Erroneous

6/14/2014 11:50:32 AM

Noong unang mga araw ng buwan ng Hunyo ay ginulantang ang mga tao ng mga balita na may kinalaman sa isang seryosong gawain ng tao sa kanyang buhay—ang pag-aaral. Hindi ito usapin na maraming estudyante ang pumasok, kakulangan ng classroom, o kung may naiulat na kaso ng pangbubully sa eskwelahan. Kundi ang mga mali sa textbook.

Mararami raw na error sa mga larangan ng pagsasagot, grammatika at ultimong typographical. Bagay na talaga naman, sa mata ng mga magbabasa, ay mapapataka ka. Dahil inaasahan na ang mga textbook ay isang napakaperpektong produkto, gaya ng mga ibang klase ng libro, iba pang babasahin at kung anu-ano pang tinatangkilik natin.

Dapat ay 100% free from error ang mga ito, ika nga nila. At kunsabagay, ito na lamang yata ang dapat na maisagawa sa “perfection” kung ikukumpara sa mga tipikal na babasahin, dyaryo man, magasin, o artikulo sa mha samu’t saring news portal ang blog sites sa mundo ng internet.

Pero kung gaano man tayo kabilis sa pagpuna ng mga ito, ay lingid din sa kaalaman natin kung paano nga ba sila naisasagawa na maging isang libro, mula sa manuscript hanggang sa pormal na pag-imprinta papunta sa pagdeliver nito sa merkado at mga paaralan.

Sa madaling salita, hindi madali ang gawain ng mga tao sa likod ng book-publishing ang pagsasagawa nito. Para sa pag-intindi ng mararaming mahihilig tumungin sa mga simpleng kapuna-punang bagay sa parehong mababaw at malalalim na aspeto, ay may proseso ang paglilimbag ng libro. Hindi yan tulad na lamang ng pagpasa ng isang manuskripto ng isang awtor (o sa ilang kaso, ay lupon ng mga manunulat) sa isang publisher at presto maililimbag yan in an instant. Oo, kahit sa panahon ngayon, ay marami na rin ang nag-aalok ng “self-publishing” ways and means.

Sa usapan ng textbook, ilang beses pang sasalain pa yan ng mga editor, ang staff nito sa graphics at lay-out, ang lahat. Nakikipag-uganayan din sila sa mga awtor para sa feedback, kung ayos ba ang gawa niya o talaga namang isang “basura,” o “may potensyal,” pero kulang pa sa pukpok. May mga awtor na sobrang palpak sa paggawa ng isang sipleng pangungusap lamang. Mayroon din na natatypo sa kanilang pagsusulat. Meron din naman yung mga sirkumstansya na talaga namang tinatawagan ng concern sa itaas, kung paano ito mareresolba sa ngalan lamang ng trabahong maisagawa.

Ilang revisions pa ang isinasagawa diyan. May deadline pa silang hinahabol, na dapat ay matapos ang libro na iyan sa ganitong takda ng panahon. At ang isa nga lang problema dito ay ang pagbalanse sa kalidad at panahong nilalaan. Kung kailangang madaliin, may makokompromiso talaga.

Bakit ko sinasabi ang mga ito? Dahil simple lang: masyado tayong mapagpuna sa mga bagay-bagay na nakakalimot tayo na hindi yan basta-basta isinasagawa.

Alam ko, may bibira na “eh baka hindi naman inaayos ang trabaho nig mga to.” Di rin sasapat yun, tol. Tao rin naman sila (yung tagagawa ng libro) na tulad mo. Buti nga may textbook ka pang nahahawakan eh.

Baka magulat ka na lang kung sa mga susunod na taon ay sa halip na libro ang mabasa nila ay nasa tablet na. Senyales man iro ng pag-unlad, kaso patunay rin ito kung gaano tayo katamad magbasa.

Oo, lalo na kung can’t afford mo naman ang makaiskor ng modernong bagay tulad niyan.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Breakout Semester

4/17/2014 2:05:20 PM

Sa bawat unos, may ahon. Sa bawat pagkadapa, may pagbangon. Sa bawat talo, may panalo. At sa bawat paglubog ng araw, may panibagong sisikat kinabukasan.

Hindi ko alam kung paano ko nasasabi ang mga ito. At sa totoo lang, hindi ko rin alam kung paano ko narating ang muling rurok ng buhay ko. Basta ang alam ko lang noon ay isa akong hamak na estudyante, kuleat pagdating sa allowance at kaibigan, medyo weirdo, walang panahon sa lovelife, at average ang grado sa eskwelahan.

Sumama pa nga ang dating ng 2009 sa akin nun nung dalawang araw na lang bago ako mag-19 anyos ay isa ang bahay namin sa milyun-milyong mga sinalanta ng bagyong Ondoy. Nasiraan ng mga damit at iba’t ibang mga gamit dahil dun. Nagkasakit pa si erpat at tito ng leptospirosis dala ng paglilinis nila sa mga estero.

Pero lahat naman ay naging matiwasay at maayos pa rin. Nakabangon pa rin.

Maliban sa morale ko bilang tao. Yung ipon kong pera (para sana sa mas kailangan kong bagay sa hinaharap), nawala bigla dahil sa panahon ng pangangailangan.

At nabago pa ang takbo ng buhay ko nung nalipat pa ako ng ibang seksyon.

Siguro nga, panahon na ito para rumonda sa sarili kong pamamaraan. Nabago ang lahat, pati ang takbo ng utak ko. Nagkaroon ng sariling barkada, sariling adhikain, at mas nagawa ko ang mga nais kong gawin sa buhay – ang magsulat at manindigan sa sariling katayuan.

Ayos naman. Kahit papano ay nagkaroon ng lakas ng loob ang sarili para makamtan ang mga ito. Nagkaroon ng pagkakataong sumali sa isang sportswriting contest, umattend ng ilang concert at event, tumakbo para sa isang marathon, at mapadpad sa kung saan-saang sulok ng Kamaynilaan – at lahat ng ito ay personal na kagustuhan ko.

At mukha ditto natuloy ang dikta ng buhay ko ah. Bagamat sa ngayon ay dumaranas ako ng depresyon, khait ilang beses akong magreklamo at maglupasay, mukhang… may nakita kong liwanag.

Maaring ordiryo na ito sa mata ng nakararami. Pero sa panahon na maraming nagrereklamo ukol sa mga samu’t saring kasawian sa buhay, bibihira lang ang panahon na maalala natin kung gaano tayo naging masaya, maging kuntento, at napupuno ng inspirasyon.

Balang araw, maalala muli kita, at sa panahon na yun, baka mas nahigitan ko na ang nadarama ko nun.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Tirada Ni SlickMaster: National Language Ban?!

