Libel: To Decriminalize Or Not To Decriminalize?

5/15/2014 7:42:43 AM

Sa panahon ngayon na malaya tayo magsalita, isang bagay ang kikitil sa ating karapatan: ang libel. Pero paano nga ba sumagi sa isipan ng mga tao sa social media at blogging ang usaping ito? Mula lang naman noong ipinasa ang Republic Act 10175, o mas kilala bilang Cybercrime Prevention act of 2012.

Oh eh ano naman kung may libel?

Criminal offense yan; meaning, kaya ka niyan ipakulong pag nakagawa ka ng isang gawain na magdadala ngepekto ng defamation sa kapwa mo.Actualy, kahit simpleng pangaasar ay posibleng counted din, depende sa intesyon at manner.

derived from the book Journalism for Filipinos by A. Malinao 

At ito ang problema: kung aayon sa mga lumang balita, bahagi pa raw ito ng 1935 constitution (ha? talaga?!). Ibig sabihin, sobrang luma na. nagka-World War 2 na, lumaya na ang bansa mula sa kamay nila Uncle Sam, nagka-Martial Law at nagkaroon na nga ng bagong malayang republika lahat-lahat, criminal offense pa ring maituturing ang libel.

At may kaukulan itong parusa na prison correctional at multang umaabot mula 200 hanggang 600 piso, ayon yan sa Philippine Libel Law. At baka sa malamang, mas harsh pa ang penalty na nakasaad sa Cybercrime Act.

Pero ito siguro ang magpapatotoo dyan: hindi maaring matanggal ang clause ng online libel at ang pinakaposibleng resort na lamang ay pagdecriminzalize sa naturang kaso.

Isipin mo na lang kasi, kung criminal offense ang libel, maraming nilalang mula sa lebel ng akademya hanggang sa mga patapon ang buhay ay makukulong. Eh kulang na nga tayo sa kulungan eh.

Kung isang krimen ang libel? Baka wala nang magpe-Facebook, o Twitter. Dahil lahat takot na maghayag eh. Parang ang dating ay nasa lumang tipan tayo.

Para na rin tayong sinampal ng isa sa mga stipulasyon ng Miranda rights, na alinman ang sasabihin mo ay posibleng gamitin bilang preba o ebidensya laban sa iyo.

Asus, parang ang dating din ay dapat ay napakakumporme naman natin. Parang dapat magkakaisa tayo sa pananaw (okay sana, kaso di basta-basta mangyayari yan), at ito ang mas masaklap – dapat ang alinmang iwiwika natin ay makapapagpa-please sa iba, particular sa otoridad. Bagay na tahasan kong inaayawan, hindi dahil sa against ako sa kasalukuyang pamamalakad, isang rebelde o makakaliwa (dahil hindi naman ako ganun), pero dahil sa katotohanan na “you can’t please everyone.”

Dapat nga isulong ang pagdecriminzalie ng libel. Gawin nalang itong sibil. Dahil kung hindi, maraming magiging nasa piitan, marmaing maluluging negosyo (anong konek? Pag ang isang empleyado ay nagpostng pagkadismaya sa kanyang trabaho dala ng stress, baka masabing e-libel yan), luluwag nga ang trapik pero bad problem naman na maituturing yun sa hanay ng populasyon, maraming magkakaroon ng derogatory record sa kanilang NBI clearance, at kikita nga ang piskalya pagdating sa pag-impose ng fine peromabuti sana kung uunlad naman ang Pilipinas pagdating sa mga proyekto (eh paano kung may mga ungas pana tiwali? Patay tayo dyan).

At anti-poor maituturing ‘to ha? Sa multang dalawang daang piso sa libel (o mas mataas kungsa cyber libel), hindi basta-basta pinupulot ang pera, ‘oy!

Saka let’s face it: media lang siguro ang posibleng maisalba ng libel, pero hindi ang mga modernong media tulad na lamang ng mga tao sa social media at mga blogs, considering na may mangilan din na gago dun ay walang kaalam-alam sa basic ethics particular ng journalism.

On the downside, yan din ang dapat matutunan ng mga mokong na ‘to.

Pero still, dapat madecriminzalize ang libel. Dahil overall, in a long-run, hindi magiging maganda ang turnout kapag pinagpatuloy nila ang uugod-ugod na sistemang ‘to.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

MASISISI MO BA SILA?

Ang mga tao sa mga social networking sites, na ang lalakas ng pwersa kahit hindi nagsasalita. Sa isang post o comment lang, kaya na nila banggain ang sinuman. Mga nambubully man, na-caught in the act na kawatan, at kahit ang mga sikat na personalidad. Masisisi mo ba sila kung bakit gan’on na lang ang reaksyon nila sa batas na tila kikitil sa kalayaan nila na maglahad ng anumang naiisip at nararamdaman nila sa internet?

Oo at hindi lang ang posibleng sagot na nakikita ko.

Sabagay, masisisi mo ba ang mga tao na naglalabas ng saloobin sa Facebook matapos ang nakakastress na araw para sa kanila? Kahit sabihin natin na walang nagagawang tama ang magbuhos ng emosyon sa isang social media post? Ito kasi ang nagsisilbing getaway nila sa masasamang bagay sa realidad ng kanilang buhay. Dito sila nagte-take out ng kani-kanilang mga frustrations at problema.

Masisisi mo ba ang mga sadyang opinionated lamang na tao, na nakikipagpatutsadahan ng mga kumento at personal na tirada sa kada nagbabanggaang trending topic sa Twitter? Pero mas mabuti sana kung tatanggalin na natin ang pamemersonal, ano po. Yan kasi ang hirap sa iilan. Sakit na yata nila iyan.

Masisisi mo ba na ginagawang katatawanan na lamang ang mga problema sa buhay ng ilang mga users? Yung mga may ayaw sa negative vibes at bad news na umeere sa mga balita? Sabagay, there’s a world of difference between having fun and making fun. Pero kadalasan kasi ang troll ay wala na rin sa hulog kung makapang-trip. Kahit sino na lang, titirahin, bumenta lang ang post. Walang pakialam sa mga sasagasaaan na tao kung sakali. Mas mabigat na damage yun, talagang prone sila sa cyber-libel. At ang mga matatamaan ng pagto-troll, parang maituturing na biktima ng isang kaso na tinatawag na “cyber-bullying.”

Masisisi mo ba ang mga taong mahihilig kumondena sa kada kalokohang nagaganap at naganap sa lipunan, virtual man o realidad? Oo nga naman, ‘di ba? May mga tao na mala-akitibista kung makapagreact, pero ayos lang ‘yan kesa naman sa mga taong nakikiuso lang at wapakels deep inside, as in may masabi lang.

Sabihin man natin na may halong conspiracy at mob mentality ang karamihan sa mga social networking users. But the real thing is, iyan na lang yata ang natitirang way nila para mai-express ang sarili nila. Maliban na lang kung mayaman sila sa load para magsagawa ng mala-group message na text brigade. At kahit ang mga blogs, na naging venue na para sa iba na maglahad, lalo na ang mga taong sadyang may passion sa pagsusulat.

Ngayon, bakit sila madedeprived para mailahad ang saloobin nila? Masisisi mo ba talaga sila? Oo at hindi.

OO, dahil karamihan sa kanila ay naglalahad sa mala-barbarong pamamaraan. Hindi man lang responsable sa mga sinasabi nila. Hindi ko alam kung hindi ba nila nalalaman na ang lakas ng kapangyarihan ng mga “salita” o nagpapanggap lang na ignorante ang mga ito. Sadyang totoo na may matatamaan talaga sa anumang mailalahad ng bawat tao, pero hindi ibig sabihin noon na hindi na tayo magdadahan-dahan. Alalahanin mo, ito ang panahon ngayon na maraming napapahamak dahil lamang sa pagsasabi ng totoo.

At HINDI dahil sa modernong panahon, sa mga gadget na lang tulad ng cellphone at computer na lang ang pamamaraan nila para makapaglahad. At bilang mamamayan ng bansang ito, iyan ang isa sa mga nakapaloob sa ating Bill of Rights. Parte yan ng karapatan natin bilang tao. Pero sa totoo lang, mas masuwerte pa tayo kesa sa ibang bansa na talagang banned ang paggamit ng social media by all means (o kung hindi man, e kontrolado pa rin).

There’s a thin line between telling the plain truth and defaming somebody else, whether by intention or not. Ibig sabihin, may pagkakaiba kasi ang pagsasabi ng totoo sa magsabi ka ng mga bagay na paninira na kung maituturing, sadya man o hindi. Kaya sa totoo lang, mag-ingat din kasi tayo sa anumang ilalahad natin, dahil iba-iba tayo ng pananaw bilang tao, parang malayang lipunan natin. 

Author: slickmaster | Date: 10/03/2012 | Time: 10:05 a.m.

© 2012 september twenty-eight productions.

The Libel-Prone World.

Hmmm… paano nga ba ang Pinoy kung maisakatuparan ang cyber crime law? Lalo na ang libel provisions nito? Marami man ang magiging palaban sa batas na ito, pero paano nga ba sila hindi aalburoto kung ultimo ang mga eksperto ay nagsasabing sumobra na sa pangil ito. At mantakin mo, ang ilang mga mambabatas ay umamin na parang may mali sa naisabatas na Republic Act 10175? Ke hindi raw na-review ng husto ang mga probisyon sa kasong libelo

Wala nang murahang magaganap. Baka ma-libel e. Mahirap na.

Wala nang ring asarang magaganap. Baka-libel na din maituturing.

Wala na ring mga meme’t wall photo na pagtitripan. Sabay, parang bullying na rin kasi ang dating e.

Ang hirap kasi ay hindi malinaw ang pamantayan kung kelan libelous ang salita o hindi. Magkakaiba tayo ng standard ng tolerance bilang tao. Kungbaga kung ang salitang tulad ng "Gago" at iba pa ay expression pa lamang para sa akin, baka sa iba o kahit sa inyo, hindi. Ganun kalabo. Sa print at broadcast media may matinding distinction sa mga salita kung libelous ba ang mga ito o hindi. Pero sa social media, iba na ang kahulugan nito. Yun lang ang problema.

Paano kung may cybercrime law? Wala nang freedom of expression. Teka, wala nga bang kalayaan sa pagsasalita? O patama ito lalo na sa mga abusado’t internet gangster? Na hindi kasi tayo naghihinay-hinay sa mga patutsada natin? Marami kasi ang mga lumalabis din sa mga kinokomentan ang mga loko at loka e. Pero ganun pa rin e. Lahat ay tatamaan nito. Mas matindi pa sa pagkontrol ng anumang iisipin at sasabihin natin.

Ganun? Parang ang labo naman yata nun. Ang boring. Ano na lang ang silbi ng mga social networking sites tulad ng Facebook? Pang-professional na usapan na lang ba? E hindi naman lahat ng mga taong gumagamit nito ay elitista, yung iba, nakisakay din sa uso at hindi mo masisisi iyun. At dito na nga lang madalas naglalabas ng sama ng loob ang tao niyan. Patay tayo diyan! Pero sabagay, may internet ettiquette kasi  naman. E ang problema sa iba, wala yatang sentido kumon para mag-isip at at magkaroon ng ganito. Pero ganun pa rin e.

Baka naman ang ultimong “hehehe!” ay bawal na rin? Ano ‘to? No more laughtrip na yun na nga lang ang remedy ng iilan sa mga problemang hinaharap nila? Ayon kasi kay Sen. Guingona, baka kahit ang ganung expression, kung agree naman sa isang post na prone sa kasong libelo ay maipagbawal na rin. WAH!

Paano na lang maglalahad ang mga tao ng kanilang mga saloobin? Paano na lang kung magiging bulag sila sa mga nakikita nila at maging pipi. Ano to? Aasa na lang ba tayo sa mga public service program o kahit sa mga palabs ni Tulfo para maisawatan ang mga anomalya sa lipunan?

Oo nga, where the damn fuckin’ hell is the freedom of speech?!

At, oo nga din. Paano na lang ba kung may online libel? Baka wala nang mga political-and-opinion themed blogs (tutumal na e), wala na rin ang mga segment ko sa pages na o yung ultimong paborito kong i-post… ang #TiradaNiSlickMaster pati na rin sa ibang mga tao, blogs at pages man lang.

Bye, bye!

Author: slickmaster | Date: 10/02/2012 | Time: 12:08 p.m.

© 2012 september twenty-eight productions