Tuesday, 27 November 2012

Filipinos - The Very Emotional Ones?!


Kamakailanlang ay naglabas ang isang research study na Gallup, at lumabas na ang Pilipinas ay ang pinaka-emosyonal na lipunan sa buong mundo.

Una ko itong napansin noong pinaskil ng isang istasyon ng radio ang isang wall photo sa kanilang Facebook page na naglalarawan ng ganitong balita. Habang inulat na rin ito sa ilang mga palabas sa telebisyon.
Ayon sa panayam ng ANC’s Dateline Philippines sa isang psychologist na si Dr. Randy Dellosa, mayroon daw tinatwag na “teleserye mentality” ang mga Pinoy.
"Meron tayong teleserye mentality e na dapat palaging may drama, palaging may nangyayari, kasi nagiging boring yung show ng buhay natin." - Dr. Randy Dellosa
Base naman sa For Your Information segment ng November 27, 2012 episode ng Reaksyon kasama si Luchi Cruz-Valdes, may kasama rin itong posibong epekto, tulad ng naiulat sa website na upi.com.

Ayon sa naturang website, sinuri ang limang positibo at negatibong emosyon na kadalasan na nararamdaman ng tao noong nakaraang araw. Kung nakapagpahinga ba sila ng maayos, nakakangiti ba sila, naisestress sa trabaho, nag-aalala, nakakagawa ng mga bagay na nakakapgbigay ng interes sa kanila, at iba pa.

Sa kabilang banda, ang bansang Singapore ay tinaguiang most emotionless country dahil sa mababa nitong rating na 36% sa lahat ng 151 na bansa na sinuri ng natuerang US-based na kumpanya.

Bakit tayo ang pinakamataas? Nakakuha kasi tayo ng 60% rating e.


Para sa akin, hindi ito masamang balita, at alam ko na taliwas ito sa mga inuulat ngayon sa mainstream media. Kung pupunahin kasi ang artikulo sa website na Rappler, magandang bagay ito sa atin na madalas nag-lalahad ng ating emosyon ke positibo man o negatibo.

Kung may negatibong bagay man akong nakikita dito, yun ay yung katotohanan na nao-obsessed tayo sa mga nakikita natin sa ating “idiot box.” Kaya ba nagging “senitibo” ang ating character? Maari.

At isa sa mga pangkaraniwang misconception sa buhay natin ay kapag sinabing emosyon, lagi itong may kaakibat na negatibong bagay o kung tawagin man ay “stigma” sa ating kamalayan. Dapat alalahain din natin na ang kasiyahan ay isang ring pakiramdam katulad ng kalungkutan, tulad ng pagiging excited kung ikukumpara sa mga tulad ng galit, poot, at iba pa.

Yan kasi, masyadong nagpapadala sa mga nakikita mo e – masamang balita man o mga madamdaming eksena sa telenovela iyan. Kaya ang mindset ng tao, naapektuhan na rin. At isa ring misconception ito – hindi lang sa puso ang pinakabasehan ng emosyon ng isang tao dahil may parte sa ating utak na responable rin sa ating mga nararamdaman. At hindi lahat ng emosyon ay nakabase rin sa relasyon at pag-ibig lamang. Maraming factor iyan, magtanong ka na lang sa tropa mong may alam sa sikolohiya o kung matigas ang ulo mo, iko-quote ko si Idol Stanley Chi dito – IGMG – short for “I-Google Mo, Gago!”

Basta, para sa akin... kahit taliwas ito sa mga nababalita sa nakararami, hindi ito ganap na masamang balita. Yun lang. Mas okay na nga na kahit papano ay maging emosyonal ang isang tao. Pero huwag nga lang tayo sosobra ha? Dahil totoo pa rin ang payo ng karamihan na “wag kang gagawa ng aksyon habang ikaw ay nasa height ng iyong emosyon.”

Kaya ang mabuti na lang gawin natin ay... just spread the good vibes!

10:31 a.m. 11/27/2012
Sources:

author: slickmaster | (c) 2012 september twenty-eight productions

Monday, 26 November 2012

Book Review: Ramon Bautista’s "Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo?"

11/27/2012 | 10:08 AM


balat14.blogspot.com
Isa sa mga bagong libro na panay magkahalong komikal at realidad ang tema ay ang isang babasahin na may kinalaman sa… well, payo sa buhay lalo na sa mga suliranin sa pag-ibig. Ang akda ni Ramon Bautista na Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo?

Well, matanong talaga ang librong ito. As in maraming tanong at sagot ang tinalakay dito mula sa kung bakit hindi ka crush ng crush mo (oo, yung eksaktong pamagat mismo); kung paano mo sasabihin sa magulang mo na bagsak ka sa studies mo; bakit ayaw na ayaw ni Monra ang LDR o kung tawagin ay Long Distance Relationship; kung bakit ka dapat maging proud kahit NBSB (o No Boyfriend Since Birth) ka; paano magmumove on sa mga sitwasyon na may nahuli ka na may ka-kerngkeng siya na iba o kahit ultimo ang na-friendzone ka; at kung anu-ano pa.

Ang halos lahat ng nilalaman ng librong “Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo?” ay ang mga bagay-bagay na nakapaloob sa formspring account ni Ramon Bautista mismo. Tanong ng kung sinu-sino, sinasagot niya sa paraan na alam niya, ke may natutunan ang sinumang magbabasa niyan o katuwaan lamang.

Dito mo rin makikita ang komprehensibong kahulugan ng mga terminong ginagamit ni RB sa kanyang palabas sa internet na “Tales From The Friend Zone.” Kung ano ang mga pananaw niya na nais ilahad sa sinumang magbabasa ng librong ito.

Maliban pa diyan ay may notebook pa ito na libre.

Hmm, ang aking opinyon ng paghuhusga sa librong ito? (tutal nakailang beses ko na nga ito binasa, at in fact e wala pang isang araw bago ko matapos bahain ito sa kauna-unahang pagkakataon) Ang tindi ng aliw factor ng akdang ito. Ito yung tipong mag-aakala ka na magsasawa ka sa halangang isangdaan at animnapung piso, yun pala… hindi. Oo, hindi talaga. Maraming tanong at sagot na ang sarap lang balikan dahil hindi lang sa hindi naman tayo ay natututo overnight e. Maliban pa sa dahilan na iyun e talagang nakakaaliw lang. Sa sobrang nakakaaliw niyan mapapatawa ka na lang habang kaharap nmo ang pahinang binabasa mo.

Pero ang mas okay pa sa ganito e, nakaka-entertain na, may sense pa ang sinasabi niya, kahit actually… mababaw lang ang mga yan. At ‘yan ang patunay na pwede mong tawanin ang problema kahit gaano pa kabigat ito.

Final verdict: 2 thumbs up! Sa aking account sa Goodreads, 5 stars siya.

Bago ko tapusin ang blog na ito, narito ang ilan sa mga nilalaman ng libro.
Q: Ano ang best way to get over a break-up? Nanghihinayang ako, 3 yrs din yun. 
A: 3 years versus the rest of your life. Ano mas sayang kung di ka magmu-move on?
Q: Sir, anong gamot sa tanga? 
A: Wala p*cha! Prevention na lang...Huwag ma-inlove. 
Q: Sir Mon, anong payo mo sa mga estudyanteng tamad mag-aral like me? 
A: Wala akong payo sa mga tamad mag-aral. Pananakot meron.

Q: Idol, for you..what is the key to happiness? 
A: Lowering your standards.
“If you can't move on. Move on some more.”  
“90 percent ng problema mo ay imbento lang.”
"Huwag mag-BF for the sake of having one."
"Study hard kung ayaw mong maging taong grasa." 
"Your mind is your weapon. Pagyamanin natin ito at magiging handa tayo sa gulo na dulot ng paghihimagsik ng puso at bird."
www.tumblr.com

www.tumblr.com
Iilan lang yan sa mga kawasakan na nilalaman ng librong ito. Ano pang inaantay mo? Basa na!

Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo? is a book written by Ramon Bautista, printed and published by PSICOM Publishing.
See Ramon Bautista’s Q&A at http://www.formspring.me/ramonbautista
Book details and reviews can be seen at http://www.goodreads.com/book/show/16005699-bakit-hindi-ka-crush-ng-crush-mo

(This article was also published at Definitely Filipino dated November 27, 2012; URL: http://definitelyfilipino.com/blog/2012/11/27/the-review-ramon-bautistas-bakit-hindi-ka-crush-ng-crush-mo/)

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Friday, 23 November 2012

Friendzone

11/24/2012 12:44 AM 

Friendzone. 


Isa sa mga nausong salita ngayong taon. Una itong lumabas sa palabas ng MTV, pero mas pumatok ito sa mga Pinoy noong ipinakilala ito sa lengwaheng local ni Ramon Bautista.

www.mtv.com
Teka, bakit nga ba naging minsan ay trending ito? At ano ba ang ibig sabihin nito?