7/12/2014 10:11:02 AM

Isang kagimbal-gimbal na balita na lamang ang gumulantang noong nakaraang (o kung masyado kang mapagbilang sa kasaysayan – ika-116) Araw ng Kasarinlan — pinapatinanggal sa kurikulum ng mga kolehiyo ang subject na Filipino.

The irony, ‘di ba? Mukha lang siyang nanggaling sa So What’s News, Abril Uno, at sa kung saang satire site.

Pero kung sakaling totoo at lehitimo man ito: ano, ang subject na yan, ipapatanggal mo? Gago ba kayo?! 

Kung totoo man na ipapatanggal ito, aba’y para mo na ring pinatay ang pagkaPilipino ng bawat tao, tutal yun lang naman ang nagsislbing tanda ng kilanlan natin bilang tao, dahil lahat naman ay hindi naman orihinal kundi either Oriental o Kanluranin na, maliban na lang siyempre kung ikaw ay nasa probinsya o taga-lungsod na pinepreserba ang pagiging makabayan; at walang masama dun.

Nagpapatawa yata ang CHED sa desisyon na ‘to ah. Ano ‘to? Ieechapwera ang Filipino language (and at the same time, pag-aralan ang mga gaya ng Ingles) para masabing “globalized” country tayo? Tangina, e global nga, sa larangan ng third world naman!

Naknampucha, patawa much ha?

Wala sanang masama kung pag-aaralan ang mga banyagang wika. Pero wag naman kalimutan ang national language natin. Aba, mas dapat nga rin buhayin ang mga tinatawag na “mother tongue” eh, tutal aminin man natin o hindi na hindi lahat ngmga nagsasalitang wikang Pilipino ay Tagalog (ewan ko ba kung sinong inutil ang nagpalit ng ganyang kataga; pero sa kabilang banda kasi, sabagay, yan ang nag-uugnay rin kasi sa ating lahi eh).

Pero, ang Filipino, ieechapwera mo sa college curriculum? Tol, iilan na nga lang ang umaangat sa antas ng pag-aaral (at mas kaunti pa riyan ang nakapagtatapos), tapos, ipapatanggal pa ba yan? Bakit, wala na bang pasensya ang mga tao dito para turuan ang mga banyagang nag-aaral sa ating bansa? Kung sa Japan nga ay mas pinaiiral ang Nihonggo o sa China ay Mandarin eh, bakit kaya dito, hindi pwede?

Dala ba ito ng pagiging utak-kolonyal natin, na porket Inglisero tayo ay angat na rin tayosa iba? Oo, sa mata nila, siyempre.

Walang masama sa globalisasyon, pero isang bagay palagi ang tinuturo ng ating nasyonal na wika: wag kalimutan ang sariling pagkakakilanlan ayon sa lugar na kinalakihan mo.

Oo, lalo na kung Filipino ka.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Last Minute Syndrome

5/24/2014 6:04:59 AM

Isa sa mga sakit ng tao ay ang “katamaran.” Daig pa nya ang kanser, heart attack, at stroke kung tutuusin. Kung may pambasang sagisang ang mga karamdamansa ating lipunan, ito yun. Oo nga,ang katamaran. Bow. At isa sa mga kalunos-lunos na resulta ng ating pagiging “katam” ay ang pagkakaroon pa ng isang kumplikasyon na kung tawagin ay “last minute syndrome.”

Daig pa nito ang “last two minutes” (mas okay kung ang magsasabi nito ay yung lumang coliseum barker sa PBA; yung medyo monotonous ang dating) sa basketball. Dito, mas clutch ang mga tao. Mas nagmamadali. Mas maraming napapraning. At mas maraming umiinit ang ulo na humahantong sa kanilang pagkadismaya.

Kaya ang resulta ay magpaparinig sa Facebook at magwiwika ng “Putanginang COMELEC yan! Wala na raw extension! Samantalang dumating naman ako ng last day para magparehisto!”

Naku, buti na lang, wala akong nakikitang nagpost ng ganito sa network ko last time, kasi baka mapahirit din ako ng “Ang haba-haba ng panahon nilaan sa inyo ng Kumisyon ng Eleksyon (pasensya sa translation) , hindi mo ginawa ang isa sa mga mahahalang tungkulin mo bilang mamamayanng Republika ng Pilipinas?”

Aba'y kung hindi ka rin kasi nuknukan ng pagiging tamad at gago, eh no?

Pero hindi ang applicable sa voters registration ang tinatawag na “last minute syndrome.” Maari rin sa ordinaryong bagay na nagagawa natin sa pang-araw-araw na pamumuhay.

Pag ika’y estudyante at hindi ka nag-aaral until dumating ang time ng exam mo, malamang nagka-cram ka. Mabuti sana kung may “stock knowledge” ka talaga. Mahiya ka naman sa mga magulang mo ‘oy. Bulakbol kasi at kalandian ang pinapairal mo madalas eh.

Kapag nahuhuli sa mga “last trip.” Hindi kasalanan ng trapik yan. Mabagal ka rin kasi kumilos eh (o maari ring “hindi mo kasi inaalam kung anong oras ang huling byahe eh).

Kapag last minute ka dumating sa mga appointment mo, maliban na lang kung either confident ka at hindi ka haggard sa itsura mo.

Kapag nagsha-shoping twing panahon na malapit na malapit na ang Pasko, (o ika nga ng mga report ay “last minute shopping”). Tapos magrereklamo ka pa na mataas na ang presyo ng mga regaling binili mo? Tapos napakabigat pa ng trapiko? Uso ang magmanage sa sarili ha?

Last minute magbayad ng tuition. Alam mo na nga na “no permit, no exam” ang polisiya eh. Maliban na lang kung lehitimo talaga ang excuse mo.

Paano nga ba makakaiwas sa ganito? Simple lang: disiplinahin ang sarili. Matuto kasi tumingin sa oras at magprioritize ang dapat i-prioritize.

Sa madaling sabi, wag ang tatamad-tamad. Walang masama magpahingakung off mo. Pero kung may kailangan kang gawin,eh di magsakripisyo ka.

At least, sa huli, hindi ka magsisisi tulad na lamang ng mga bugok na nafeature sa mga report ng parehong mainstream at new media ukol sa pagiging late nila sa pagpaparehistro.

“Na-late lang kami, hindi na kami pinagbigyan!”

“Ang haba ng panahon na nilaan para sa inyo, ‘oy! Wag ka kayang maglupasay dyan! Para kang tanga!”

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Grand Slam!

7/12/2014 11:11:33 AM

It’s a very rare thing for the world of Philippine sports to see this word: Grand Slam. And bet my money on this: fans nowadays aren’t very much familiar with that.

Yes, it’s very rare that only three ball clubs achieved the feat in all 39 years of existence in the PBA.

Until San Mig Coffee completed their road of bagging fourth straight championship—including all of the three conference crowns this season.

Perhaps, it is very almost impossible task for such (or any) squad to unleash their grins and pull that winning streak. Actually, they did not hold any long-tenure winning runs during this season. In fact, in the Philippine Cup, they have to undergo the quarters and semis to pull their series of improbable upsets over Talk ‘N Text Tropang Texters, and even the Barangay Ginebra San Miguel (which by the way, drew another crowd attendance record prior to the Wednesday’s finale), and the rest was just easy piece of history.

Next time the PBA rolled, it appeared that the Talk ‘N Text TropangTexters in the recent edition of Commissioner’s Cup whom appeared to break SMCM’s winning run.

But once the championship series unfolded then, it was the Mixers who turned things around and defied everything this season. Just wow: third straight title, and then came the Governor’s cup.

Fast-forward to the Finals of the last conference, Rain or Shine looks for redemption, as well as YengGuiao’s second title with the squad. And after squabbling for the first three games, RoS fired an all-out war in Game 4 to deny any SMCM’s clinching chances and send the series in a blockbuster “for all the marbles” contest last Wednesday.

And true enough, the last game was just a perfect fitting end for the PBA’s 39^thseason, with San Mig Coffee completed their quest for dynasty.

Now, the grand slamming question, as new squads will join the PBA family, plus Manny Pacquiao getting some chance to play on with the squad, are we still gonna see a very high intensity competition, or will the Asia’s first pay-for-play league will be a mediocre for the sake of entertainment?

Actually, I don’t know. Let’s hope for the pro basketball scene to flourish even further anyway.

Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions

"Saan Po Kayo Kumukuha Ng Kapal Ng Mukha?"

7/12/2014 10:31:08 AM

Ito ang narinig  mo sa State of the Nation Addres ng Kuya mo last year (Lunes yun to be exact, July 22, 2013).

Manila Bulletin, philipinenewscentral.wordpress.com

“Saan po kayo kumukuha ng kapal ng mukha?”

Hanep. Panalong soundbyte ah. Pwedeng gawing ringtone pag may nagtetext sa yo na alam mo na isang tiwaling tao, o manlolokong ex, o yung plastik mong kaibigan.

Parang minsan maiisip mo na lang: saan kaya may ganun? Wala sa tindahan eh, sa supermarket, o sa wet and dry market, o kahit sa mga underground shops, o warehouse na may illegal na droga?

Nasa ilalim kaya ito ng dagat? O nakatago sa mga magma ng bulkan, o nakabaon kaya ito sa sementeryong walang puntod? O baka naman sa outer space?

Pero seryosong usapan lang (as in pulitikal), lumabas ang ganitong tirada noong may pinapatamaan siya sa mga tila tiwaling ahensya noon (di nga lang ako sigurado kung DPWH yun o Bureau of Customs).

Pero, sa panahon na ito, akmang-akma yun ah. Oo, mararaming makakapal ang mukha sa lipunan natin, at hindi lang ito yung mga nakaupo sa alinmang opisina ng pamahalaan ha?

Minsan naiisip ko, masarap siguro itanong yan sa mga kupal sa ating lugar. Oo, yung mga tipon:

Kina-cut sa mula sa blind side tapos sila pa ang may ganang magalit sa ‘yo at hahamunin ka pang manu-a-mano oara pandagdag danyos. Tangina lang eh no?

Yung mga nagnanakaw sa kaban ng bayan (pero siyempre, sino ba namang aamin sa kalokohang yun), pati yung mga nanlalamang sa mga customer nila, pati na rin sa kapwa nila, yung namumulitika sa opisina. Yung mga tipong hindi pumasok dahil may sakit raw siya (pero actually, ang sakit niya ay “katam” — short for katamaran.)

Saan po kayo kumukuha ng kapal ng mukha?

Pero mas applicable ito sa mga larangan ng pamhalaan. Kasagsagan rin kasi ito nun ng pork barrel scam. Nakapagtataka nga naman, kasi yung mga snatcher, holdaper na mula sa mabababang antas ng pamumuhay ay nakukulong at nabubulok talaga sa kulungan (maliban na lang kung may taga-bail sila sa sindikato, o bata sila ng ilang kapulisan), tapos katiting lang ang nakukuha nila ha?

Kung ikukumpara yan sa mga high-profile? Wag ka, mga pare’t mare, parang hotel room lang ang detention facility nila. Tapos sikat pa sila lalo, kulang na lang ay tuluyang i-glorify pa ng mainstream media.

Saan kaya kumukuha ng kapal ng mukha ang mga ito?

Pahingi naman, nakakahiya naman sa inyo ha?

Author: slickmaster |© 2014 september twenty-eight productions

Knocked Down In 16 Seconds

7/15/2014 10:59:14 PM

I rarely watch any matches from the Ultimate Fighting Championship; and in case I managed to really catch up, I ended up seeing this lady named Ronda Rousey.

Wow, this chick’s not just your ordinary fighter, aye? She’s been jeered like a wrestling; heel and the next time around, praised like a real champ. Prior to battling Alexis Davis on UFC 175, Rousey had dominated almost all of her MMA fights by submission – with 7 of her 8 armbar victories came on the first round alone.

Now that’s a toughass chick right there.

And she just went even bad as expected when she dealt the then-number two contender her first loss… in just 16 seconds!

Yes, 16 freaking seconds. Aren’t convinced? Watch this. (video from http://espn.go.com/video/clip?id=11181111)

Man, even Sheamus can’t top that one. (P.S. Who the hell is Sheamus? He’s the guy who defeated Daniel Bryan in WrestleMania 28 in just mere 18 seconds to snatch the World Heavyweight Championship.)

So, is she another coming of those power-boxers-slash-grapplers such as the likes of Mike Tyson and even Brock Lesnar? Nah, either way, it would be unfair to compare though.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Spoiler Storyline

7/19/2014 11:56:11 AM

As I looked forward to the Battleground, I saw this video circulated over the internet.

And aside from that, Amazon just published the poster. And other sites followed suit.

Now it’s time to join that kind of bandwagon though. Well, just to put my takes on this potential championship match.

Yes, Brock Lesnar will be returning for SummerSlam, and his next target is John Cena. Say, that makes me wonder though, I thought when Lesnar returned anew to WWE earlier this year, he wasn’t going to settle score.

Hey, it doesn’t looked one anyway. It’s been two years since Lesnar faced the Cenation leader in the Extreme Rules match in 2012 wherein the West Newbury native withstand the pain and aggression brought by the multi-sport personality on him.

And I think, the Cena-Lesnar feud triggered another storyline which is better known as the “Triple H versus Brock Lesnar” story (you know those arm-breaking scuffles by the Minneapolis, Minnesota native on the WWE COO, as well as Shawn Michaels, and even a bone-splintering F5 on Vince MacMahon). It was a personified feud that exceed the extremities to the extent they slugged each other again in a No Hold Barred Match on WrestleMania 29, and at the Steel Cage Match of the 2013 Extreme Rules.

After their tale, Lesnar has been feuding with others, with one notable includes CM Punk, after Punk turned his back over the Hustler.

But since his return to the canvas for the nth time, I thought he’s up for the championship which was then-held by Randy Orton. Instead is immediate off-the-squared-circle target was Mark Henry, and instead viciously had a melee with the Big Show at the Royal Rumble. However, though the ex-UFC heavyweight champ shown totality over them, the portrayal turned out to be a bust.

Plus, I think he just gone dismayed for not earning a title shot.

But again, his name made it to the households after defeating the Undertaker and his epic 21-year winning WM run. It was indeed a loss that shocked the world, whether they’re old school fans or just plain newbies.

Since taking some hiatus, the Paul Heyman guy turned out to be Cesaro. Now, when he’s back, the question: will the five-languaged wrestler still remain for the heel manager, or would it be the other way around? Looks like a new twist may possibly unveil.

Plus, it was supposed to be Daniel Byran whom will face the Beast Incarnate. But due to injury, the Authority stripped his title. But on a second, dirtier, mind-run, it looked like they just passed the platter to the Cenation leader.

However again, what if Roman Reigns spoiled the plotlines by taking that title? Looks like it’s a heavyweight shit at all! The problem though is that even if Reigns, a former member of the SHIELD, is a legitimate juggernaut, looks like he will have a long way to grasp over that arm-breaking dude. It’s like, if Reigns was a “major pain” (with no intentions to take the title away from Eric Menk per se), Lesnar was more than that—he’s a goddamn nerve-wracking beast, like the way he used to advocate when he returned to WWE: return legitimacy.

But let’s go back to the supposed-to-be storyline. Looks like another one-sided affair will be on SummerSlam again.

Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions

Unconstitutional?!

7/15/2014 10:50:29 PM

Ayan na. Lumabas na ang desisyon ng Korte Suprema; aniya, “unconstitutional” daw ang Disbursement Acceleration Program fund o sa madaling sabi, ang DAP. At 13-0 yan, isang bonggang-bonggang unanimous decision, na kala mo ay sa mga laban sa UFC at boxing mo lang maririnig ang katagang yan.

O tapos, ano na? Unconstitutional pala yan eh!

Kung susundin ang ginawa sa Priority Development Assistance Fund, o PDAF, ay dapat i-scrap na rin ito: tanggalin na sa budget ng bansa.

Yan ay kung hindi magpapatalo ang executive government sa desisyon ng SC. Ngunit, yun lang—sa isang mala-State of the Nation Address (SONA) speech kagabi, ay tila kinalaban pa ni Pangulong Noynoy Aquino ang Supreme Court sa salita nito. So, pa’no na yan? Mukhang magkakandaleche-leche pa yata ang isyung yan ah. Kung si Senator Osmena ang tatanungin, maaring magkaroon ng isang masalimuot na senaryo na kung tawagin ay “constitutional crisis.”

Pero, ano pa nga ba ang problema sa DAP, maliban sa sinasabi na ang ponding yan ay isa rin sa mga ugat ng katiwalian sa ating bansa sa kasalukuyan? Ewan.

Dahil sa pera lang ba nagiging corrupt ang isang tao sa pamahalaan? Parang may pagka-illogical rin kung isisisi sa material na bagay ang lahat ng kagaguhan eh. Sa totoo lang, hindi ang pera ang ugat ng lahat ng kasamaan, kundi ang labis na pagmamahal rito.

Ngunit sa kabilang banda kasi, patunay rin lang yan na kung gaano dyino-Diyos ng tao ang mga makamundo’t makapangyarihang bagay tulad na lamang ng salapi sa ngalan ng DAP, at yung PDAF, o sabihin na lang natin na “pork barrel.”

Ano kaya kinakatwiran ng kuya mo, kaya tila nagmumukha siyang stubborn sa mata ng nakararami? Oo, as in parang ang tigas ng ulo niya na sinusuway ang tawag sa utos na ‘yan ng kan’yang mga boss?

Dahil magagamit na emergency fund raw ito? Kung ganun, nagamit ba ito sa panahon ng kalamidad noong nakaraang taon gaya ng lindol sa Visayas at ang pagtama ng super-bagyong Yolanda sa ating bansa? At pati na rin noong Habagat sa Luzon? Kung hindi, eh ano pa nga ba ang pinaglalaban niya kung ganun? Naalala ko lang na isa yun sa argumento niya noong minsa’y pinutakte na ang DAP na ‘yan.

Sa isang anggulo, masyado nga ba tayong mapagpuna, kaya ang mga bagay-bagay na magsisilbi sanang pakinabang sa atin ay tinitignan na rin natin ng masama? Alam ko, pera yan; at marami na ang patunay sa isang antigong kasabihan na binanggit ko sa mga naunang talata ng artikulong ito; pero… parang masaydo naman tayo naggeneralize o nagstereotype.

Na parang ganito: sabihin na natin na, okay, maganda naman ang hangarin ni PNoy kaya niya itinatag ang DAP.

Pero sabagay rin kasi, unconstitutional na eh, sabi ng isang sangay ng pamahalaan natin. That already said enough. Sapat na preba na ‘yan, kaya nga nag-alburoto ang mga tao kay Secretary Abad ng Department of Budget and Management, ‘di ba?

Pero sa akto ng disagreement ng pangulo, tila kinakalaban niya ang paahalaan niya. Kahit sabihin pa natin na sa lahat ng tatlong sangay ng gobyerno natin, ang huradikatura ang tila pinakamahina pagdating sa pag-exercise ng kapangyarihan.

Naku, mahaba-habang dayalogo at debate na naman ito panigurado.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Gangster Daw?!

7/15/2014 11:14:35 PM

Anong meron sa poster na ito?

www.pinoyscoops.com

Gangster daw.

Whoa. Talaga ha? Gangster ampucha. Bakit ganun namana ng itsura, parang albularyo daw?

Ang daming argumento ukol rito, maliban pa siyempre sa mga papuri mula sa mga tagahanga, sa pelikulang She’s Dating A Gangster ng Star Cinema. Oo, marmaing umaangal, mula na ‘yan sa mga kaliwa’t kanang lupon ng tao mula sa mga lehitimong gangster mula sa mga wannaebeng mga jejemon at ultimong mga KathNiel fans mismo at dun na rin sa mga tagahanga ng nagsulat ng kwentong yan (na by the way, ay isang produkto ng WattPad bago napunta sa Summit Media at Star Cinema).

Oo nga naman. Pucha, bakit ganyan kasi ang itsura?

May isang argumento na ganyan raw ang pagkakadescribe ng nobelista sa karakter na ginampanan ni Daniel Padilla.

Ganun? Oo, ganun nga.

So, kung kidding aside, mukha siyang galing sa panahon ng retro. Ganun? Pero, ganun nga ba ang gangster sa panahon na yun? Parang ang labo lang ah. Mahaba ang buhok, tapos yung headband niya ay parang isang gerilya o isang lehitimong albularyo nga. Parang hindi raw bumagay sa kanya.

Kaso kung ganun man ang pinaglalaban mo, may magagawa ka pa ba?

Kung dikta man ng awtor yan, magagawa ka pa rin ba? Kung sa totoo lang ay hindi naman talaga gangster ang papel niya dyan (at tinawag lang siya na “gangster” kung tutuusin), may magagawa ka pa rin ba?

Ala naman sabihin mong bobo o mangmang ang manunulat o ni ang researcher o wardrobe at production designer ng pelikulang yan, ano?

Pero kung taliwas man ito sa mga prinensentang anggulo, aba’y parang hindi rin naman tama yan. Kasi kung gangster lang naman ang usapan, tumingin ka na lang sa paligid ng Maynila o Nangka, o sa Commonwealth, o sa Sanggadaan, o kung saan pa yan. Makikita mo na karamihan sa mga gangster ay kahalintulad ang itsura sa Grand Theft Auto San Andreas o yung mga ghetto sa West Coast.

Hindi ako fan, at ni hindi rin hater. Pero kung gusto talaga pagmukhain ng pelikula na gangster si DP, eh di gawin nila na kahit papaano ay lehitimong G naman (kahit na OG, mga dre). Dahil sa totoo lang, mukha na yang mediocre eh. Joke time ba. Baka nga kung may nagsusuot ng ganung fashion style sa totoong buhay ay hindi niya ipagyayabang na gangster siya eh.

Kaya sa totoo lang tuloy, nakakkarimarim na lang pansinin na ginagawang katawa-tawa ang mainstream eh. Oo, sabihin na natin na “teka, mali ka, Slickmaster.Namimisinterpret mo lang yata ang pinoportray niya.” Pero ito rin ang problema, at hindi ito para sa sanity ko, kundi para na rin sa mga manunood n’yo (tutal hindi ko naman kaedaran ang SDTG): alam n’yo naman na ang patron niyo ay hindi nakakaunawa ng malalalim na bagay, at siguro yan ang gusto niyong ipalabas (at siguro, este, panigurado, ay marketing strategy na rin yan para manood ang karamihan sa atin ng peklikulang yan). Pero bottom line is, ang labo pa rin eh. Yan, gangster? Come on, give me a break!

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Mga Bagay Na Dapat Mong Gawin Kapag Wala Kang Pasok

7/15/2014 11:58:14 PM

Sa buhay ng isang batang-isip, walang mas sasaya pa kesa sa masuspinde ang pasok mo sa eskwelahan. Aminin!

Pero hindi porket no classes ka na dahil sa bagyo ay magpapakatambay ka na lang. Maawa ka naman sa magulang mo, kaya narito ang dapat mong gawin sa mga ganitong klaseng panahon.

Maglinis ka ng kwarto mo. Lalo na kung makalat ka. Alam kong nagmamaktol ka pag nakikita mong malinis ang kwarto mo. Hindi dahil sa malinis yan, kundi dahil may nawawala kang gamit na naitago pala ng iyong tita/yaya/magulang. At ang tanging solusyon lang d’yan ay umayos ka – at linisin mo ang makalat mong espasyo.

Gumawa ka ng gawaing bahay. Okay lang na manood ng TV o mag-DoTA, pero paminsan-minsan sa araw na ‘yan, mgpautos ka naman sa iyong magulang, at wag kang tatamad-tamad. Dahil tama man ang kasabihang “ang batang tamad, pag tumanda ay boss,” ay magiging isang hamak na mangmang naman ang boss na yan kung ang alam lang niya ay ngumanga at humilata.

Tigilan ang pagtetext. Magpamiss ka naman sa mga kaibigan mo. Tigilan mo ang pakikipaglandian sa crush mo. Ang araw na yan ay para sa sarili mo (maliban sa birthday mo siyempre), kaya gamitin naman para sa mga mahahalagang bagay tulad ng mga nabanggit.

Kung nabigyan ka na ng baon, huwag gastusin. Buti ka pa nga may pera kahit walang pasok eh. Maawa ka naman sa magulang mo na nagbibigay sa ‘yo palagi nyan. Alam mo ba kung magkano ang presyo ng mga pangunahing bilihin? Ng paborito mong pagkain? Kahit sabihin pa natin na mas mahal pa ang tiket ng paborito mong 1D na concert d’yan, ito ang isang bagay na magpapatotoo lang: hindi nagtatae ng pera ang magulang mo. Kung iba pa yan, sasampalin pa pa ng mga salitang "hindi basta-basta napupulot ang pera." Kaya matuto kang mag-ipon sa halip na gamitin sa alinmang kalandian ang salaping bigay sa iyo.

Kung relihiyoso ka, magdasal. Kahit saglit lang. maaring nakatutulong ang ulan sa ating kapaligiran, pero ang labis ay nakasasama (siyempre!), at talaga namang hindi maganda ang maidudulot nito sa iyong kapaligiran. Kaya panalangin mo na lang din na either lumihis ang bagyo o walang grabeng mangyari sa inyo dyan.

Wag ka masyadong magpakasaya. Alam ko, dumanas din ako sa ganyan, na natutuwa ako dahil wala kaming pasok. Pero alam mo, sa paglipas ng panahon, mare-realize mo na lang din, hindi kaya nakakatuwa yung panahon na lagi kayong inabot ng brownout, tapos binaha pa ang bahay niyo, at lagi kayong nag-aakyat ng gamit pag grabe ang pagtaas ng baha sa labas. At hindi mo man yan dinanas sa kasalukyan, wag ka, nagbabago ang panahon. Dahil minsan, utltimo ang mga dating hindi binabahang lugar, tinatamaan din ng baha. Kaya maghanda ka pa rin. Speaking of which…

Tumulong ka sa paghahanda sa nalalapit na sakuna. Lalo na kung bahain pa ang bahay mo. Unfair naman kung lahat sila ay nagkukumahog at napapraning dahil sa halos bahain na ang bahay mo samantalang ikaw ay nagke-Candy Crush, o Temple Run, o nagdo-Dota sa laptop mo (or tablet, in case ng naunang dalawang nabanggit). Makisama ka, ‘oy! Kahit sabihin pa natin na “nah, ‘di tayo aabutan yan!”

Wag ka talagang magpakasaya lalo na kung sobrang lakas ng ulan. Masyado kang inconsiderate kung naghihiyaw ka sa tweet mo na “sarap ng walang pasok,” samantalang yung kaibigan mo sa kabilang barangay ay halos lubog na sa tubig baha ang tirahan nila. Ganun din ang iba mong kaibigan. Sa halip na magpakasaya ka, umasa ka na lang (at manalangin, in case na isa kang relihiyosong tao) na wala sanang mangyaring masama sa mga tropa mo ganitong klaseng panahon.

Masyado bang marami? Wag kang mag-inarte. Palamunin ka pa nga lang kung tutuusin eh.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

The Scene Around: 2014 Master Game Face Challenge

7/12/2014 11:20:36 AM

Four weeks ago, yours truly dropped by at the Smart Araneta Coliseum to witness Kevin Love’s Manila tour as the 3-time NBA All-Star forward graced the second edition of the Master Game Face Challenge.

It was formally slated after the San Mig Coffee-Talk ‘N Text semifinal clash in the PBA Governor’s Cup where the San Mig Coffee won.

This year’s edition featured Chris Tiu clashing with Marc Pingris along with many of the collegiate and professional basketball players. The game ended in a blowout win by Team Chris.

Despite the loss though, rookie big man Greg Slaughter bagged the MVP award for the game.

But perhaps the highlight of the evening did not come from any Chris Ellis nor Slaughter’s array of dunks. 

Where else? It was at the shootout contest where Love scored 15 and 19 points for both squads. Here’s one of them. (By the way, Chris’ team also won the shootout battle)

Special thanks to the Sporty Guy for the ticket.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions 

VIP (Very Important Prisoner?!) v. 2014

06/23/14 02:38:46 PM

So, ayan na. May umaalingawngaw na isang hinang. Mainit raw masyado. Baka naman pe-puwedeng magka-aircon sa kulungan nila.

Pero dahil lahat tayo may mahihilig umapila, baka naman pwede na rin nating samahan ng stock ng sabong mabango (yung panligo, ayon sa mga kapitbahay ko sa bukid), pagkain na may unlirice, wifi connection, saka extended na visiting hours. Oo, kung manghihingi ka rin naman, sagarin mo na.

Ganun? Demanding ang datingan nila, eh no? Mas makapal pa ba sa makakapal na mukha nila?

“Beggars can't be choosers, ika nga.” May kasabihan din na “huwag kang choosy kung hindi ka naman yummy.” Ibig sabihin nito ay simple: nasa kulungan ka, kaya magdusa ka! (Oo, alam ko. Tunog pelikula ni Sharon Cuneta yan.)

Pero alam mo, ang sentimyento ni Sen. Bong Revilla na humihingi ng aircon para sa kanyang detention facility ay malay mo, sentimiyento rin ng libu-libong nakakulong sa kanilang mga respektibong piitan sa alinmang isla at lupalop sa bansang Pilipinas. Oo, marami kayang naiintan, at naartehan rins a kani-kanilang mga kulungan eh.

Sa kanilang banda, masasabi rin na “Putangina naman. Tama lang yan sa inyo. Dapat nga sa impyerno na kayo eh; para at least mabilis kayong mabubulok dun.” Lalo na kung nabiktima ka ng isa sa kanila.

Pero panibagong anggulo: kung sakaling maisakatuparan ito, dalawang bagay lang nakikita ko. Una, dito magre-reflect kung gaano katindi ang hustisya sa ating bansa—may pinapanigan, basta may pera ka; at pangalawa, talaga namang mainit sa Pilipinas (obvious naman kasi eh. Kung mag-aaral ka ng heograpiya, malalaman mo kayang malapit tayo sa Tropic of Cancer, kaya maituturing na isang “tropical country” ang tinitirhan nating bansa.).

Saka isa pa pala: patunay lamang ito kung gaano kagarbo ang buhay ng mga tulad nila (pero hindi naman lahat). Sagana sa kumportableng lugar. At walang masama dun, lalo na kung wala ka naman talagang ginagawang masama sa mata ng batas. Eh paano kung meron? Baka karma na yan.

Pero sa totoo lang, ano 'to? Ba't naman masyado silang pa-VIP? Kung ganun lang din, eh di sana kahit yung mga nasa maximum security (at kahit medium at yung mga nasa minimum na rin) ay sana tinatrato rin parang VIP.

Pero siyempre, dapat yung mga tao, in general, partikular yung mga nasa labas ng rehas, ng dapat makaranas niyan noh. Unfair naman: kung sino pa ang may ginawang katarantaduhan, sila pa ang mas may karapatan pa yata sa lipunan kesa sa aming mga matitino?

Yan tuloy, naasar na ang lola mo. Naglabas ng sentimyento sa media. Plano pa nga ata maghain ng panukala. Ginagawa kasing five star hotel ang detention cell?

Ano ba yan.

Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions

Umuwi Na Si LeBron. Eh Ano Ngayon?

7/13/2014 11:02:56 AM

So, ayan na. After four years, balik siya sa kanyang tirahan (hoy, bahay yan, iba kagad iniisip mong hinayupak ka eh). From Miami, he’s back to the Cavaliers.

So, ano na? Ano naman ngayon kung babalik siya sa Cleveland? Ano o anu-ano ang mga posibleng mangayri, maliban sa malamang na maapektuhan na naman ang takbo ng NBA nito gaya ng paglipat niya sa Heat noong 2010.

Actually, ewan ko. Basta, ito lang ang mga siguradong mangyayari.

Yes, alam ko. Marami na naman dyan ang magiging hater, err, HEATer pala. Lagi naman eh. Ano pa bang bago sa mga ito? Noong nadraft siya sa NBA, maraming pumuna sa kakayahan niya. Noong lumipat siya sa Miami, desperado raw. Eh ngayong babalik siya ng Cleveland, ano na?

And actually, pustahan, nangyayari rin yan sa ibang player. Ang pinagkaiba lang: dahil maboka siya at lagi niyang kadikit ang media hype... ay, matik na ‘yan: sa kada desisyong nagaganap, laging may tatlong panig – ang mga taong susuporta sa iyo, yung madidsmaya sa ‘yo, at yung mga simply... walang pakialam.

Eh ano naman kung lilipat si LeBron sa Cavs? Gaya ni Pau Gasol sa Chicago? At ni Melo sa... teka, saang koponan nga ba? I think babalik siya sa New York eh. Ganun din si Chris Bosh.

Wala na bang pag-asa magchampion muli ang Miami Heat dahil disbanded na ang superstar trio nila, gaya na lamang ng nangyari sa Boston Celtics? Sa tingin ko, mas lalawak muli ang kumpetisyon nito para sa kampeonato na napanalunan ng San Antonio Spurs nitong nakaraang buywan lang. Pero mas malaki ang pagkakataon para sa OKC nito. Yan ay kung makapag-paMVP muli si Durant, at kaya nilang kontaminahin ang Spurs.

Pero, ano naman ngayon kung aalis si LeBron ng Miami? Kung gusto niyang bumalik sa bahay niya – sa Cleveland? Pustahan, yung mga hater nya sa Cavs, malamang karamihan dun, magbabalik-loob muli sa kanilang pagiging malanding fanboy. Ayos din kayong mga bandwagon-riders e no?

At malamang, karamihan dyan ay magsasabi ng ganito:

Hindi na ako fan ng Heat.

Bakit?

Eh wala na dyan si LeBron eh.

Wow, okay sana eh. Kaya sa totoo lang, mas prefer ko na lang na maging fan ng mga player kesa sa team.

Mukhang buong summer na naman magiging talakayan ito sa larangan ng palakasan ah.

Anyway, ayos lang yan. Pero uso magmove on, mga tol, ha?

Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions

Just My Opinion: WWE Money in the Bank 2014

7/12/2014 9:49:12 AM

I can only say nothing but few words for the last WWE pay-per-view event titled “Money in the Bank” ­— it’s really worth the “money!”

A lot of blockbuster-hyped match lived up to its expectations, with two ladder matches containing respective prizes at stake: one is for the Money In The Bank contract (which guarantees him for a contender spot for the big one), and the other is for the WWE World Heavyweight Championship.

The only thing that sucks though is the theme used for the PPV offering. They’re better off playing it as their music bed. But if you’re gonna dig that up on YouTube, nah.

Match of the Year?! #4 — Jimmy and Jey (The Usos) vs. Erick Rowan and Luke Harper (The Wyatt Family)

www.cagesideseats.com

Kick-off match were entertaining as always, and the tag-team scuffle between the Usos and the Wyatt Family was just as sick as shit. Everyone showed their promises, and either Jimmy and Jey or Luke Harper and Erick Rowan deserved to win it all, plus the latter seemed to emerged anew in case Bray is not around.

I think the funny (and the same time, silliest) match of the night goes to the feud between love-triangle stars Lyla and Summer Rae—with Fandago, their interest, as the special referee. And at the end of the battle, one just went heartbroken and became the subject of memes.

Big E and Rusev clashed anew. However, the former-Bulgarian-slash-now-Russian brute proved to be too much. He’s damn on fire, that no one (unless somebody who’s even brute like Brock Lesnar; well, how I wish that will happen) can stop the freight crush train. It seems like almost every win Lana’s man got was from pulling his accolade submission maneuver. How tough was that?

And the irony, looks like Goldust is now winning with the unveiling of new tag team partner Stardust, against the badass combo of Ryback and Curtis Axel. Say, looks like its a story of overcoming a hump (though it's obvious who that bizarre guy really is).

Paige was successful in defending her Diva’s title against Naomi of the Funkadactyls, though I might want to take another look on it again, if there’s available segment to watch over the World Wide Web.

The MITB match seemed to be impressive. Well, almost the best of the night, until Kane came out of nowhere and spoiled the party for Dean Ambrose who’s about to bag the briefcase. Seth Rollins won the game, and the jeers aired in the Garden could only do nothing to help their dismay. Still, what a match that was, especially everyone out there from Jack Swagger to Rob Van Dan to Kofi Kingston, to anyone who competed.

Match of the Year?! #5 — The Ladder Match for the WWE World Heavyweight Championship (John Cena vs. Randy Orton vs. Bray Wyatt vs. Kane vs. Alberto del Rio vs. Cesaro vs. Sheamus vs. Roman Reigns)

WWE.com

And finally, for the unified titles (I wonder though if why the champion has to bring two belts if their called as one? Sickass ploy.), hey, what a goddamn scuffle; it’s really awesome! Everyone out there in Boston was treated to a real WWE PPV (aside from WrestleMania, of course!). It seems like everyone (though I’ll put Kane to an exception since he was just playing like a point guard — assisting somebody for their title shot) would have won the big one.

Look at that, Shaemus and Cesaro throwing blows on each other while hanging in the air and one hand’s holding on to the coveted belts. Good thing the string was strong enough to hold these two brutes. Seems like epic moment.

Plus, Randy Orton, though booed ‘cause he was the destined one by the authority, was just playing with a bit of extremities. He had a wound in his head by which 12 staples were needed to close and stop the bleeding. When was the last time we saw somebody in the WWE beaten to some kind of “bloody pulp?” Not even the present peeps could top that one, unless you’re Cena and Lesnar.

Cena won the title, and it appeared like he had done that easily. But I’ll say, not surprising on that. He lived in West Newbury (somewhere in Massachusetts, the state where Boston was located), what can you expect?

But… hey, that legitimize his status anew as one of the recent WWE greats.

However, I’d rather see him and Roman Reigns clashing for the title, instead though. Seriously, the latter have that huge future ahead of him. Much way ahead than what we saw previously on Cesaro and even Bray Wyatt.

But since it’s gonna be a fatal-four way battle in the next PPV Battleground, expect another warfare ahead.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Flick Review: Transformers Age of Extinction

07/01/14 05:13:10 PM

I haven't saw the entire Transformers franchise. In fact, it was five years ago when I only saw the Transformers' second flick titled “Revenge of the Fallen” in a movie date which went awkward (it was a trio flick meet-up, by the way).

But forget July 2009 for that matter. After all of those times, I haven't seen neither the first nor the third motion picture of that Hasbro-manufactured action figures.

All I know is that Transformers 4: Age of Extinction showcased a total different plot. Why, 'cause obviously, it's a different time already. Though I personally wondered: if that's the age of extinction, then why are people still... well, are at its same, old phase? They aren't the same extinct personae on any of those super-futuristic-slash-way-too-past-the-modernized-contemporary-era flicks Oblivion?

Well, I can only realized the title speaks for the characters themselves. They were “extinct” to the eyes of then-current generation. Any pieces of Autobots were doomed to perish. However, corruption tooks place either when the government cashed in on a robotics company to generate numerous (however, fluke) models, with concepts clearly copied from both Megatron and Bumblebee.

And no wonder why Mark Wahlberg portrayed the main character instead of just-arrested-recently Shia Labouf. He's on a single-dad-slash-mechanic who just purchased a truck, which turned out, was Optimus Prime. Man-(and truck-)hunt was then the instant resort.

However, the plot turned more complicated than we ever thought. And I can't really tell you much (aside from shying away to do the “spoiler's” role) of that anymore.

For two hours and forty six minutes (2:46) inside the cinema on that Saturday night, what more can I say? No wonder why some movie aficionados–legit critics or just plain reviewers—went awry in dismay. The story was a buster. And some claimed Wahlberg's acting seemed to carry the film over, aside from the flying rusher machines rolling over 3D graphics? Hey, they were partly right!

I haven't seen the previous three prequels yet, but I'd prefer the second (Revenge of the Fallen) over this one (unless the first and third may convinced me to change my word; or on the other side, a fifth movie, since I might foresee that one coming really, really soon).

Or maybe I've hit the wrong mode. I should have seen this thing in 3D (heck, I can't afford to pay its price though).

And also, minus a “movie date.”

The verdict: 5.9

Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions

Alaala Ng Trese

6/7/2014 11:41:05 PM

Let’s shy away from the three big networks here in the Philippines. Pag-usapan naman natin… ito.

Sa panahon na sinusulat ko ang blog post na ito, ay kasalukuyan kong pinapanood ang Retro TV, isang programa ng IBC-13 na umere muli nitong nakaraang Sabado ng gabi, (dakong alas-10 yun, to be exact).

Sa panasamantalang pagtangkilik sa programang yun, na ang nag-host pala by the way ay si Drew Arellano, isang episode ng TODAS at Sic O Clock News ang umere.

Bigla kong naalala, at lingid ito sa kaalaman ng maraming tao sa panahon ngayon maliban na lamang kung matalas pang memorya mo noong dekada ’80, maliban pa sa mga masasalimuot na alaala ng Martial Law—na isa sa mga tanyag na istasyon ng telebisyon noon ay ang channel 13, o trese, o kung masyado kang mahilig sa teknikalidad at terminolohiya, ang Intercontinental Broadcasting Corporation.

Pagmamay-ari ito ng isang Roberto Benedicto, isang media chain owner din, noong kapanahunan ng rehimeng Marcos. Yun nga lang, pagkatapos ng 21 taon ng kanyang panunugkulan, ay isa rin ito sa mga na-sequester. Meaning, napasakamay ito ng pamahalaan mula pa noong 1986, at hanggang ngayon.

Pero sa dekada ’90 naman ay umuusbong pa rin naman ang trese, kasama ang RPN 9, ABS-CBN 2, GMA-7 at ang bago lang din nun na ABC-5. Naging tahanan nga sila ng mga laro ng Philippine Basketball Association (PBA) ng mahigit isang dekada. Naging isang premier sports channel na maituturing dahil isa rin sila sa mga nagcover ng mga laro ng boxing at ultimo ang WWE dati na kilala pa bilang WWF o World Wrestling Federation  (well, yung huling halimbawa ay ayon sa aking erpat; pero correct me if mali ako dyan).

At ang dalawang programa na pinanood ko ay kabilang lamang sa ilang bantog na sitcom nun sa kasaysayan ng Philippine Television, at ilan din sa listahan ng mga astig na prorama nun ng IBC.

At kahit noon pa man, isa sa mga trademark ng IBC 13 ay ang pagpapalabas ng mga programa na naglalarawan sa kultura natin. Oo, ang kultura ng Pilipino. Ang Tipong Pinoy (na by the way ay pinapalabas din pala sa Knowledge Channel, ang educational channel ng Sky Cable) ay isa sa mga programa ng 13 mula pa noong 90s. Yun nga lang, hindi ko maalala ang pangalan ng babaeng host nito at ang pagkakaalam ko ay ang kasama niya dun ay ang musikero at anak ng batikang news anchor Mel Tiangco na si Wency Cornejo.

Sa ngayon, ineere pa rin yata nila yun, kasama ang 2010-ish produced na CoolTura, at ang A Taste of Heritage.

Ngunit kung ano ang kasikatan noon ng trese, ganun naman ang kabaliktaran sa nakalipas na mga taon.

Maaring naging patok ang IBC 13 dala ng kanilang blocktimer agreement sa Vintage Sports at  PBA nun, pero tila ito rin ang naging ugat ng pagkabagsak nila. Ayon sa taong nakausap ko sa istasyon nun, (o sige, para maging lehitimo ito, propesor ko siya sa eskwelahan nung kolehiyo aako and at the sametime, isa siya sa mga pinakamataas na tao sa channel na iyun), ay hindi sila nabayaran ng liga at naging ugat ito ng kanilang pagkalugi.

Hindi naman siguro sila tuluyang bumagsak. Pero hindi na rin sila kasi basta-basta makasabay sa ibang channel nun, particular sa dos at siyete nun na dalawang higante sa industriya. Kahit sa kabila pa ito ng katotohanan na nagiging blocktimer channel sila sa iba’t ibang mga production outfits sa bansa tulad ng Viva.

Sa panahon na naging estudyante niya ako, naging OJT ako sa istasyon nila. At kitang-kita dun ang ebidensya nun na napaglumaan na ng panahon ang mga pasilidad nila. Naging tila isang bodega na lamang ang isang dako ng studio nila sa dami ng kagamitan, sira man o hindi. At halata sa set-up nito ang edad. Ngunit sa kabila naman nun ay kaya pa rin nila makagawa ng programa tulad na lamang ng Extra Expres, kung saan ay ang kakalse ko nun sa Mass Comm ay naging segment host nila.

At sa panahon na rin na yun ay naging extra nila ako sa isang segment ng programang pinagtatrabahuan namin. Minsan din ay naging assistant cameraman ako para sa isang report ukol sa posibleng privatization ng IBC-13, bagay na wala na akong balita kung natuloy ba o ano na.

Apat na taon na ang nakalipas, at may pagmamay-ari na ang Channel 9 na kahanay nila sa Broadcast City. Basta, ang pagkakaalam ko ay matapos ang dalawang taon na nakipag-partner sila sa Channel 5 para maging AKTV ang 13 mula 5-11 pm kada gabi, ay naging blocktimer sa kanila ang ATC or Asian Television Content, at naging coverer sila ng ONE FC (One Fighting Championship) kahit sa sandaling panahon.

At mukhang nag-eere sila ulit ng mga orihinal na programa nila tulad ng mga binanggit ko sa mga naunang bahagi ng post na ito.

Sayang nga lang at hindi ko napansin kagad ang pagkakataon nun na naghahanap sila ng mga news writer. Pero ayos lang, ganun talaga ang buhay. At least, rejuvenated na nga ang peg ng news studio nila eh. Bagamat mas trip ko pa rin ang delivery style ng anchor ng Express Balita nun.

Well, at least, may mapapanood pa rin ako. Yun ang bottom line d’yan.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions