa mga panibagong kanta na umiikot sa sirkulasyon ng YouTube. At isa na namang panibagong isyu ito ng K-Pop invasion.

Ang kanta at sayaw ni Psy na “Oppa Gangnam Style” ay naging patok sa nasabing video streaming site. Ilang daang milyong hits na ang naitala nito. Naging trending na usapan din ito sa mga social networking sites worldwide. Hanggang sa kani-kanilang version ng nasabing dance hit ang nagsisulputan sa YouTube.

Sobrang patok ba ang usapan? Oo, kaya nga napasama na ‘to sa Guiness. Nah, siguro iyan talaga ang mangyayari kapag una nakukuha ng ritmo ang atensyon mo. Kahit hindi mo maintindihan ang liriko o kahit ilang salita lang ng wikang Ingles ang nabanggit at iyong naiintindihan, sige, go lang. Karaniwan kasi sa mga patok na kanta sa kahit anong lengwahe, basta naiintindihan mo ang mga sinasabi sa chorus o yung mas inuulit na parte man lang dun, ayun na. Ok sa alright na para sa ilan. Siguro, lalo na sa kaso ngayon na mararaming mga kanta mula sa Korean pop culture ang sumisikat hindi lang sa Pilipinas at sa ibang bansa sa Asya, kundi sa buong mundo.

Aba’y kayo na ang manghusga. Mula sa palabas sa telebisyon, lokal man o banyaga, hanggang sa mga sikat na personalidad, hanggang sa ultimo mga bata.

Pero kahit hindi po trip ng inyong lingkod ang mga ganitong klaseng tugtugin ay sinubukan ko pa rin na pakinggan ang nasabing kanta at panoorin ang music video nito. Hmmm… ayos din ha. Yung musika. Pero yung sayaw, aba, hindi na ko magkukumento.

Kung magpapaka-superficial ako, medyo astig din pala yung beat. Minsan nga naisip ko tuloy na baka next time na mag-download ako ng mga ringtones e baka mamaya ito na ang tumunog pag may “1 message received” ah.

Pero anyway, ayos lang yung kanta para sa akin. Pero hanggang dun lang. Mas ayos pa rin para sa akin ang lokal na musika.

Author: slickmaster | Date:  09/24/2012 | Time: 12:02 a.m.

© 2012 september twenty-eight productions

The Senator and The Cyber Mob

Babala: Ang mga nilalaman ng blog na ito ay pawing opinion lamang ng awtor.

Nagsimula sa isang usapin sa RH Bill, napunta sa plagiarism, cyber-bullying, at hanggang sa nauwi sa isang panibagong batas. Iyan ang isa sa mga kalbaryong nagaganap sa Pilipinas ngayon. Isang pasada sa isang… whew, maiinit ng mga pangyayari.

Kontra kasi ang mambabatas na si Senator Vicente Sotto III sa matinding usapin sa RH Bill. At isa sa mga privilege speech niya ukol dun ay halaw pala sa isang blog na naglalarawan ng halos kaparehong sentimiyento sa pananaw niya. Umalma si Sarah Pope, isang blogger at ang reklamo niya: Kinopya ng mga manunulat ni Sen. Sotto ang ilang mga linya mula sa kanyang akda at hindi man lang ito kinilala. Ayon naman sa napag-uusapang senador, “bakit ko iko-quote ang blogger na iyun? Blogger lang yun.” Bagay naman na inalmahan ng karamihan, kasama na ang inyong lingkod. Oo nga naman, parang hindi naman yata tama ang ganung argumento. Ang dating kasi ay parang minaliit ang mga kakayahan ng mga "blogger." And with all due respect, maraming mga magagaling na manunulat na nagsimula sa pagba-blog. At may mga magagaling na nagba-blog pa rin.

Pero ang pamumutakte kasi ng karamihan sa kanya ay sobra na rin e. Mantakin mo ha? Na-target siya ng mga “memes,” literal binubully siya kahit sa ganung pamamaraan. Naging incorporated ang kanyang apilyedo sa kada pangtitrip ng karamihan ukol sa plagiarism o copyright infringement pa yan. Aba, sa google nga, nakita ko talamak na ang post na ganyan e.

Kaya ba siya tumawag ng “foul” ukol dun at sinabi na biktima siya ng cyber-bullying? Maari.

Hanggang sa isa siya sa mga may-akda ng Republic Act 10175 o ang Cyber-crime Protection Act of 2012 na nilagdaan lang kamakailan lang ni Pangulong Benigno Aquino III. At sa pang-ilang pagkakataon na ay umaalma na naman ang mayorya sa batas na ito, lalo na sa probisyon ng electronic libel o online defamation. Tila sagasa ito sa kalayaan ng tao na magsalita.

Kaya ayan, batikos na naman ang mga alburoto ng mga bulkan, este, ng mga tao nito.

Pero, ito lang ang sa akin. Mali man ang ginawa ng senador kung ako ang tatanungin, pero mas mali naman ang ginawa ng mga tao sa kanya. Bakit kanyo? Kalian pa naging mabuti ang tahasang pambubully? Maging trending nga, pero sa panig naman ng kalokohan? Hindi sa masyadong seryoso, ha? Alam ko na karamihan kasi sa atin ay ginagawang katatawanan ang mga nagaganap minsan, pero alalahanin din natin na may hangganan din ito. Kung inaapura mo kasi ang tao, talagang may magagwa ito na hindi maganda laban sa iyo. At kapag nangyari iyun, wala kang karapatan na magreklamo pa laban sa kanya. Inapura mo nga e, gago ka ba?

Sa totoo lang, ke kung isa man siya sa mga may-akda talaga ng cybercrime act o hindi pa kumpirmado sa listahan (pakiupdate po), e hindi na rin ako magtataka. Binully niyo e. Sobra-sobra din kasi kayo kung manghusga. Ayan tuloy, ano ang napala niyo? Sino ang mas na-gago? Sino ang umuwing luhaan? Kayo din.

Author: slickmaster | Date: 09/19/2012 | Time: 03:02 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions

Alaala Ng Isang Tambayan

09/15/2012 06:35 PM

Sa oras ng gabi, isa akong “batang-gala” sa kalye. Madalas nagmumuni ako mag-isa o may kasmaang barkada. Napapunta kung saan-saan, mula sa tindahan ng uncle ko, sa basketball court, sa kalapit na kainan, o sa isang computer shop lamang. At sa lahat yata ng mga computer shop na nirentahan at tinambayan ko, isa lang talaga ang nagsilbing bilang pangatlong tahanan ko.

Ilang baloke lang ang layo nito mula sa bahay ko mismo. Madalas, kada Sabado ng gabi ako napapadayo dun, mga banding alas-diyes ng gabi hanggang alas-dos ng madaling araw. Tamang chillax lang, pantakas mula sa realidad na punong puno ng thesishit, este, thesis, pagiging toxic sa mga minor subject (yung mga feeling major ba), at kung anu-ano pa. hindi pwede wala akong pangrenta nun (aba, buti na lang may natitira ako sa baon ko nun kahit 3 araw lang naman ang pasok ko).

“Kuya, pa-renta ng PC,” ang sambit k okay Brian. Siya ang una kong nakilala at nagging tropa na matanda sa akin dun. Siya din ang madalas na bantay dun. Kasama niya sa pagbabantay ang mga may-ari nug shop na sila Allister, Jourel, at Joshua.

Tanong niya, “ilang oras ka, slick?” Sagot ko naman ay “4 hours.” 10 piso lang kasi ang rate nila nun. Pero sakto lang ang bilis ng internet nila. Hindi nakakainip. Sulit ba.

Maliban sa akin andun ang mga taga-Block 2 na sila Joemar, Tutoy, Bok, John, Rhyan, Helly, Miko at marami pang iba. Pero ang mga nabanggit ko lang na tao ang madalas na makasalamuha ko dun. Sa totoo lang, sila din ang madals na mangtrip dun. Sila yung mga tipong biglang mangalabait-sabay-asar. Yun nga lang, hindi nila magawa sa akin yun dahil alam nila kung anong klaseng tao ako ‘pag nagkagulo dun.

Madalas pag nakaupo sila diun, ay nanunuod ng mga video ng FlipTop, nag-aayos ng mga profile ng kanilang mga Friendster account at ipinagyayabang pa nga mga lokong ito, nagpapatugtog ng mga kanta nila Mike Kosa, Curse One, Republikan at iba pa sa mga underground hip-hop, o minsan pa nga… ang manood ng porn. E tropa din sila ng may-ari dun e, sa tingin mo may pipigil pa bas a mga mokong? Bagamat yan algn ang hindi ko trip na gawin pag ako’y nagrerenta ng computer (asus, magagawa mo din yan baling araw e, bakit ka pa magpapainggit sa mga nakikita mo?).

Kapag hindi naman internet ang gusting gawin, nagdo-DotA sila. Pustahan, trash talk, andun na. Pero laro lang yan. Walang personalang nagaganap.

Speaking of trash talk, ayan, natutunan din nila yan sa kakanood ng mga rap battle videos gaya ng FlipTop. At dahil nga nasimula na mauso ito noong panahon na tumatambay ako dun, ayun, nakiuso din ang mga tambay. Madalas pine-playback nila yung mga laban nila Dello-at-Target, Loonie-at-Zaito, at yung kay Batas laban kay Fuego. Mayroon pa nga sila nasagap na nanggagaya e – FlipShop – at ang pinakapansinin para sa kanila ay yung kila Tinapay Masaker at Abnoy. FlipCap, Rooftop, at iba pa.

Sa sobrang pakikisuo ng mga ito e sila-sila din ang nagbabarahan. Oo, sila-sila lang dahil ayaw ko na ring sumali (o baka wala pa makatapat sa akin nun). Pero madalas nanunood at nakikibalita lang ako sa mga nangyari dun.

At madalas iba rin ang ginagawa ko kesa sa tipikal pag nagrerenta ako.  Sila, nakikipagkumpitensya sa Friendsetr profile nila. Ako? Ka-chat ang mga tropa sa Facebook. Kung ako sasabihin nilang “chickboy” e pano pa kaya ang mga ‘to? Wag ka, pare.

Maliban dun, trip ko ang maglaro ng NBA Live. Natsambahan ko nga na pagsamahin sila LeBron, Yao Ming, Dwight Howard at ang beteranong guard na si Derek Fisher sa Fantasy Draft. Saying nga lang, hindi ko natapos ang isang season ko dun na 62-0 ang record ko dahil nagreformat sila ng mga PC nila. At lahat ng mga laro, close game ang score. (Ano ‘kala nyo, “starter” lang ang skill ko?)

At maliban pa dun, magdownload ng MP3 at mag-edit ng video. Kung tipikal na trip lang ang usapan, ang 4 na oras ko ay nauubos sa Yahoo! Messenger, Facebook, at soundtrip sa YouTube. As in yung sinabi ko nung una, CHILLAX mode lang. Wala akong pakialam sa mundo nun. Ang gusto ko lang ay ma-destress sa lahat-lahat ng mga nangyayari.

Pag sinabing “time na” ako, well, out na talaga. Pero hindi pa ko lumalabas ng shop niyan. Madalas, pampaantok pa na usapan naming ng mga tropa ko. Kaya nga minsan nabansagan kami na “lee boys.” Actually, halos tunog-wholesome lang bagamat ako ang pinakamalinis pa rin ang konsensya kesas a mga ito. Ha ha!

Pero nakakamiss din pala yun. Yung minsan, nanalo ako sa isang school event, sila pa ang mga unang nakakalam dahil tumambay ako sa kanila ng alas-2:30 ng madaling araw, kakagaling lang mula Maynila nun at dala-dala ko ang trophy ko nun. Yung tipong nagpakalasing ako sa kanila nun dahil birthday ko.. (E nagpakatotoo lang ako nun ano? Sabi ko kasi imagpapainom ako nun e.) Pero yun ay nung panahon na wala na ang computer shop na tinatambayan, sala na lang siya ng bahay at tinatambayan pa rin ng ilan sa amin.

Nakakamiss din pala. Matagal-tagal na rin yun. Hanggang sa dalawang malapit na computer shop na lang ang madalas na pinupuntahan ko. Maliban dun, tambay sa court, nakiki-“bek-shoot” sa mga kumag, o kasama ang isang tropa sa ibang block na nakikipaglaro ng chess, nakikiangkas sa delivery ng tubig, nagbibiskileta at iba pa. hay, buhay.

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

The Thin Line #2 - Tamang Reaksyon Lang o Sobra Na?

Uulitin ko ang sinabi ko sa Wanted: The Road Rager. Isa ako sa mga taong sumasaludo kay Saturnino Fabros at kumokondena sa marahas na gawain ni Robert Blair Carabuena. Ang ugali ng abusadong motorist ay hindi kainlamn dapat tularang ng sinuman. Bakit, ang tindi na ng karma ngayon. Hindi lang Diyos ang gumagawa, tao na mismo. At makikita ang mga iyan sa mga social networking sites.

Minsan napaisip ako. Tama lang ba ang paghihiganti ng mga tao para sa naagrabyadong si Saturnino Fabros o sobra na rin?

Sabagay, sa lipunang mahilig sumakay sa isyu, malalaman mo kung sino ang nakakaintindi sa hindi; at base iyan sa mga nilalaman na mga kumento nila. Yung iba, kinakastigo ang ginawa mismo ng tao. Hmm… oo nga naman. I mean, kelan pa naging tama ang tahasang pangtatampalasan ng isang mataas pero abusadong motorist sa isang alagad ng batas-trapiko na ginagawa lang ang kanyang trabaho?

Yung iba, halatang may masabi lang. kinakastigo ang itsura ng maangas na mama. Sabagay, sumakto ang kulay ng damit niya kay Barney. Nakakatawa din kung papansinin.

Yung iba, sakto lang. Parang oo nga naman din. Isa kang tao sa mataas na parte ng lipunan; isang executive sa HR ng Phillip Morris; nakatapos ng pag-aaral sa Ateneo, na kinikilala bilang isa sa mga pinakamataas na pamantasan kung sa edukasyon ang usapan. As in, ikaw na tila elitista ka, papatol ka sa isang pobreng traffic enforcer? Kinakaya mo? Anak ng pating naman oh. Tibay mo ha!

Sa sobrang init ng balita na ito, umaapaw ang mga nagbabagang reaksyon ng mga tao sa social networking sites.

Pero sa kabilang banda, hindi kaya cyber-bullying na rin ang ginagawa ng tao?

Mantakin mo ha? Ultimo ang mga contact details sa kanyang mga social networking profiles e walang pakundangan na nilalantad! Mula Facebook profile hanggang cellphone number hanggang sa address ng bahay niya? Hindi na kaya sobra naman yata yan?! Hindi naman kaya biktima na siya ng cyber bullying?

Hmm… possible, dahil sa tindi ng mga binabato ng tao laban sa kanya na tila out of hand na.

Pero sa kabilang banda, parang tama lang din ang ginawa ng tao. Maliban sa itsura ng tipikal na bully na nakita kay carabuena, e sobra-sobra din naman kasi ang ginawa niya kay Saturnino Fabros e. Kaya parang tama lang din. Balanse ika nga. Sobra ang ipinukol mo sa kanya, sobra din ang ibabato nila sa iyo. Ayan, gago ka rin kasi e. Tama lang yan. Karma, ika nga. Mas mabilis pa sa ngayon dahil sa advent ng social media.

Hmmm…. Pero ke tama lang o sobra na, magsilbi sanang leksyon sa atin ang mga nangyari dun. Una, maging kalmado lang. Alam ko nakakapang init ng ulo ang mga sitwasyon sa trapik lalo na sa oras ng nagiinit na tanghali pero walang mas titino pa sa matinong usapan. At, umintindi muna bago magreact. Que sa traffic man o mga sa social networking sites.

Author: slickmaster
Date: 08/19/2012
Time: 05:03 p.m.

Wanted: The Road Rager

08/19/2012  3:34 PM

Isang pasada sa isa sa mga maiinit na headline sa panahon na kahuhupa pa lang ng mga baha dito sa Kamaynilaan at mga kalapit na lalawigan na dala ng hanging habagat.

Isang video na naman ang kumalat sa internet, at ang nilalaman nito ay isang road rage incident na nakunan mismo ng isang crew ng media sa Quezon City.



Sa video makikita ang pamimisikal at tahasang pambabastos ng isang motorist na kinilalang si Robert Blair Carabuena sa isang Metropolitan Manila Development Authority (MMDA) traffic enforcer na si Saturnino Fabros.

Maraming salaysay ang naglabasan ukol sanasabing video. Ayon sa biktimang si Fabros, beating the red light na umano ang ginawa ng sasakyan ni Carabuena, habang sa panig naman nnila Carabuena, “tinapik” daw ni Fabros ang kanyang auto.

Hindi nagpaunlak ng panayam on-air si Robert Blair Carabuena sa programa ng TV5 na T3 noong umere ang segment na naglalaman ng video na ito mismo noong Martes, 14 ng Agosto, 2012. Pero sinabi niya na magsasampa siya ng kaso laban kay Fabros.

Naging Buena mano ang segment na ito sa pagbabalik ni Ben Tulfo sa nasabing palabas.

Dahil sa nasabing video, umani ito ng mga reaksyon sa mundo ng social networking sites. Simula sa artikulong may kinalaman dito sa news portal website ng TV5 na INTERAKSYON.com. Umani ng simpatiya, respeto at paghanga para kay Mang Saturnino ang mga tao habang sa kabilang banda, tahasang pambabatikos at pamababalasubas naman ang nakuha ni Carabuena. Aniya, sa kabila ng katotohanan na nasa otoridad ang pobreng traffic enforcer, hindi ito nanlaban sa pananapok ng abusadong motorista.

Ito lang siguro sa akin, ano? Hindi na bago ang mga kaso ng road rage sa bansa, mula kay Rolito Go (na by the way, “kinidnap” daw sa loob ng Bilibid) hanggang kay Jason Ivler hanggang sa kung anu-ano pang mga kasong ganyan ang nagsusulputan sa mga balita.

Sa mga tanging nakasaksi na motorista’t pedestrian na lamang ang makakapgsasabi ng iba pang nangyari sa insidenteng ito. Pero hindi mo itatanggi ang katotohanan na hindi nagsisinungaling ang video (scripted? Asus! Asa!) dahil biglaan ang mga nangyari, nagkataon na andun ang crew ng T3. At ang pambabastos ng isang Robert Blair Carabuena kay MMDA traffic enfocer Saturnino Fabros ay isang akto ng tahasang pang-aabuso ng mamamayan sa ating kalayaan. Hindi porket tayo ang nagdidikta ng kapangyarihan sa lipunang ito (demorkatikong bansa tayo e. Remember?) ay may karapatan tayo na kwelyuhan, sampalin at hampasin ng sombrero ang sinumang alagad ng batas. Tahasang pambabastos na iyan!

Mas sanay ang tao sa mga abusadong tao na nakauniporme sa kalye pero tila kabaligtaran ang tema ng insidenteng ito. Sa sobrang kakaiba ng pangyayari, kaya ito pinagpiyestahan sa internet. At sa tingin ko, hindi lang nag-iisa ang kaso nila Carabuena at Fabros sa ngayon. Kung magigiong mapagmatyag ang ibang tao sa mamamayan, marami pa siguro diyan ang kaso ng road rage.

Isa ako sa mga taong sumasaludo kay Saturnino Fabros at kumokondena sa marahas na Gawain ni Robert Blair Carabuena. Hindi ko sila hinuhusgahan na base sa mga nakikiusong reaksyon sa mga social networking site. Pero magsilbi sanang leksyon ito sa mga tulad ni Carabuena na maghinay-hinay sa pagrereklamo at huwag idaan sa marahas na pamamaraan ito. Dahil ang karma sa ngayton, hindi nakukuha sa taas, kundi pati na rin sa mga reaksyon ng tao sa mga social media.

Aanhin mo ang pagiging edukado mo kung mas malala pa yata sa hayop ang pag-uugali mo? Sa kasong ito mapapatunayan na ang edukasyon ay mas nakikita sa asal ng tao sa pagharap nito sa mundo.

Maaring lilipas din ang isyu na ito, pero hindi dapat makalimot ang tao pagdating sa pag-uugali sa mga sitwasyon na tulad nito.

Author: slickmaster  | © 2012 september twenty-eight productions

ASAL SA INTERNET 101

“Think Before You Click,” ika nga ng GMA-7. Ginamit ng istasyon na iyan ang mga nasabing salita bilang slogan nito sa kanilang adbokasiya ukol sa internet etiquette – bagay na dapat gawin at hindi dapt gawin ng mga tao sa harap ng computer na naglilink sa kanila sa cyberspace.

Parang asta lang din ng tao yan sa kalye. Kung gaano ka magsalita ay kahalintulad sa kung gaano ka maglahad ng mga salita sa inyong mga tweet, status o ultimo mga blog. Kung ano ang iyong itsura sa kalye o mga pampublikong lugar ay ayon naman sa mga litrato mo, lalo na sa album mo na Profile Pictures. Kung may kwenta ba ang sinasabi mo o wala, kung pangit ba ang itsura mo o maganda, diyan ang basehan, lalo na kung asal-gago ka ba o sadyang matinong tao lang talaga.

THINK BEFORE YOU CLICK, o mag-isip bago mag-click.

Bago ka gumawa ng kung anu-anong mga account, siguraduhin mong naiitindihan mo ang mga ito. Parang kapag sumabak ka sa giyera, siguraduhin mo na alam mo ang pinapasok mong gulo. Sigurado ka ba na gusto mong magkaron ng Facebok account? Handa ka ba na tanggapin ang mga taong magmamahal sa iyo at yung mga taong makikipagplastikan din sa iyo sa lob ng social network mo? Handa ka ba sa mga kumento ng mga matitinong mambabasa at ng mga taong “may masabi lang” sa iyong mga blogs? O dapat alalhanin mo na ang Twitter ay parang isang battlefiel a la wannabe World War III. Lahat ng mga iyan ay maliban pa sa pag-tsek ng box na “I agree on the terms and conditions applied.” Diyan pa nga lang, malalaman mo kung sino ang malinis ang budhi sa ihindi. O mas maganda, kung sino ang sinungaling sa hindi.

Intindihin mo muna ang iyong mga sinusulat bago mo ito ipaskil. Halos katulad iyan ng isang kasabihan na “Wag magdedesisyon na ang basehan mo lang ay ang iyong pansamantalang emosyon.” Kung puwede nga lang e i-double-check, i-triple-check, quadruple-check o... basta, siguraduhin mo lang na tama ang mailalhd mo ayon sa kagustuhan mo. Ang dami pa namng superficial na tao sa mundo. Hindi lang sa sila ay hindi sumasang-ayon sa mga punto na ipinapahiwatig mo, kundi mga instant Grammar Nazi din sila. Ultimo ang spelling mo, pag na-typo ka kahit sa ni isang salita man lang, pinag-iinteresan na kaagad. Parang mga hindi makaintindi, e no?

Huwag ipost lahat ng mga bagay na sa tingin mo ay magpaphamak sa iyo. Bigyan mo ng respeto ang sarili mo. Sa panahon na ang karamihan ay mga Photoshop lietrate na nasa wannabe-expert level, kay nitong manipulahain pa lalo ang mga litratong inupload mo. Kung mas mamalas-malasin pa, pagmumukhain ka pa na tanga. Ang lalakas manghusga, palibhasa hindi yata nila naranasan ang malagay sa kahihiyan dahil sila mismo ang nanghihiya sa kapwa nila.

Kung pa-cute ang post mo, well, siguraduhin mo na cute ka. Dahil kung hindi, alam mo naman ang karamihan, sadyang mapanglait sa kapwa.

Mag-tag lang ng litrato ng naayon sa kanyang kagustuhan o yung mga bagay-bagay ka kahit papano ay interesante talaga. Kung iyan pa ang mga litrato na wasak na wasak siya sa kalasingan noong nag-night out kayo e parang nilalaglag mo na rin ang pagkatao niya bilang kaibigan mo. Respeto lang, men.

Simple thought is better. Parang “less is more.” Ganyan din ang kadalasang istilo sa pagsusulat ng mga balita. Sa isang foreign news pa yata, pag zigzag ang istorya mo, may KISS ka... as in Keep It Straight, Stupid. Yun nga lang hindi sa laht ng oras ay applicable yan sa mga social networking sites dahil ang daming mga gunggong din dun. At hindi sa lahat ng mga blogs... aba, medyo taliwas sa istilo ko to ha? 'de. Ang punto lang nyan (at kung bakit may konek yan sa akda na ito) ay kung pwede naman ay gawing simple at straight na lang ang mga puntong gustong sabihin. Wala na sanng paliguy-ligoy pa. Kung magsasabi ng katotohanan, 'wag idaan sa panglalait. Gawin mong a la Simon Cowell. Pero be polite ha?

Kung hindi talaga mapigilan ang magpost ng mga matitinding bagay na ukol sa iyo, e siguraduhin mo lang na at least ang mga makakapansin na mga tao diyan ay yung mga taong mapapagkatiwalan lang. Siguraduhin mo na nasa tamang lugar yan. I-customize mo ang audience/privacy options mo sa mga taong may karapatan lang na makakakita ng mga sexy pose mong litarto, yung naka-2piece na bikini ka kahit may strechmarks ka, ang bidyo mo na panay prangkahan at mga gag ang nilalaman, ang cover mo ng paborito mong kanta na may pagaksintunado pa ang isang chorus o stanza, at ultimo ang scandal niyo ng iyong kasintahan. Libre lang ang mag-upload pero libre lang din ang manglait. Alalahanin mo iyan. Maaring magbigay sa iyo ng pansamantalang kasikatan o kahihiyan ang mga iyan pag nakita ng iba. Pero hangga't may privacy settings, gamitin mo.

Kung may gusto kang i-add na friend sa Facebok mo, e 'di i-add mo! Hindi yung ikaw pa ang magme-message sa kanya na “”uy, pa-add naman sa Facebok. Hehehe. Salamat!” Ano ka, Superstar? VIP ka ba? Kahit may pangalan ka sa world wide web e wala ka pa ring karapatan na magdikta sa kanya ang “first move” sa pakikisalamuha sa mundo ng social networking sites. Ganito lang, pre. Magpakita ka ng tamang motibo at intensyon na gusto mo siya maging parte ng social network mo, bilang Facebook friend man, Twitter follower, o kung ano pa man iyan.

Speaking of Private Messaging, e 'wag mag-PM ng “pakilike naman ng status ko please.” Anak ng pating, e pano na lang kung patama sa akin yang status na yan. Ano ako, tanga?

Magpost ng naayon sa tamang intensyon, magrespond ng mkaayos at naayon sa tamang approach. Dahil sa mundo ngayon, uso ang pamimilosopo na a la Vice Ganda o minsan si Papa Jack ang istilo (Ako ba? Hindi, hindi... Siya, pati yung kalabaw.). Akala mo ang tatalino na ng mga tao porket kaharap nila buong araw ang computer. Ika nga ng idolo kong si Lourd de Veyra, “Kung tarantado ang tanong, tarantado din ang sagot.”

'Wag magpost ng walang ka-kwenta-kwentang mga kumento. “FIRST” ka nga... e pucha, ano naman ngayon? Karerahan ba 'to? Pakibigyan na nga lang ng jacket ito!

Isa pa, kung alam mo na galit ang nilalman ng post na ito, bakit ka magpopost ng “U MAD?” Hindi siya galit, nagpapaliwanag lang. Tuwang-tuwa pa nga e! Lakas maka-tanga lang ah.

Kung admin ka ng isang page sa Facebok at may order na binigay ang owner nito, sumunod ka. Hindi porket ginawang admin ka ng page e kung anu-ano na lang ang gagawin mo diyan. Parang ganito. Kung inutos niya muna na “wag magpaskil ng mga bagay-bagay na ukol sa pag-ibig ngayong araw” e sumunod naman sana. Natiyempuhan niya na nagpaskil ka ng taliwas sa utos niya isang oras matapos nun, dinelete niya yun, at ikaw pa ang may ganang magreklamo? Kapal namn yat ng mukha mo. Magbasa ka kaya muna bago mag-rant, ano?

Kung liker ka ng mga page sa Facebok at may mga batas o rules sila, sumunod ka. Hindi yung magpapasaway ka pa na a la TROLLOLOL style. Kapag binan ka, ikaw pa ang may lakas ng loob na maghimutok. Gago ka rin kasi e. Yan tuloy.

Huwag masyadong gumamit ng mga pausong salita... kung sa mga jejemon e ang lalakas niyong mangastigo't magsalita! Shunga, muntanga lang? Halatang saby sa uso e 'no na parang gumagamit ng hashtag sa Facebok na dapat lang sana e sa Twitter lang iyun? Mas gugstuhin ko pa kay na gumamit ng kolokyal na wika kesa sa mga “makabago kuno” na lengwahe. DAFUQ did I just read? Oh, shut the fuck up, man. Sablay pa nga ang grammatika mo! The Fuck stil sounds better than that.

May mga bagay kasi na talagang nilulugar sa tama, joke time man o seryoso ang usapn. At ang pagme-meme, ayos lang yan, kung nasa wasto nga lang. Pero maraming kontra dyan sa malmang. Ang pag-to-troll kasi ay literally, wala sa lugar.

Huwag gawing chat box ang isang status lalo na kung wala na sa paksang nilalaman ang pinag-uusapan naman na. RH Bill lang ang pinagtatalunan kanina, naging personalan na? Pa-awat na nga kayo, hoy!

Ayos lang mag-share, wag nga lang mag-SPAM lalo na kung wala namang kabuluhan ang mga bagay-bagay na ikinakalat. Mabuti pa, kumain na lang tayo ng SPAM.

'Wag basta-basta magpost ng mga where-abouts mo. Kung saan ka ngayon, anong event ang pinapasok mo kasama ng iyong mga kasama. Maaring nagiging updated nga ang mga kaibigan mo ukol sa mga nangyayari sa iyo, pero dapat nasa tama lang din dahil baka hindi mo nalalman, napuput at risk din ang sarili mo kung seguridad ang usapan. Alalahanin mo, uso ang stalking kahit hindi ganun ka-astig ang iyong beauty.

'Wag basta-basta magtitiwala sa mga tao sa social network mo. Pakiramdaman mo muna. Mahahlata mo yan sa mga mangyayaring inetraction sa pagitan ninyong dalawa. Hindi kasi lahat ng mga kaibigan ay “kaibigan” talaga. Ganun din sa mga “followers,” at “likers.” Yung niba dyan, akala mo tao lanmg? Baka pakitang tao lang. Palihim na tumitira ng mga gawa mo. Binabalasubas ka pag offline ka. Niloloko ka sa ibang mga kaibigan mo sa wall, group man o sa chat room lang. Manggagantso pala. Pag nagpadala ka, olats ka.

Speaking of posts, kung orihinal na gawa niya ang gusto mong kopyahin at ikalat, humingi ka muna ng permiso o pasintabi. Kapag kinopya yan, paki-cite kung saan mo orihinal na kinuha iyan. Hindi yung angkinin mo pa. Kapal naman ng mukha mo kung ganun. Ikaw kaya ang maging manunulat? Tignan natin kung makakaisip ka ng mga ganyang klaseng bagay. Tigas, ha?

Huwag mong palitan kagad ang relationship status kung hindi pa naman ganun talaga ng sitwasyon ninyong dalawa ng partner mo. Nag-away kayo ukol sa napakababaw na bagay, palit na kagad sa “single” at pagkatapos ng ilang araw at nagkabati na kayong dalawa, “in a relationship” na ulit. Tapos, nangyari na naman yan sa mga sumunod na linggo, ganyang-ganyan na naman ang senaryo. Anak ng tokwa naman oh. Pinapahiya nyo lang ang sarili nyo kung halata naman mismo na on-and-off kayo base sa mga wall-to-wall posts niyo. Alam ko na ang pag-ibig ay isang napakakumplikadong isyu, sa sobrang kumplikado nito ang mga maliliit na bagay, nagiging malaki o big deal. Pero hindi iyan sapat na dahilan para palitan yan ka-agad-agad. At pwede ba, yung nasa wasto lang Mag-syota pa lang kayo, pero “married” na? Married your face. Panindigan mo iyan ha? Kapag naghiwalay kayo dapat ang makikita ko ay “seperated” o “widowed.”

Ang lawak kasi ng mga posibilidad ng internet. Puwede nitong -build ang reputasyon mo, o puwede ring ikasira nito ang buhay mo. Depende sa kung ano ang asta mo kung ang pagbabasehan ay ang mga bagay na pinagkaka-abalahan mo, kung kalokohan man iyan, kadramahan, o kung ano pa man iyan. Mag-isip muna bago gumawa ng mga pagpapaskil o mag-click sa mga sites sa world wide web.

Siya nga pala, bago ko tapusin ito, last tip. Huwag niyo kalimutang mag-log-out, lalo na kapag may ibang tao na gagamit sa PC na inupuan mo. Kasi ang dating niyan ay parang ganito lang. Instant hack kagad ang account mo (as in nakaw na), o hindi naman kay ay na-hack din pero palakasan ng trip yan. Parang mga status ng... ganito:

“I'm sexy and I know it.”
“In love ako kay **name censored**”
“Ang gwapo ni **name censored**”
“Bakla ako.”
“P******** ano ba naman klaseng grupo ito? Parang yung may-ari lang ang sarap ********.”
...at iba pa.



author: slickmaster | date: 08/11/2012 | time: 02:10 p.m.
© 2012 september twenty-eight productions

Why Ya Hating Jamich?

07/28/2012 9:30 PM

Panahon ng mga viral, tulad ng isang magkasintahang nagngangalang Jamvhille Sebsatian at Paoline Michelle Liggayu. Sa panahon ng viral hits, kasikatan at hate-fest sa magkabilang mundo ng social media.

Sa totoo lang isa lang naman silang YouTube sensation e, at sa panahon ngayon uso na ang mga taong mahilig magpapansin sa internet tulad ng mga video blogs, patamang-quotes-on-wall-photos, at kahit ang mga blogs tulad nito.

Ang love story nilang "By Chance" with matching choreographed dance move? Well, ganun talaga. Napapansin sila e. Pero pano nga ba nagsimula ang mala-kontrobersyal na spotlight para sa isang internet couple na tinawag na Jamich?

Ewan ko kung may mas maaga pa sa nakita ko, pero noong bandang patapos na ang buwan ng Pebrero, may lumabas na isang post na tila kinabagutan ng mga “fans” ng internet couple.

Talking business nga ba ang usapan? Tila showtime na lang mga ginagawang love story ng Jamich samga videos? Hmmm….

Mula dito nagsulputan na ang mga haters ng Jamich. Nabuo ang JaBITCH page sa Facebook. At ang sinumang nag-attempt na magtanggol sa kanila? Ayun, tahasang pinapahiya sa internet. Like a boss ba? Ewan. Kahit sino na lang yata kayang gumawa ng ganung motibo sa world wide web. Ang lawak kasi ng mga posibilidad e. hindi na ko magtataka.

Matindi ang hatred ng ilang mga tao sa kanila. Kahit sa kabila ng mga ito, nakakapag-guesting pa ang kontrobersyal na couple sa mga palabas ng telebisyon, at ibang mga music videos. At nagte-trending pa ang Jamich sa Twitter.

Well, yan ang patunay na mas sumisikat pa sila. At sa tingin ko, malaks kasi silang manghatak e.

Pero sa kabila ng mga ganitong pangyayari sa mainstream e bumubuhos pa rin ang mga pambabatikos sa kanila.

Minsan nga, noong namatay si comedy king Dolphy e nasaktuhan pa sila ng pangbabash sa Twitter ng mga Jamich haters at iba pang mga users sa nasabing social networking site. Nagkasabay daw yata kasi ng petsa ng monthsary nila as an official couple sa petsa ng pagakamatay ng beteranong aktor.

Pero meron din namang nakaintindi at nagtanggol sa kanila.

Ito lang siguro ang sa akin, ano? Hindi ako fan ng Jamich. Wala nga sa interes ko ang manood ng mga romantikong palabas tulad ng mga ginagawa nila (kung ikaw ay isa sa mga mabibilang sa daliring mga follower ng mga blogs ko, masasabi mo na anti-romantic nga ako ‘di ba, at kung gaano ako tumutuligsa sa ideya ng romantisismo?) pero minsan ako nanood ng isa sa mga gawa nila. Ayos lang naman. Bagamat hindi ako ganun kakumbinse.

Hindi ko sila huhusgahan base sa mga karakter nila, dahil karamihan naman sa mga personalidad ay dumaranas ng mga ganyang personalidad. Sa maniwala ka o sa hindi, ang mga magagaling na personalidad base sa kanilang mga akda ay bagsak naman pagdating sa ibang aspeto ng buhay. At yun ang patunay na patas ang mundo, kahit papano. Natural, tao lang e.

Pero dahil tulad na rin ng mga tipikal na public figure sa kahit anumang larangan sa buhay, dapat silang maging mabuting ehemplo sa marami. Kaya ang tsismis, ayon sa kanila, ay ang magsisilbing kakontrapelo ng anumang nagawa mo sa buhay, whether blind item o talagang showbits, etse, showbiz news. Parang, kung sandamukal ng episode na sa internet ang ginawa mo, pero kung may intrigang tulad ng isang post na dala ng bugso ng emosyon, wala rin. Ika nga, kayang sirang ng isang pagkakamali, kahit katiting lang nito, ang anumang mga mabubuting bagay na nagawa mo. Pero kung tunay na tagapanghusga ka, babalansehin mo ang lahat. Marnunong kang tumimbang.

Ika nga, "you can’t please everyone." May mga sarili tayong emosyon, kaisipan at kamalayan para pumili ng mga bagay na gusto natin at mga bagay na ayaw natin.

Ang tahasang panghuhusga ng mga iilan sa kada galaw ng internet sensation na ito ay nagpapatunay na hindi lang sikat ang Jamich at lalo pang pinapasikat ng mga pambubulyaw, kundi pati lumalabas ang pagiging insekyura ng mga haters.

You can keep on hating them, ika nga. Parang sinabi ni Bossing. “It’s a free country,” di ba? Pero, kahit ilang beses mong kastiguhin ang… ayon na rin sa inyo, ang “jejemon couple” na iyan , wala rin e. lalo lang silang sisikat. Para sa mga tagasuporta ng Jamich, keep supporting lang sa kanila kung tunay na fan ka nga.

Huling bara. Para sa mga hindi pa rin makaintindi, hindi ako fan ng Jamich. Pero hindi ko rin sila ipinagtatanggol. Ang sa akin lang, wala na rin kayong magagawa masyado kahit i-hate niyo yan. Kung hindi niyo sila trip, wag niyo na lang pansinin. Lalo lang silang sisikat sa ginagawa niyong yan e. sa maniwala kayo o sa hindi, mas sisikat kayo sa paggawa ng mga matitinong bagay, basta wag lang ang mga katunog ni Rebecca Black ha?

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Ang tunay na status, kusang nila-LIKE.

Oo nga naman. Sa panahon na nauso ang mga tila bentahan ng post fedbacks tulad ng mga like sa Facebook at favorite sa Twitter, e talagang may mga tao na aasta na parang magbebenta dyan, pero ang binebenta niya – ay ang status niya sa Facebook.

“tol/friend/pre, pa-like naman ng status ko oh. Thanks. J”

Aminin mo, minsan sa buhay mo e nakabasa ka na sa mga chat messages mo ng ganito, kahit hindi sa eksaktong konteskto ng salita. Na minsan e may nagsend sa iyo ng mensaheng iyan. At... alam mko na idedny mo to, ikaw din mismo nakapagsend na ng ganyan sa mga friends mo sa fb.

Well, ganun talaga ang kalakaran sa mag social networking sites. Hindi mo lang binebenta ang sarili mo na base sa kung ano ang nakalagay sa About Me section mo,  pati na rin yung mga bagay na lumalabas sa isip mo na siyempre e natatranslate sa mga post mo, and at least hindi naman sa mahaliparot o mala-putang pamamaraan ha?

Pero may mga bagay kasi na dapat e nasa tamang lugar lang. Magpi-PM ka lang sa isang tropa mo para lang magpalike ng status? Hmmm...

Kung ibang bagay yan tulad ng may ipaplug ka na page/litrato/ibang entry, pwede pa. Pero, status lang? Pasensya ha, pero hindi kaya, masyado naman tayong desperado niyan para lang hindi tayo tumumal sa mga Facebook profile natin?

Sabagay, iba-iba kasi tayo ng persona e, kaya sa totoo lang hindi ko rin masisi ang mga taong yan o kung sinuman na naalibadbadran pa sa mga taong lagi nakakarecieve ng “palike naman ng status ko” message sa Facebook chat.

Sa kabilang banda kasi, ito ang paraan para sumaya sila. Yung tila pag naka-30 likes na ang post nilang iyun e, nagtatatalon sa tuwa’t galak at baka kinikilig pa.

Yun nga lang sa mata ng ilan, e hindi na to sibilisado, hindi na lubos na nakakatuwa, na tila nababasag na ang trip nila.

Sabagay kung sa isang sitwasyon na kunwari e... parang ganito. Heart-broken ka, tapos may nagsend sa iyo ng mensahe na pakilike naman ang status ko, at nung tinignan mo yun e isa palang sweet na banat quote para sa boylet niya, parang.... sama naman ng dating nun para sa iyo lalo na kung bitter na nga ang pakiramdam mo, galit ka sa pag-ibig at makakabasa ka ng ganung bagay. Maswerte pa siya kung hindi ka naasar ng panahon na iyun. E pano kung nadala ka sa bugso ng emosyon? Pustahan, laking away niyan, tsong.

O di naman kaya ay hindi maintindihan ang pinagsasabi sa status mo at ipapalike mo pa bas a iba? Kahit sabihin mo na hindi naman siguro tatanga-tanga ang mga yan kung magbasa e hindi mo rin maiwasan na kahit andyan na nakalahad na pero hindi pa rin maintindihan ang pinakapunto ng menshaeng sinasabi mo sa status mo.

At minsan nga nakaengkwentro ako ng isang tao na sa sobrang pagakahumaling sa fb status niya, pati pa naman sa text e yun pa rin ang sasabihin. “Pakilike naman ng status ko sa fb hehehe thanks.”

Wasak.

Kung gusto mo maging mabenta ang Facebook post mo, makipag interact ka din. Hindi pwedeng maging self-centered ka lang, pwera na lang kung sikat ka. As in lehitimong celebrity ka. E pano kung isa ka lang hamak na user ng social networking site na to? Magreresort ka sa mga autolike na cheat? Hmmm... nasa sa iyo yan pero iba pa rin ang essence ng tunay na tao na talagang nakakaintindi sa mga post mo.

At ito pa, siguraduhin mong makakarelate talaga ang mga tao sa post mo. E pano kung bibitaw ka ng isang mala-galit-sa-mundong linya dyan sa What’s-on-your-mind? Box mo at yung taong nakakabasa nyan ay yung mga taong taliwas sa saloobin at ideolohiya mo, e wag kang mag-expect na may bebenta talaga niyan. Baka pa nga e may magalit din sa mga sinasabi mo. Tahasang kokontrahin ka pa.

Basta, para sa akin... ANG TUNAY NA STATUS, KUSANG NILALIKE, HINDI PINAPALIKE. Take time lang kung gusto mo maging social media elite or maging pamoso sa mga ganitong bagay. Hindi lahat nadadaan sa sapilitan. Keep working on it and make it good and better.

Author: slickmaster

Date: 07/02/2012

Time: 09:35 pm

(c) 2012 september twenty-eight productions