Ayon sa definition ng best friend ng sinumang salat ang kaalaman na itatago ko sa pangalang “Wikipedia,”
In popular culture, the "friend zone" refers to a platonic relationship where one person wishes to enter into a romantic relationship, while the other does not. It is generally considered to be an undesirable situation by the lovelorn person. Once the friend zone is established, it is said to be difficult to move beyond that point in a relationship.**

Sa depinisyon naman ng librong Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo? ni Ramon Bautista, “FRIENDZONE is the new BASTED.” Ibig sabihin? Ito ang baging termino kapag ikaw ay tnirundown ng iyong nililigawan, lalo na kapag sinabihan ka na “hanggang friends lang tayo e.”

In short, kapag sinabihan kang na-FRIENDZONE ka, eh ni-reject ka! Basted, ika nga.

So, trigger factor ba ito para maging EMO ang isang tao?

Depende, kung kaya mong i-take ang ganitong sitwasyon. Pero dapat lang din na tanggapin mo kung ganun. Lahat naman tayo ay nakakaranas ng rejection sa buhay e. Oo, kahit sa pag-ibig pa ang kaso.

May mga senyales naman kung paano mo malalaman na na-Friendzone ka e. Parang nabasted lang. ito, dalawang bagay lang:

  • Una, pumunta kas a formspring ni Ramon Bautista at magbackread ka sa mga Q&A na may kinalaman sa salitang “friendzone.”
  • Pangalawa, manood ka ng Tales From The Friendzone sa channel ni RA Rivera sa YouTube.
  • At kung gusto mo pa ng extra tip… aba, demanding ka? Haha! ‘de, ito lang – bumili ka ng libro ni Prof RB na Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo? at syempre, basahin mo iyan.

Diyan mo malalaman ang mga solusyon sa nga hinaing ng mga tao na ukol sa… well, FRIENDZONE.

Kung hindi mo pa ma-gets yan, ewan ko na lang. Para kang yung babae na frinendzone ako ng hindi niya nalalaman. Parang… ito:
Siya: Slick, ano yung FRIENDZONE?Ako: Yung ni-reject mo yung taong nililigawan mo at sinabing “hanggang magkaibigan lang tayo e.”Siya: Huh? Di ko magets, slick.Ako: Bagong termino yan sa tinatawag na BASTED.Siya: Huh?! Di ko pa rin magets. Nangyari ba ‘to sa iyo?Ako: OO! GINAWA MO NGA YAN SA AKIN E!!! :-( (with matching feelings, of course.)
O, ano? Alam mo na? All together now. (Sabay nagplay ang kantang “Kaibigan Lang Pala” ni Jaramie) “Kaibigan lang pala, kaibigan lang pala. Napawi ang aking pangangamba, aking nadarama, ngayon’y pag-asa na, pagka’t siya ay kaibigan lang pala… HIGHER TONE, PLEASE! HAHAHA!

**sources: http://en.wikipedia.org/wiki/Friend_zone; Bakit Hindi Ka Crush Ng Crush Mo?; authored by Ramon Bautista, published 2012 at PSICOM.

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Just My Opinion: Teen Pregnant Dolls on the loose?


Isang pasada lang sa isa sa mga naglabasang balita nitong mga nakaraang araw lang. Bagay na naka-agaw ng atensyon ko noong nakikinig ako sa isang programa sa isang istasyon ng radio nitong Biyernes ng umaga lamang.


Kamakailan ay naglabas ng matinding reaksyon ang National Youth Commission ukol sa isang laruan na hindi dapat ipinalabas sa merkado – ang manikang buntis na kung tawagin ay si Midge (ayon sa artikulo ng Manila Bulletin).

Aniya, isa raw itong masamang impluwensya sa merkado at sa mga mamimili. Sa isang eksklusibong ulat ni Jing CasataƱeda ng newscast sa ABS-CBN na TV Patrol, may mga masamang mensahe na ipinapahiwatig ito sa sinumang tatangkilik nito.

Hmm.... teen pregnant dolls? Ano ‘to, panibagong pakulo ng mga negosyante? Agad ko itong hinanap sa internet, na-curious sa mga balita, at ultimo ang blog ng nanay-nanayan namin sa DF blog na itatago ko, este, sorry... ang pangalan pala niya ay mommyjoyce ay may take dito.

Bagay na sasang-ayon din ako kahit hindi ako taga-tangkilik ng mga anumang klase ng laruan sa ngayon.
Kung tutuusin, isa ito sa mga matitimbang na halimbawa sa isang totoong kasabihan na hindi lahat ng mga patok na bagay sa ngayon ay may katuturan o tama para sa ating kamalayan.

Mabenta nga siya, lalo na ngayong darating na ang Kapaskuhan. Pero tila may dala itong masamang impluwensya, lalo na sa panahon ngayon na ang daming mga bata ang nabubuntis sa murang edad lamang.
At sa halagang P120 para sa isang Teenage Pregnant beautiful? ‘Tol, nagugutom na ang anak mo, iyan pa ang nagawa mong atupagin?

Sabagay, kakaiba nga e. Ika nga ni CastaƱeda, mabentang-mabenta ngayon  na pang-regalo ang yung mga kakaiba. Well, tulad nung manyikang iyun.

At kung iko-quote ko ang blog ni naymj, sinusukukan lamang nito na i-raise ang awareness ang mga kabataan sa ganitong suliranin na buntisan sa murang edad. Social commentary ba.

Ah.. ganun? Sabgay, marami rin kasi sa kanila ang sabak lang ng sabak sa sex, pero pag nagkaaberya... ay, naloka na.

At oo nga pala, “laruan” lang pala ito no?

Ahh... laruan lang pala e. Pero alalahanin mo, na ang isa sa mga matitinding bagay na nakakapagpaimpluwensya sa isang bata ay ang mga laruan. Kaya ‘wag mo lang na ila-“lang” yan.
Pero still, hindi pa rin magandang ideya e.

Sources:
1 http://www.abs-cbnnews.com/video/lifestyle/11/22/12/excl-youth-commission-wants-'preggy-dolls'-recalled
2 http://definitelyfilipino.com/blog/2012/11/23/mga-manyikang-buntis-in-ba-or-out/
3 http://www.mb.com.ph/articles/382673/nyc-alarmed-over-proliferation-of-preggy-dolls#.ULA_4ORQHdQ
11:29 a.m. 11/24/2012
Author: slick master | (c) 2012 september twenty-eight productions

Thursday, 22 November 2012

Thanksgiving day sa Pinas?!


Isang maikling patutsada lang po, ano?

Thanksgiving day. Isa sa mga pinakainaalalang mga holiday sa Estados Unidos. Ipinagdiriwang ito sa ika-apat na huwebes ng buwan ng Nobyembre. Sa kasalukuyang taon, ito ay tinakda sa a-22 ng Nobyembre.
Nagsimula ito sa panahon ni Henry VIII. Ito AT sa US naman, naging kaugalian na nila ang araw na ito mula pa noong 1621.

Kung paniniwalaan ang Wikipedia, ito ay ang araw ng pasasalamat sa kanilang mga relihiyosong aktibidades.

Una ko lang ito napapansin sa kada coverage ng NBA game sa cable namin. Sabagay, tradisyon nay an para sa kanila.

Pero... thanksgiving sa ‘Pinas? What?!
Hindi sa pambabasag ng trip ha. Alam ko na marami na ang namumuhay sa ibang bansa, at maraming kumpanya ang nagse-celebrate ng mga araw na tulad ng Thanksgiving. Pero... ano ‘to, na-impluwensyahan na naman tayo ng westernization? Na dumarating sa punto na ang sinumang nagtatrabaho ngayon ay kailangan na umorder ng turkey para lang ipagdiwang ito?

Hindi na bago ang ganitong senaryo sa atin, kaya nga mula pa noon nauso ang mga tulad ng Valentines Day at Halloween, ‘di ba?

Hindi naman siguro sa ganun. Kasi choice naman natin na magcelebrate niyan e.
At sa totoo lang, walang masama kung magkaroon ng tinatawag na “thanksgiving day” sa Pilipinas, pero mas okay na sana kung ito ay  sa sarili nating pamamaraan ito ise-celebrate. Anong ibig sabihin? Kung sa Kano, may turkey, sa atin... well, dapat iba naman, yung tipong sariling atin naman. Parang twing kada holiday na lang kasi palagi e sumusunod tayo sa agos ng mga Kanluranin. Wala na tayong sariling pagkakakilanlan pagdating sa mga ganitong araw.

Ngayon, kung anu-ano ang mga iyan? Maliban sa dasal na mula e... diskarte na ng bawat Pinoy yan, total relihiyoso naman ang akramihan e.

At oo nga pala, ang akto ng pasasalamat ay isinasapuso ha? Hindi lang tini-tweet. ‘wag maging hipokrito, ayaw ng nasa taas iyan.

At sa totoo lang, hindi natin kailangan ng thanksgiving day para lang magpaalala na magpasalamat tayo sa Dakilang Maylikha. Kung pwede nga lang, dapat kada-araw ito ginagawa e.

10:12 pm 11/22/2012
Author: slickmaster | (c) 2012 september twenty-eight productions
Source: http://en.wikipedia.org/wiki/Thanksgiving

Wednesday, 21 November 2012

10 signs of an EPAL-ITIKO, (as seen on T3’s ANLABO NIYO!)

Ang blog na ito ay may halaw na mga konspeto at konteksto mula sa isang Anlabo Niyo segment na umere sa Nobyembre 5, 2012 na episode ng palabas na T3 sa TV5.

Nalalapit na ang eleksyon, dumarami na naman ang mga manliligaw sa bawat puso at isipan ng bawat botante. Pero, ang iilan naman sa mga ito ay tila walang delikadesa. Parang hindi yata nabasa ng mga ito ang tinatawag na Omnibus Election Code o hindi sila aware kung kelan ang campaigning period o ang panahon para pormal na magpakilala sa kanilang mga liligawan.

Kung si Mr. BITAG Ben Tulfo ang susundin, narito ang sampung bagong gimik ng mga epalitiko na nakunan ng palabas na T3.

Well, ano ang 10 tips na ito para maisapatan ang pulitko. As in ispatan lamang ang 10 bagay na... well, bagong gimik nila.

#10 – Mga sumasakay sa HAPPY FIESTA na mga tarpaulin, o kung ano pa man na pagbati iyan.Ito ang pinakatradisyonal sa lahat. Kumbaga sa plaka, sira na ‘to at sobrang gasgas! At ito ang pinakatumpak na halimbawa ng “riding the bandwagon… political style.”

#9 – Mga libreng school supplies, gaya ng notebook, lapis, at bag. Teka, matanong lang, sa inyo ba talaga nanggaling yan o sa budget ng bayang pinaglilingkuran niyo? Yung naka-allot na para sa edukasyon ng mga bata dun? Kasi kung yun ang sagot, ay… hindi po tama yan. Pera pala naming yan, ‘wag niyong angkinin! Lalo na kung mas malaki pa pala ang size ng mukha n’yo kesa sa litrato ng estudyante mismo sa kada ID ng mga ito. Sino ba talaga gagamit niyan?

#8 – Mga libreng gamot. Serbisyo pangginhawa ba, o pampastress lalo, kagaya ng sinabi ng voice-over?
#7 – Dextrose.  Aba, pambihira naman iyan! Nakatapal ang muka ng congresswoman?

#6 – Mga sasakyan, mula sa mga pangserbisyo ng gobyerno kagaya ng ambulansya, hanggang sa mga pampasaherong sasakyan tulad ng bus, at kahit ultimo ang mga tricycle at… pedicab! Ano, tara, sakay na! (Parang tunog lang ng dating TV commercial na SuperFerry ‘to ha.)

#5 – Basurahan.Kung amoy kampanya lang naman ang usapan, e di… tapon na nga ‘tong mga epal na ‘to. Pambihira, pati naman basurahan papatusin niyo?

#4 – Kape, lalo na yung mga tulad ng 3-in-1 mix. Ang dami nang kakumpetisyon nito sa merkado, goodluck sa stratehiya mong yan, Congressman.

#3 – Mga palaman tulad ng peanut butter. Para sa mala-epal na palaman at epal na panlasa. Ay, bawal kami dyan. Hindi ako kumakain ng masamang damo… este, palaman sa tinapay e.

#2 – Award trophy.Sa isang award trophy na para sa mga guro, may nakatapal na sirkuladong pigura na may mukha ni Mayora. Teka, sino ba ang nanalo, yung mga guro o si Mayora? Labo.

#1 – Kornik, at hand sanitizer. Pag kumain ka nito, iboboto mo si Congressman. At hindi iyan corny ha? Maghugas ka na rin ng kamay gamit ang sanitizer niya? (sabay turo sa… well, hand sanitizer na may mukha ng pulitiko.) Literal, HUGAS-KAMAY.

Ito naman ang akin. Yung nasa #10, since time in memorial pa andyan yan e, pati na rin yung mga nasa #s 9 at 6. Pero the rest? Bago sa paningin ko ha. Sabagay, may mga produkto talaga na ginagawang taktika pagdating ng pangangampanya.

Kung maalala ko, di ba dapat ibinibigay lang ang mga ito kapag panahon na ng pangangampanya? Hindi pa naman panahon ito para sa pagpapansin nila ha?

Well… ganun talaga… pero…

ANG LABO NIYO! Kaya nga dapat siguro ipasa na ang Anti-EPAL bill ni Senator Miriam Defensor-Santiago, dahil pumapapel na naman ang mga kenkoy ng wala naman sa tamang hulog.

Panoorin ng buo sa video na ito. (Courtesy:http://www.youtube.com/user/news5philippines)


8:50 p.m. 11/21/2012
Author: slick master | © 2012 september twenty-eight productions.

Tuesday, 20 November 2012

KKK (Kapabayaan, Kamangmangan, at Katangahan)

11/21/2012 01:20 AM 

Tama si dating Land Transportation Office (LTO) chief Alberto Suansing na 3 bagay ang kailangan ng tao para makaiwas sa mga sakuna sa kalye, lalo na yung mga sumasakay at nagmamaneho ng motorsiklo. Anu-ano ang mga ito? Disiplina, respeto at kurtesiya (o courtesy). 

Kung sa news item na binalita ni Shalala yan sa kanyang programa na Todo Bigay noong madaling araw ng Miyerkules, a-21 ng Nobyembre, taong 2012, ito ay pag-iwas sa Kapabayaan, Kamangmangan at Katangahan.

Tunog Katipunan a la “KKK” ba?

Actually, tama lang din e. Sino ba naman ang hindi mababahala o ni mauurat man lang sa mga balita na laging nagkakaroon ng aksidente sa daan?

At sa totoo lang, hindi lang sa kaso ng motorcycle-related and road accidents ito applicable. Maging sa pangakalahatan na aspeto ng buhay natin sa kasalukuyan. Oo lalo na ngayon, na usong-uso ang anumang kalokohan at kababawan sa lipunang ito, na repleksyon ng mundo sa pangkalahatan na aspeto.

Kapabayaan. Sa konteksto kasi ng aksidente sa kalye, marami ang mga harabas kung magmaneho, kaya laging nagkakaroon ng kaso na "reckless imprudence" eh. 

Isa pa - Maraming tao ang nagiging iresponsable sa kanilang ginagawa, mula sa trabaho, sa relasyon, sa mga sitwasyon na kinakailangan ng agarang lunas at aksyon, at ultimo pagdating sa sex. Isa sa mga pinakamalala at pinakamalaking kasalanan na nagagawa ng tao. Nang dahil sa kapabayaan, maraming bagay ang nasisira, buhay na napupunta sa alanganin, at kung mamalas-malasin pa – namamatay. Kaya, maging maingat sa mga kilos na ginagalawan.

Kamangmangan. Sa dami rin kasi ng motorista, hindi nila alam ang mga traffic signs, kung ano ang gagawin mo pag nag-dilaw na ang traffic light, at kung anu-ano pa. E teka, bakit nbga ba nagkaroon ng prebilehiyo ang mga bwakananginang mga mokong at lokang ito na magkaroon ng lisensya para magmaneho? Pambihira naman oh. 

Kamangmangan... oo, dapat iwas-iwasan na natin ang pagpapahalata na salat tayo sa kaalaman, maliban na lang kung talagang hindi mo alam ang gagawin. Ika nga ng kasabihan, “ignorance of the law excuses no one.” Ibig sabihin? Kahit sinong tao na mahina ang kukote pa yan, walang lusot pagdating sa batas. 

At lalo na sa panahon ng internet na mas pipiliin pa yata ng mga bata ang mag-dota o magbrowse sa internet sa umaga kesa sa mag-almusal at pumasok sa eskwela. Ika nga ni Lourd de Veyra sa klanyang congratulatory speech na dineliver nya para sa mga graduates ng UP Diliman noong Abril 22 nitong taon lang, “BAWAL MAGING TANGA. Nagtatampisaw tayo sa baha ng impormasyon.” At ito pa, “Sa mundong umaapaw sa datos, wala na tayong excuse maging mangmang.” 

Kung panay tanong ka na lang palagi dyan ng tanong pero wala ka namnag ginagawang hakbang pagakatapos, ito na lang ang tanging sagot naming dyan: IGMG. Ano ‘yan? I-Google Mo, GAGO! (Pero ‘wag magagalit kagad, kasama kasi talaga yan sa kanyang graduation speech at yan ang kahulugan ng acronym na iyan)

Katangahan. Kailangan pa bang i-memorize... este, i-esplika yan? Basic road safety at courtesy lang. Kung maiba naman ang usapan, eh... ‘tol, matanda na tayo. Alam na natin ang tama sa mali. 

Kung tutuusin nga, dapat self-explanatory na nga ito e. at kahit pa sa numero unong paksa ng usapan – ang pag-ibig. Sa totoo lang, hindi ako ganap na nainiwala na nagiging tanga ang isang tao pagdating sa pag-ibig. 

At pwede ba, huwag niyong isisi sa pag-ibig ang anumang kagaguhang nagawa mo? Nanahimik ang malinis na reputasyon nito oh, sipain kita diyan e. At oo nga pala, ito pa - hindi porket uso ang katanagahn e makikiuso ka na rin.

Hindi sa pagiging perfectionista ha? Ito lang kasi ang hirap diyan e, ika nga ni de Veyra, “iba ang impormasyon sa karunugan – ganap na talino at dunong.”

Pero sa kabilang banda, hindi na po uso ang dahilan na parang kanta lang ni Marlon Loonie Peroramas – Tao lang. Alam ko nagkakamali tayo ng ilang beses sa ating buhay, pero ika nga rin ng isang kasabihan, minsan ka magkamali ay ayos lang, pero kapag umulit ka pa sa parehong pagkakamali, e kapabayaan na, kamangmangan at kanatangan na iyan sa parte mo. Hindi mo kailangang magpakadalubhasa para at elast ma-minimize mo ang kasablayan mo sa buhay, ang pinakakailangan mo lang ay ang tinatawag na “sentido kumon.” Kung ‘di mo magets, nasa common sense lang yan.


Sources:


Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Monday, 19 November 2012

My PICK #8 - AMALAYER STYLE.

Here’s something that I spotted over the week, and… yes, at the height of that scandalous moment where a young lady was caught in the act by an allegedly a citizen journalist humiliating a lady guard.

More than a video that gave her 60 seconds of fame (or shame). Here’s a mash-up parody track made by a certain DJBrianCua of the music streaming website SoundCloud.


The audio parts were derived from the original video regarding that AMALAYER incident, and from the very best hit of 2012 – Psy’s Gangnam Style.

I first saw this track from one of the tweets of a TV director/critic named Jose Javier Reyes last week.
All I can say is… what the hell. DOPE, and perfect timing then. It was at the height of that trending worldwide moment of AMALAYER.

So far, it has more than 41,000 times on its playing counter, 46 people have spoken regarding the said track, and 41 times favored.

Maybe that can help you move away from the novelty stuff, and at least… can take a joke.

By the way, you can download the track via http://soundcloud.com/djbriancua/amalayer-style

08:00 p.m. 11/19/2012
Author: slick master | © 2012 september twenty-eight productions

Sunday, 18 November 2012

Silang mga KENKOY.

“Hoy, hoy, hoy! Mister Kenkoy, bakit ka nangangamoy? Hoy, hoy, hoy, Mister Kenkoy! Ikaw ay nangangamoy kenkoy!”
Ang nasabing linya ay halaw mula sa (circa) 1976 na kanta ni Mike Hanopol - ang “Mr. Kenkoy.” Lumabas ito sa kanyang iba’t ibang mga compilation of hits album.
Isang kanta na sumasalamin sa kabulukan ng isang tao sa kanyang lipunang ginagalawan. Halaw sa impluwensya ng isang komikal na tauhan sa pahayagan ang salitang “Kenkoy.”


Unang lumabas ang salitang ito bilang monicker ng isang cartoon character na nilikha nila Romualdo Ramos, isang batikang manunulat at ng isang cartoonist na si Antonio “Tony”  Velasquez noong 1929 na nagngangala’y Francisco “Kenkoy” Harabas, at tinaguriang unang tunay na pop icon ng Pilipino. Ang ibig sabihin ng naturang salita ay isang nakakatawang tao, as in “joker” o “jester” ba.

Pero hindi lang sa patawa ang pinakapatutsada ng antigong kanta na ito, dahil kung maalala niyo ang panahon ng dekada ’70, ito ay ang panahon na nagsisilabasan ang mga mga palabas at kanta na may mala-pulitikang tema. Isa ang Mr. Kenkoy sa mga ito, at makikita ito sa lyrics niya.

At mapahanggang ngayon, applicable pa rin ang kantang ito. Dahil marami pa rin ang mga umaastang kenkoy sa lipunang ito. Siya, ako, ikaw, tayong lahat (maliban na lang kung ikaw ay likas na malinis ang budhi at sadyang napakaseryosong tao). Pero matinong usapan ba? Marami diyan.

Mula sa mga nagpapakatanga sa mainstream para lang sumikat; mga pulitikong mandarambong; mga mababango ang dila pero ang babaho naman ng mga motibo sa buhay; mga nagtatago ng kanya-kanyang mga kagaguhang nagawa sa kapwa man at/o sa lipunan, ke isa kang ordinaryong nilalang o kilala sa lipunang ginagalawan; mga nasobrahan sa pagtakas sa problema ng kanyang realidad; mga nasobrahan sa pakapalan ng mukha; mga nasobrahan sa kaalalaman; mga backstabber, hipokrito’t epal at kung anu-ano pang mga kabullshitang nagaganap sa ngayon, isama mo na dyan ang gumagawa ng mga lata-na-hangin-lang-ang-laman sa mainstream.

Pero mas patama ito sa mga nangyayari sa pulitika e. Hindi na kailangang ipaliwanag, andyan na nga sila sa mga papoging streamer nila pati na rin sa mga headlines ng pambalitaan. Hindi pa ba sapat iyun?
Ay, ewan. Basta, sila… kenkoy. Ito na lang ang sa kanila. (sabay pinatugtog ang kantang Mr. Kenkoy ni Mike Hanopol, sabay nasa full volume pagdating sa chours)

“Hoy, hoy, hoy! Mister Kenkoy, bakit ka ngangamoy? Hoy, hoy, hoy, Mister Kenkoy! Ikaw ay nangangamoy kenkoy!”

Tamaan nga naman sana ng lintik ang mga ‘to para matuahan, ano?

P.S. Pasalamat nga ako sa kantang ito dahil dito ko nalaman ang salitang “switik.”

11/19/2012, 09:57 a.m.
Sources:
Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Wednesday, 14 November 2012

Lessons From The AMALAYER Shit.

11/15/2012 09:26 AM 

Hindi na bago ang mga ganitong klaseng insidente sa internet ngayon. Nagsilabasan ang mga tao na malalakas manghusga sa kani-kanilang kapwa na akala mo ay walang pinagkaiba sa kanilang pinaggagagawa.

And not to mention, isa na naman ito sa mga pauso ngayong taon na walang kaatorya-torya. Mga tipong nakakabobo ba.

Ito ang mga aral na dapat matutunan ng sinuman, hindi lang ng nakastigo ng mga netizens sa pangalan ni Paula Jamie Salvosa, ang lady security guard ng Light Rail Transit Line 2 Santolan Station na si Sharon Mae Casinas, ng video uploader na si Grgory Paulo Llamoso at ng lahat ng netizens na pumatol at pumanig sa kung saan-saan. Na…

  1. Ang level ng isang ordinaryong mamamayan na nakakapag-Facebook, Twitter, YouTube at kung ano pa ang kanyang mga account sa world wide web ay kahalintulad na sa mga celebrity na napapanood mo sa TV at pelikula, napapakinggan sa radio o ni ultimo yung mga nababasa mo sa mga pahayagan. Ibig sabihin, lahat tayo ay pantay-pantay na. 
  2. Ika nga ng blog ni Lourd de Veyra nun na nailimbag sa librong This Is A Crazy Planets, “it takes only one – and only one loss – just one humiliating knockout, for the entire empire to crumble.” Anong konek? Siymepre, alamin mo. Ang lakas mong manghusga sa mga bagay-bagay pero ‘yang ganyang salita hindi mo maintindihan? ‘De. Ang punto niyan ay kayang patumbahin ng isang pagakakamali (as in isang katiting lang na kamalian) ang reputasyon ng isang tao. Kumbaga, ingat-ingat din kasi sa mga kinikilos. 
  3. Hindi lahat ng mga nagrereact ay alam ang kanilang ginagawa. Yung iba diyan, pustahan – halatang nakikiuso lang. Mga feelingero at feelingerang affected lang. At hindi na bago ang mga “nakikiuso” mula sa advent ng FlipTop (na dumarami ang mga wannabe judge na ke luto daw ang laban pero wagas kung makademand), mga nagreact sa iba’t ibang mga kaso na tulad nitong AMALAYER na ito, (i.e. Ahcee Flores, Dislike video ni Jimmy, atbp.), at kung anu-ano pang mga pautot na trending sa internet. Kung tutuusin dapat nga ang mga tulad ko ay hindi na dapat magrereact e, pero dahil sa dumarami na naman ang mga umaasal na mga mangmang pagdating sa pagpatol ng mga isyu, e sorry na lang sila. Bakit? See next item. 
  4. Mas may karapatan na magreact ang mga tao na nakasaksi sa insidente mismo. Sila ang mas nakakaalam ng pangyayari, sila ang mas nakakaalam ng kung ano ang tama at mali sa mga naganap. Ganun kasimple. Ika nga, don’t speak as if you know everything. Pero kung hindi makapagpigil, siguraduhin na alam mo ang iyong limit. Kung sa insidente lang ng video ang tinatalakay, doon lang pwede magbigay ng iyong take. 
  5. Para sumikat ka, ‘wag mag-audition. Gumawa ng kaistupiduhan na bagay, tulad nun. (sabay lingon sa video) pero… 
  6. Kahit sa advent ng citizen journalism, dapat umiiral pa rin ang “responsibilidad.” Buti na nga lang yung ilan sa mga newscast e nagawang i-blur ang pagmumukha ng taong gumawa ng kalokohan e. Kasi alam nila na isang malaking sampal sa kanila yan kapag nilantad nila yun. Ano pa ba ang silbi ng tinatawag na “media ethics” sa kanila kung ganun? At buti nga may nagce-censures kahit papaano e. Kadalasan kasi sa mainstream e… alam niyo na. At kahit na rin pala sa social networking, dumarami ang mga balatuba. Nga pala, additional lang din sa item na ito, matutong maglagay ng applicable na pamagat. Yung may aakmang salita sa content nito. Paano mo masasabi na “rude passeneger” siya sa LRT? E wala nga sa tren mismo ang setting? Paano kung may hinihintay lang pala na tao? Rude passenger ba na maituturing porket siya ay nasa vicinity ng Santolan Station ng LRT? My goodness! 
  7. Kung ayaw mong may sungitan ka, ‘wag kang magtrabaho o gumala. Bakit? Makakapangdamay ka pa ng ibang tao sa pagkakaroon mo ng bad vibes. Kawawa naman sila. 
  8. Hindi porket nagka-TRO na ang cybercrime law e tuloy-tuloy kayo sa pangsa-cyber-bully niyo. Palibhasa hindi niyo alam kung ano ang pakiramdam ng taong nabully na ni minsan sa internet. Pero teka, masisi ba natin ang social media? Sa panahon ngayon, hindi na rin e. Dumarami man ang tao e iba-iba rin kasi tayo ng pag-unawa sa kada problema o mga balitang nakikita e. Ayos lang sana e, kaso dumarami din ang mga asal-gago. 
  9. Bago ka tumawag ng "foul," isipin mo muna kung ano ang nagawa mo, dahil usong-uso pa naman ang tinatawag na “instant digital karma.” Self-explanatory, marami na nga ang nasampulan niyan e.Kailangan pa ba mag-drop ng mga pangalan? 
  10. Wala kaming pakialam kung edukado ka o kung saan eskwelahan ka galing. So the fuck what kung may pinag-aralan ka, o mas nagsasalita ka ng Ingles kesa sa amin? E slang naman! Alalahanin mo, hindi lahat ng edukado ay matitino at hindi lahat ng matitino ay mataas ang pinag-aralan. Parang ito lang, “aanhin mo ang edukasyon kung mas ang tao namang ito ay mas masahol pa sa hayop?” Uso ang manners, pare at mare, unless kung balahura siya mag-approach sa iyo, dyan lang applicable ang maging straightforward. At speaking of English, ito lang yan e. 
  11. Bago ka manghusga, siguraduhin mo na kaya mong magsalita ng tama. Alamin ang tamang pronunciation sa mga bawat salita. At alamin rin pala ang tamang grammatika. Oo titira-tira ka pa ng AMALAYER dyan, e spell mo nga ang salitang LIAR? Baka hindi mo pa magawa. Siraulo ka pala e! 
  12. At bago ka rin pala manghusga, siguraduhin mo na hindi ka rin tulad niya. Dahil kung ganun lang din ang gawain mo sa kada istasyon ng LRT o sa kung saang establisyamento pa iyan, e wala ka rin palang pinagkaiba sa kanya e. Kung gago siya, e mas gago ka naman! Worse? Ipokrito ka. Huwag magmalinis na parang isa kang banal na tao. 
  13. Matuto manghusga ng tama. Tutal hindi naman applicable ang kasabihan na “Don’t judge the book by its cover.” At madalas sa mga pagkakataon ay mahihilig tayo mag-overthink kaagad sa mga kaso na tulad nito. Absent na ang tinatawag na “benefir of the doubt.” (Sabagay, uso pa ba yun sa advent ng mga videos na lumalabas sa YouTube?)Di ba nga may kasabihan din nun na laging binabanggit ng mga tulad ni Papa Jack, na kayang sirain ng isang pagkakamali ang pagkatao mo at makalimutan ng mga yun ang sampung tama na nagawa mo? Pero ito lang yan e, kung marunong kang manghusga ng tama, hindi ka dededepende sa mga negatibong bagay o sa isang panig lang. Titimbangin mo ang mga ito , pag-aaralan at doon ka matuto kung paano gumawa ng tinatawag na “constructive criticism.” 
  14. At sa kada usapin na tulad nito, uso ang mag-move on, lalo na kung wala naman talagang kwenta ang pinag-uusapan… tulad ng AMALAYER na iyan. Sa totoo lang, eberiwansalayer… este, everyone’s a liar naman ha. Ops, ulit… ‘Wag magmalinis. Sabunin kita dyan e. 
Yan ha? Okay lang tawanan ang problema (minsan lang din naman yan e) pero natuto naman sana tayo.

(This article was posted at the community blog site Definitely Filipino dated November 15, 2012.)

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Sunday, 11 November 2012

Ang Mga Kaso Kung Bakit Hindi Ko Nakuha Agad Ang Aking NBI Clearance

11/11/2012, 10:35 a.m.

Babala: ang lahat ng mga mababanggit sa blog na ito, ke korni man o hindi, ay pawang katatawananat kalokohan lamang. ‘Wag niyo po masyadong seryosohin ito dahil baka tumanda ka masyado niyan. Ika nga ni Jerry Olea ng Abante, Jokes lang po.

Halos patapos na ako sa aking mga transaksyon noong isang araw habang pumipila ako para makakuha ng sariling National Bureau of Investigation clearance. Hanggang sa nalaman ko ang isang kasuklam-suklam na bagay… may HIT na ako.

Nanlamig ang kalamnan ko dahil sa nangyari. Hala! Ano na naman ba ang kasalanan ko sa hukuman ng bansang ito? Ang tino-tino ko na ngang mamamayan e.

Paranoid ba? Mukha lang, kaya napaisip tuloy ako kung ano man ang nagawa kong pagkakasala, maliban pa sa mainitang komprontasyon sa kung sinu-sino lang sa internet, o minsan binabangga ko ang mga umaastang siga sa amin, lalo na sa kalye ng bahay na kinalulugaran ko, o ultimo ang paninindak sa mga mahihilig sumingit sa pila.

Pero dalawang linggo mula noong nalaman kong may HIT ako sa NBI, nalaman ko na no record on file na ako. Hay, salamat!

Pero hindi ibig sabihin nun na hindi ko ilalahad ang aking mga nagawang kalokohan. Siguro kung magiging batas at kaso ang mga ito, good bye to being blogger na ako, at malamang baliw na ang mundo kapag nangyari nga ito (Yikes! Kaya ipanalangin mo na lang na "huwag naman sana"):

  • Illegal Possession of Ugly Face. Oo nga naman, ano? Sa itsura ko pa bang ito e manghihiram pa ba ako ng pangit na mukha? ‘Wag na, ‘uy!
  • Moron cannibalism.Dahil para akong si Abnoy ng rap battle parody video na FlipShop. “Ang paborito kong gawain ay kumain, DoTA mag-Facebook, at KUMAIN NG BOBO.” Bagay na halata naman sa karamihan ng mga pinagsusulat ko sa mga blogs ko. Ika nga ni Mga-Sulat-Kamay, hilig ko daw kasing “mambatas” e.
  • Romantic massacre.Alam ko, kahit hindi siya talaga halata sa persona ko. Pero dahil minsa’y naging lapitin ako ng mga kolehiyala noong high school ako, at lapitin (daw) ng mga irregular student at pati na rin ng mga nakakasalamuha ko sa Facebook na tsikas noong nasa college ako… e ewan ko na lang. marami daw akong pinatay na babae sa pamamamgitan ng… *drumroll please, for more than 5 seconds* kilig. Kaya minsan, tinigil-tigilan ko na ang pagiging banatero ko e. Marami daw akong nilunod sa kumunoy, este, sa sapa ng pagmamahal. Naku po! Isa pang bagay, romantic sedition. Naging rebelde raw ako sa ngalan ng pag-ibig (teka, e hindi ko nga kasinlaki ng tiyan si Jun Sabayton e!). Kung kasalanan man sa mata ng batas ang mahalin ka… e pwede ba humingi ng execute clemency? :-D
  • Stealing of one’s heart? Ano ‘to? Chorus ng kantang “Stolen” ng bandang Dashboard Confessional ang peg? Which reminds me noong isa sa mga maiiinit na tanghali noong first year, first semester college student ako, habang naglalakad sa kalye ng Claro M. Recto, pinagtitripan ako ng kaklase ko (na babae, of course) in which, I return e siyempre, nag-rebut ako.
Siya: Ang ganda ko namang snatcher!
Ako: Oo nga e. You have stolen my heart.

Sa inis-slash-kilig niya, nasuntok niya ang kanang braso ko. Limang taon na ang nakakalipas yan ha? Pero namamaga pa rin yung sinuntok nya sa akin, at balita ko daw e magang-maga pa rin ang kamao niya dahil parang bakal ng flagpole kasi ang sinapak niya e.
  • “Mother-raper” by word. (?) Teka, first dgree ba ang alternative term dun? At teka, kalian pa ba ako nagkaroon ng persona na kahalintulad ng mga kanta ng rapper na si Batas? I.e. ang kantan niyang “Mga Putangina Niyo.” Dahil raw sa mahilig daw ako magsalita ng salitang “motherfucker.” Brutal ba? Ewan ko, sa panahon kasi ngayon e nagiging ekspresyon na ng karamihan ang tahasang pagmumura e. Pero either way, lagot ako sa nanay at mga nanay-nanayan ko dahil dito. Boo!
  • Speaking under the influence of alcohol. Kung sa America, may DUI o driving under the influence, ito naman… sa pagsasalita. Pero may kasabihan, ‘di ba, na ang tao pag nakainom ay nagsasabi ng totoo? E pa’no yun? Parang ayaw kong paniwalaan ang tropa ko na minsa’y nagwika na “Papa slick, ang gwapo, may talento ka, may potensyal ka…” pero mas maniniwala pa ako sa sinabi niyang “may kulang sa iyo, brad. May pagka-anti-social ka.” Ah, ang labo men!
  • Arson in bed.Dahil naglaro daw ako ng apoy sa kama? Paano nangyari yun, e single since birth nga ako, which means siyempre totally unattached ako sa halos lahat ng panahon maliban lamang sa 10 buwan ng 22 taon at 1 buwan na pamamayagpag sa ere. Yan kasi, mga masyado nag-iinit! Pambihira, ‘di marunong magpigil!
  • Online defamation versus the mob of superficial fools. In other words, e-libel ng Republic Act 10175 o ang Cybercrime Prevention Act of 2012. Parang tulad ng kanina lang, sa sobrang “pambabatas” (peram ulit!) ko sa mga inutil aty mangmang sa mga blogs ko. Sorry, the truth hurts e, kahit ako nasktan din eh. Yan pa! Kung kasalanan ang magsabi ng totoo, e di hindi na ako magtataka kung bakit nababalot na ng kasinungalingan ang mundong ito.
  • Insecticide/Pesticide.Pagpatay daw sa sandamukal na mga peste at insekto. Sa karamihan ng lugar sa Pinas, e okay lang yata iyan. Pero sa ibang kultura kasi (kung tama ang pagkakaalala ko) ay may mga ganung nilalang na nirerespeto. Kaya hindi ka pwede pumatay ng mga ipis, langgam o daga ng basta-basta lang. Teka, e umiiwas lang naman ako sa lumilipad na ipis sa kwarto ko ah. Kaya guys, tularan si Joe ng pelikulang “Joe’s Apartment."
  • Last but not the least… *MTRCB theme playing* ito ay rated SPG by the way (kaya mga isip bata, magbasa: skip this part, please?). Illegal position of firearm.Ops, tama yang nabasa niyo ha? Hindi siya tunog-Bisaya ng “possession.” Position nga, pare. Parang yung joke lang yan ng tatay at anak eh.
Anak: Tay, may baril po pala ang boyfriend ni ate!
Tatay: Anak, pa’no mo nalaman iyan?
A: E kasi noong isang gabi, sabi ni ate sa kanya habang nasa kwarto sila, “Hon, sa labas mo iputok iyan ha? ‘Wag sa loob.”

*gunshot* BANG! Teka, may narinig yata ako pumutok dito ah.

Baka convicted na ako kapag nagkataon na maging batas iyan. Lampas-lampasan pa sa guilty ang maging resulta. Ilang counts? Ah, ewan. Haha! Huwag nyo na lang pangarapin.

Pero kung kasalanan sa mundo ay maging corny at baduy, e buti na lang… dyan ako malinis. Ha! Ha! Ha!

This blog was also published at the community blog site Definitely Filipino dated November 12, 2012. (URL: http://definitelyfilipino.com/blog/2012/11/12/ang-mga-kaso-kung-bakit-hindi-ko-agad-nakuha-ang-aking-nbi-clearance/)

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Saturday, 10 November 2012

For “High-Quality Entertainment” Sakes?


Isang gabi habang bumibili ako ng tinapay sa kalapit na bakery, narinig ko ang isang DJ na nagsasalita sa kanyang palatuntunan sa radyo. At ang mga katagang iyun ay agad naka-agaw ng pansin as akin habang inaatay kong matusta ang pan de sal na inorder ko.

“…aba, malamang. Dapat lang na makinig ka sa akin no? Kami lang kasi dito ang nagbibigay ng “high-quality entertainment.” That’s why we’re here.” May matching pa na sound effect yan ng mga taong tumatawa, kaya lang hindi ko alam kung tawa ba talaga yun o napilitan lang.

Oops! Teka lang.  Tama ba narinig ko? Para magbigay ng “high-quality entertainment?”


High quality entertainment, isang bagay na napakahirap nang hanapin sa panahon na dumadaudos na ang kalidad ng mga programa at isatsyon ng radyo, at kahit na rin sa iba pang mga medium na ating ginagamit sa pang-araw-araw, mapa telebisyon man o pahayagan. Sa panahon kasi na lahat sa kanila ay gumagalaw just for the sake of business, aminin natin – nasa-sacrifice ang tinatawag na “quality” just for the sake of money. The cheaper may be the better. Kaya lang, hindi garantiya na ang mga bagay na iyun ay maganda rin o beneficial. ‘Yan ang halaga ng mga tinatawag nating mga masa stations. At ‘yan din ang realidad na sila ngayon ang nagpapaikot sa ating lipunan. Kung ikaw ay naalibadbaran rin tulad ng inyong lingkod sa mga pangyayari sa industriya ng radyo (de nadedegrade na ba tulad ng ilang mga kumento sa mga blogs ko ukol sa mga usaping pang-radyo)… eh ganun talaga eh. Let’s face it. It’s business after all.

Alam ko na mahirap ang magbigay-aliw sa mga tagapakinig mo, lalo na pangalan ng istasyon ang dinadala mo kada araw na umeere ka. Kaya lang, high-quality entertainment?

Minsan, mas hanga pa ako sa mga DJ sa radyo na hindi masyado nagba-brag kung gaano kapatok (nga ba?) ang kanilang programa ay channel. Hindi dahil sa nagpapakababa sila, pero dahil kung wala ka namang ipagmamayabang pa, ayos na yung katagang “fast-rising” o ang mga katulad pa nun. At least, walang pretensions.

High-quality entertainment, teka… alam ba ng mga ‘to ang mga pinagsasabi nila?

High-quality entertainment ba ang bumitaw ng mga double-meaning na salita on-air kung alam mo na kahit papaano ay may mga nakababatang nakikinig sa iyo? Ang bastos ay nasa kaisipan nga, pero alalahanin mo na hindi lahat ay bukas ang isipan sa ganyan o tulad mong kalahting barbaro.

High-quality entertainment ba ang magpatugtog ng mga pipitsuging pop music na maihahalintulad nga sa latang walang laman? As in puro ingay nga pero wala naming substansya.

High-quality entertainment ba ang bumitaw ng mga jokes at pick-up lines? Siguro, pero ‘tol, kung alam na alam na alam na namin ‘yan… parang nagkiskis ka ng bato sa balat mo… in short, maga-gasgas lang iyan.

High-quality entertainment ba ang bumira na parang palengkero o palengkera, at kahit sa mga taong nagtetext o tumatawag sa iyo on-air? Hindi nga nagmumura pero ang salita naman na ginamit ay halata na wika ng mga hindi matitino ang asal? Isama mo na ang tipong pamamahiya ng live. Alam ko na naging mahina siya sa mga problemang kinaharap niya, pero hindi mo kailangang ipamukha na isa siyang “bobo,” “tanga” o kung ano pa man iyan. Ang pagiging straight-forward ay nilalagay sa lugar.

Marami na akong napapansin na ganito ang pamamaraan ng pagsasalita sa ere. Kaya hindi na rin kataka-taka kung bakit ganito na rin ang mga tagapakinig nito. Siyempre, bumabagay lang din naman ang mga nagtatrabaho bilang mga tagapagsalita sa radyo e. kung asal-gago ang audience mo, expect mo na rin though hindi siya gago literal dahil bawal pa rin naman ang bumitaw ng mga ganung salita sa ere.

Kaya minsan, naiisip ko. High-Quality entertainment o tama lang din ang mga comment na FM radio has gone to a piece of crap?

Madali ang magsabi ng OO. Pero may istorya kasi kung bakit ganyan. Oo, may dahilan. Kung ano ang dahilan na iyun, subukan mong isipin muna bago humusga.

Pero either way, argh. I’ll pick the latter.

11/10/2012, 09:23 pm.
Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions


Thursday, 8 November 2012

NU 107 After 2 Years…

11/08/2012, 12:27 p.m.

Hindi ako isang masugid na tagahanga ng istaysong ito. Minsan lang ako kung makinig sa kanila, pero maliban kasi sa mga website na tulad ng YouTube, ito ang pinakaprimerong source ng rock music para sa karamihan ng mga Pinoy e. Of course, maliban pa ‘to sa pag-attend ng mga gig ng mga banda sa underground man, o opisyal na concert.

Pero ang bilis ng panahon, ‘no? Dalawang taon na pala ang nakalilipas mula noong pormal na nagpaalam na sa himpapawid ng FM radio ang tinawag nilang “Home of NU Rock” – ang NU 107. Naalala ko pa nga ang mga hindi mawaring pakiramdam noon, lalo na sa parte nila na likas ang pagiging rakista sa sariling karapatan, na ang isa sa mga pinakasandigan nila sa musika ay mawawala na lamang matapos ang 23 taon na pamamayagpag.

Ilang mga personalidad ang nagsalita, mula sa mga dating nakasama bilang mga DJs, mga kilala sa larangan ng pakikipagrakrakan, at kahit ultimo ang mga DJs mula sa ibang istasyon na nakikinig din pala sa kanila. Mga kasama sa hanapbuhay ba.



Ilang sandali bago mag alas-dose ng hatinggabi ng Linggo, Nobyembre a-7, (or technically speaking, a-8 ng Nobyembre) taong 2010, sa huling sign-off spiel ng station manager nitong si Chris Hermosisima (a.k.a. Chris Cruise)…
“So let’s do this, for the last time. It’s a minute before 12. NU107 is DWNU FM, at 107 dot 5 megahertz in Pasig… once the loudest and proudest member of the KBP. This has been NU107, the Philippines’ one and only Home of New Rock. This is NU107. We are signing off.”
…agad umapaw ang emosyon ng karamihan sa paglisan ng NU, pati na rin siguro ang mga nakikinig sa kanila sa oras na iyun. Partikular na siguro ang mga taong nakaantabay sa labas ng kanilang istasyon at opisina sa Ortigas, Pasay City.

Ang huling kantang umalingawngaw sa tanyag na pangalan na namuhay sa dial na 107.5 MHz – maliban pa sa Pambansang Awit ng Pilipinas – ay ang antigong kanta ng Eraserheads noong 1997, Ang Huling El Bimbo. Bago mag alas-dose kinse ng madaling araw, ang nakakabinging off-air silence-slash-static na tunog na ang naririnig ko.

Hindi ko masasabing perfect farewell ito, dahil nga minsan lang ako nakapakinig sa istayon nila. Pero hindi ibig sabihin nun ay hindi ako naging tagahanga ng Pinoy rock sa aking sariling karapatan. Pero matindi kasi ang epekto nito e. Sa panonood ko nga ng report nito sa music channel na Myx, nakita ko ang pagmamahal ng tao sa kanila. Marami sa malamang ang mamimiss ito, mga luhang tumula mula sa mga taong humanga. Maraming mga alaala ang nabuo. Isa nga silang maituturing na “legacy” sa rock industry.

Hindi lang talaga makakaila ang katotohanan na mahirap magpatakbo o magtrabaho sa iosang bagay na talagang mahal mo, kung hindi ka naman kikita rito. ‘Yan ang isang matimbang na halimbawa, maliban pa sa mga minsa’y naging alamat sa popular na kultura tulad ng 93.9 KC Fm, at 97.1 Campus Radio WLS FM.

Nagsilbi din itong avenue para sa mga banda na magkaroon ng break sa industriya at magkaroon ng jumpstar sa kani-kanilang mga karera bilang mga rockstar.

Dalawang taon na ang nakalipas, hindi ko na puwedeng husgahan ang mga pangyayari o ikumpara ba ang NU 107 sa istayon na pumalit sa kanilang channel na WIN Radio. Dahil obviously magiging bias na ako diyan, maliban pa sa katotohanan na bihira na lang ako makapakinig ng radyo, at kung nakikinig man, hindi ako madalas naka-tune in sa mga istasyon ng pang-masa.

Katulad ng mga sinasabi ko sa ibang mga blog na may paksang kinalaman sa media, partikuar sa radyo, ang pagpapatakbo ng mga ganitong klaseng kumpanya ay “business.” Hindi ka pwedeng hindi kumita, kahit ang puso mo ay para sa isang specified na genre ng musika lamang. Lalo na sa panahon ngayon na lumolobo ang populasyon sa lugar na pagnenegosyohan mo. Ayos lang sana kung mataas pa rin ang bilang ng mga tao na may kakayahan sa buhay. E paano kung ang madlang pipol mo ay nasa classes C, D at E na? Hindi na tulad noon na kahit papano na ang mga elitista ay papatol pa sa taste ng mayorya? Mahirap iyan, lalo na yata noong panahon na unti-unti na nababawasan ng mga taong mag-aadvertise sa istasyon nila? Malulugi ka siyempre, kung negosyante ka. Kapag hindi nakayanan, baka matulad ka na lang sa kanila na maibebenta na lang yang pinaghirapan mo.

Dalawang taon na ang nakalipas, may DIG Radio naman na pwede kang mapakinggan sa internet. Andun ang iilan sa mga naging disc jockeys ng NU 107. Ngapala, speaking of which, ang mga matitinong musika na namimiss mo sa radyo ay nsa kani-kanilang mga internet radio stations na rin. Kaya ‘wag kang masyadong mag-worry. Nangyayari talaga iyan. Baka nga sa DIG Radio mo pa mapapakinggan ang mga bagay na una mong natipuhan sa istasyon ng NU e.

Sa kabila kasi ng mga emosyon ay dumaan din ang NU 107 sa matinding kritisismo sa paglipas ng mga taon. Ke naging “mainstream rock” na ba (pero ‘di ba, may pagkakataon na okay naman talaga ang rock music sa mainstream? Sabagay kasi ang mga matitinding musika nun ay mas namumuhay sa underground e, pero parang isa din yan sa mga purpose ng NU e – ang ipakilala ang rock music sa pangkalahatan); “sellout,” “too commercial,” o kung ano pa man iyan.

Pero ganun naman talaga e – nagbabago ang mga bagay-bagay sa ating buhay, tulad lang yan ng mga pagbabago na dumadaan sa kada tika ng oras at paglipat ng mga pahina sa kalendaryo. Ika nga ni Radioactive Sago Project frontman/commentarist na si Lourd de Veyra, e iba ang NU 107 ng 2010 sa NU 107 ng 1987. Granted na iyan. Pero kung panay pangungulimbat sa mga development ng NU 107 na lang ang ating isusumbat nun, ay ‘di ba mas okay na yan kesa sa kada umaga, siesta at gabi ay ang mga love song at iba pa na sadyang mabenta sa tenga, ang maririnig mo? Hindi natin yata na-appreciate iyun.

Basta, NU 107 is still NU 107 at hindi yan mapapalitan sa puso ng sinumang Pinoy na rakista. Keep rocking even if you’re no more at the mainstream airwaves, NU 107!

Special citation of sources:
Eulogy for NU 107: There is a light that never goes out, Lourd Ernest H. de Veyra.
This is a crazy planets, (spot.ph and Summit books)





Video of Nu107 Sign Off via Chiara Zambrano’s YouTube channel


(This article was posted at the Community blog site Definitely Filipino dated November 8, 2012.)



P.S. NU 107 (10/31/1987 - 11/07/2010), isa ka nang alamat sa contemporoary na kultura!

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Tuesday, 6 November 2012

SPG Overload



Ang nilalalaman ng blog na ito ay ayon sa pagkakaintindi ng awtor lamang. Ito ay rated SPG Istriktong Pag-intindi at Gabay ng nakatatanda (kung talagang kailangan), ay kinakailangan, lalo na’t ito ay naglalaman ng mga tema at lengwahe na hindi angkop sa mga immature na mambabasa.

Minsan habang nagmamasid ako sa mga post na pwede kong makipag-interact sa aking news feed sa Facebook, ay naka-agaw ng pansin as akin ang status ng isa sa aking mga college friend. Aniya, ang mga nira-rant niya ay ang sobra-sobrang pagkakaroon ng mga programa na rated SPG sa programming ng isang istasyon ng telebisyon. Mula daw hapon hanggang gabi, panay ganitong mga klaseng programa na lang daw ang umeere sa nasabing TV station.

Hmm… ganun? Teka, ano nga ba ang ibig sabihin ng rated SPG na ito?


Isa ito sa mga bagong klasipikasyon ng programa ayon sa resulta ng pagrereview ng Movie and Television Rating and Classification Board o MTRCB. Lumabas ito ngayong taon lang sa pamamahala ng chairman nito na si Grace Poe-Llamanzares.

Ang tawag nila ay “Istriktong Patnubay at Gabay,” o “Strong Parental Guidance.” Ibig sabihin, ay from the term itself – masinsinang pag-intindi yan, maliban pa sa tahasang pagsubaybay ang kinakailangan. Inuudyok nito ang mga magulang na bantayan din ang kanilang mga anak o nakababatang manunood, na ang mga nakikita nila sa mga palabas ay dapat hindi nila tutularan o maging behave lamang. Ke entertainment man o public affairs iyan.

SPG. May mga programa kasi sa TV na hindi talaga angkop sa mga bata pero ineere na lang, lalo na yung mga maseselan ang tema. Kung may mga bagay ba sa palatuntunang ito na tila senswal, o napakasensitibo para maintindihan. Themes kung tawagin sa mga Ingles na palabas.

Lengwahe… o language, dahil sa mga murang nasasabi ng ilang mga actor bilang part eng script nila. Sabagay, hindi na uso ang pagsa-sound bleep ng mga katagang “gago,” “tarantado,” “punyeta,” “putang-ina,” at kung anu-ano pa na hindi talaga maganda pakinggan.

Karahasan, o violence naman sa Ingles. Ito kasi ang realidad na tila patay na ang action movies, at siguro sa sobrang boring ng mga choices sa local movie industry ay na-inject na ang mga maaksyong eksena sa karamihan (kung hindi man lahat) ng mga palabas, lalo na sa mga telenovela. Tila wala nang magandang love story kung hindi ito hahaluan ng mga action scene. As in barilan, ke sa warehouse man yan, sa mga kalye, o kahit sa mansion lang. Maliban na algn siguro kung mala-SOCO ang genre ng program mo.

Sexual. Matik na iyan. Kung may love story, may love scene. Kaya siguro sa sobrang init ng lambingan ng ilang mga aktor at aktres sa mga palabas, ay nagagaaya na ito ng mga manunood kaya ayan tuloy, marami ang nabubuntis; yung iba, nagiging batang ama; at yung iba, sabay takas na lang ang ginagawa sa mga syota nila na nagmistulang putangina.

Horror. May namamatay kasi sa mga ganitong palabas e. O, as in bawal for the weak-hearted, ika nga. Hindi na kataka-taka. Matindi rin kasi ang implikasyon ng takot sa mga bata. Baka traumatic pa nga kung magpapadala siya e.

Droga, or simply drugs. Uso ang mga ganitong tema sa ilang mga kwento eh. Yung naadik ang tao dahil sa ipinagbabawal na gamot. At hindi kasi makakaila na ang tindi ng epekto ng droga sa sinuman na mahuhulog sa pagkahumaling nito. Kaya nitong sirain ang kinabukasan ng isang tao. Mas malala? Reputasyon niya, kayang wasakin din in an instant.

Pero bakit nga ba may ganito pa? Eh ‘di ba, hindi naman yata nasusunod ito sa totoo lang? Oo nga e. Sa hakbang na ito, tila ang MTRCB na lang yata ang nagpapakita ng tinatawag na “command responsibility” sa industriya ng mga programa sa telebisyon.

Pero hindi naman kasi garantiya na ang mga magulang ay nakasubaybay din sa TV sa lahat ng oras na nanunood ang kanilang mga bata. Pa’no yun?

Ewan ko.

Pero kung sobrang overload na nga ng mga rated SPG na program sa TV ngayon, siguro implikasyon ito na huwag manood ang mga nakababatang viewers. Lalo na kung kailangan nilang mag-aral. Pero ang tanong, nasusunod ba ang mga ito lalo na sa panahon ngayon na usong uso ang pagka-cutting classes, alab ng pag-ibig sa lilim ng puno, at kung anu-ano pang kabullshitan na ipinapakulo ng media at popular na kultura sa ngayon?

Ulit, ewan ko.

Bakit ganun ang sagot ko? Simple lang. Nasa sa iyo na kasi iyan kung magpapadala ka sa mga pautot ng mga nakikita mo. Kung sa tingin mo ay hindi, e ‘di manood ka lang. Kung oo naman, alam mo na ang gagawin mo.

Basta ako, kahit ganun ang nakikita ko… sign off na lang sa TV. Mas ok pa.

11/06/2012, 08:00 PM
Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

Monday, 5 November 2012

Sila-sila Na Lang!

11/05/2012, 10:50 AM

 “Sila sila na lang!” Yan ang litanya ng magulang ko, at pati na rin ng ilang mga mamamayan na maalam sa mga maiinit na balita ukol sa magaganap na Midterm Elections sa Mayo 13, 2013.

Ano ba yan? Parang sila na lang ang magkakalaban at magkakapartido sa darating na halalan ha?

Oo nga e. Sino o sinu-sino ba ang mag-aakala sa ganito? Ang tatakbong mayor ay anak ni congressman? Yung asawa ni mayor, kakalabanin naman ang kabilang partido na tatakbo naming congessman? O gobernador, city councilor? Palibhasa may pangalan at kamag-anak na sa nasabing larangan e.

Pero matagal na kaya ang isyu ng political dynasty sa bansa. Oo, since time in memorial, p’re’t mare. Usong-uso na mula sa mga lungsod, at mas talamak pa nga ito sa mga probinsya. May mga pagkakataon pa nga na minsan, kung sino pa ang magkakadugo, sila pa ang magkakatunggali. E alam mo naman ang kalakaran d’yan. Sa ngalan ng kapangyarihan, may mga tao talaga na hahamakin ang lahat, makuha ang puwestong hinahangad.

At teka, ang pagkakaalam ko ay may tinakdang alintuntunin sa ating saligang batas na nagbabawal sa ganyan ha? Ika nga…

The state shall guarantee equal access to opportunities for public service and prohibit political dynasties as may defined by law.

Iyun naman pala e. BAWAL, sa madaling sabi.

Pero ang sey naman nila dyan, “eh ang tao (mamamayan) din ang nagluluklok sa amin dito e.”

Hmmm… oo nga naman, ano? Tayo din kasi ang may kasalanan sa ganito, kaya ‘wag tayo basta reklamo ng reklamo. Kung tayo ay nagpauto sa mga patutsada ng pulitko, e talagang masasabi na tanga tayo. O kung mas partikular (dahil hindi tayo pwede na humusga sa pangkalahatan ng basta-basta lang), tanga ang karamihan sa mga botante. Sobrang laya ba kamo?

Pero may makikipagtalo diyan. Eh kasi sila na lang ang nasa listahan ng kandidato e. Kapag hindi naman tayo bumoto, wala rin naman tayong karapatang magreklamo.

Pero dahil sadyang pasaway tayo sa sobrang laya natin, buti kamo naiisip mo pa ang ganyan, ‘no?

‘De. Ang punto kasi dito ay kung may mga pulitko naman diyan na maprinsipyo sa mata natin, yung tipong makakatulong talaga sa pag-unlad ng lupang kinatitirikan natin, e yun ang dapat iboto. Bagamat ang masaklap na realidad lang kasi ay may mga tao din na may ganung kalidad, as in kwalipikado siya talaga… pero dahil sa pangalan o reputasyon ng mga kaanak nya sa pulitika, e talagang mapupunta siya sa alanganin sa ayaw at sa gusto niya. Bawal ang political dynasty e. May magagawa ba siya?

Meron actually, yan ay kung kaya pa niya maibaligtad ang ikot ng mundo. I mean, iwaksi ang tila stigma sa isyu ng dinastiyang pultikal. At paano mangyayari iyun? Maghintay siya na dumating ang panahon na siya na lang ang tatakbo sa ngalan ng angkan niya. ‘Wag yung tipo na ang erpat niya, tatakong senador; ermat naman niya, kongresista; tapos ang utol niya, vice mayor; habang siya ay planonaman sa pagiging alkade ng lungsod. As in all of the same time. Masyado naman tayong gahaman niyan.

One at a time lang, mga ma’am at sir. Alam ko gusto niyo maglingkod sa taumbayan pero bilang respeto na rin sa saligang-batas, sundin naman natin yun.

Author slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions