Pambansang Kahibangan

8/13/2013 4:24:01 PM

Uso pa ba ang salitang “pambansa?” O may saysay pa ba ang kasaysayan, pati na rin ang mga bagay na nagsisilbing sagisang ng ating bayan? O baka hindi niyo rin alam ang salitang “sagisag?”

Kung tutuusin, nagbago na ang panahon. Kaya nagbago na rin ang mga bagay na nakasanayan ng karamihan sa atin. Ang mga pambansang bagay na yan? Asus, sa Sibika lang yan tinatalakay. Hindi naman yan na-apply sa ating buhay at sa ating bayan sa ngayon.

Pero nakakahibang lang din e. Tulad ng mga ‘to. Taob pa nga nito ang mga saigisang nila Allan K (bilang pambansang ilong) at Diego (bilang pambansang bading) eh.

Pambansang Bayani

Maliban kay “Pambansang Kamao” Manny Pacquiao, sinu-sino pa ba ang tinatagurian nating pambansang bayani sa panahon ngayon? Sila Rizal pa ba, kasama sila Bonifacio, Mabini, at ultimong si Ninoy Aquino? O baka naman ang mga modernong nilalang sa panahon ngayon tulad na lamang ng iyong paboritong artista sa pelikula, telebisyon at musika? O baka naman ang mga OFW dahil may naiaambag sila sa ekonomiya ng ating kasalukuyang kabihasnan?

Pero kung tutuusin, hindi isyu dito kung sinu-sino ang mga katulad ng ating mga naituring na "patriot" or rebolusyunaryong tao. Kundi uso pa ba sa panahon ngayon ang mga gawain na nagsisilbing "makabayan" tulad ng ginawa ng mga nabanggit sa naunang talata?

At oo nga pala, kung olats si Pacuqiao sa mga natitirang laban niya, bayani pa rin ba kaya ang turing sa kanya ng karamihan? Malabo lang kasi alam mo naman ang mga tao sa ating bayan, ipagbubunyi ka pag nanalo ka; at lalaitin ka naman kung palagi kang umuuwing talunan.

Pambansang bulaklak

Sampaguita.

Sure ka? Eh pansabit lang naman kay Sto. Niño o sa kung kani-kaninong rebulto o mga pigura sa simbahan ang Sampaguita ha? At pati na rin sa mga graduate ng isang pamantasan sa Maynila na simbolo ng isang graduation ritual. Ganun?

Tingin ko, hindi na napapahalagaan ng tao ang sampaguita bilang isang pambansang bulaklak. Alanaman yan ang ibigay mo sa iyong sinisinta, ‘di ba? Eh di nadagukan ka pa ng babaeng yan dahil sa tanong niya na “Ano ako? Santo?!”

Hindi sampaguita ang ating pambansang bulaklak, kundi rosas. Dahil yan ang mabenta sa merkado. Yan ang mas pinipilahan sa Dangwa, sa halos kahit anong okasyon ng taon, rosas. Kung hindi rosas, marami pang iba, maliban nga lang sa sampaguita na afford na afford mo naman e. ‘Yan ay kung una ay palasimba ka; at pangalawa, kung mabait ka sa mga bata.

Pambansang sasakyan

Jeepney, yung pampasahero of course, gawang Pinoy eh. At revolutionized pa. May mala-boom box na super surround pa ang sound system niyan. Kahit mukha siyang scrap metal, go lang. At yan ang mas madalas mong makikita sa halos kahit saang lugar sa Pilipinas, lungsod man o munisipal. Nasa Kamaynilaan ka man, o nasa probinsya.

Pero maliban sa jeep, meron pa ba? Maliban sa kuliglig at… teka, phase out na yata ang Tamaraw FX e.

Pambansang trabaho

Dalawa ito: kung hindi tambay, call center. At bakit ganun? Dahil marami na rin ang mga tambay at marami-rami na rin ang mga call center sa ating bayan. Walang masama dun sa huling binanggit ko, dahil ang problema nga lang ay yung nauna. Lalo na kung ang bukambibig niya ay "hayahaaaaayyyy...."

Pambansang subject

Kung tutuusin, hindi na yata ang mga asignatura na Filipino o  Makabayan ang pinakapaboritong subject ng karamihan. Alam mo kung ano? Recess.

Bakit? Dahil mas masaya pang kumain kesa sa mag-aral.

Putek, may usap-usapan pa nga na ibaban ang Filipino sa curriculum sa kolehiyo.

Pambansang tambayan

Ang Facebook. Mas marami pang oras na ginugugol ng tao sa pagpe-Facebook kesa sa mga mahahalagang bagay tulad ng magtrabaho o mag-aral, magsimba, gumala at kahit ang mga pangunahing kailangan ng tao na tulad ng kumain, matulog, tumungga ng alak, tumae, at kahit ang magsarili. Kaya ito ang pambansang tambayan ng mga tao sa Pilipinas sa panahon ngayon.

Kahit mga sikat na personalidad, bago sila lumipat sa Twitter at Instagram, sa Facebook sila nagsimulang maging aktibo. Hindi na ba kataka-taka kung bakit numero uno tayo sa mundo kung paramihan ng mga user sa social networking sites ang usapan?

At hindi na rin kata-taka kung bakit mas marami pang tao ang tinatamad na umalis ng bahay o kung aalis man ay tatambay sa mga mall na may wi-fi at sa mga computer shop; oo, dun pa sila mas lulugar kesa sa mga opisina, paaralan at kahit sa mga basketball court.

Pambansang musika

K-pop (eh?! I doubt it) at ang mga kabaduyan sa mainstream. Isama mo na rin ang mga “tunog-jeepney na rap,” ayon sa mga kaibgan kong commuter. Walang masama dito, maliban na lamang kung magpapakasasa ka sa mga romantikong konsepto na tunog sa kahit anong genre pa yan.

Saka hindi patay ang OPM. Try mo kayang makinig ng indie. Speaking of which…

Pambansang usapin

Ay, matik na yan… lovelife na ang sagot d’yan. Ang daming problema ng Pilipinas, pero lovelife pa rin ang mas pinag-uusapan? Mabenta sa karamihan ng Pinoy e, may magagawa ka pa ba? Wala silang pakialam kung magtataas ng presyo ang mga bilihin (dahil “lagi naman eh” ang sagot ng iilan d’yan) o kung gaano ka-corrupt ang binoto mo noong nakaraaang eleksyon; dahil mas pinapansin ng mga Pinoy ang usaping lovelife, lalo na kung may koneksyon sa paborito nilang artista ang usapan.

Samahan mo pa ng kontrobersyal na bagay tulad ng away nila sa loob ng kwarto ng kanilang condo unit, o kahit ang sex scandal na inupload mula sa ninakaw na hard drive. Hay naku, may konek yan sa pag-ibig siyempre.

Pambansang palabas

Marami eh, may YouTube pa kung internet ang usapan natin dito. Marami kang pagpipilian, mula sa rap battle hanggang sa mga kontrobersyal na eksena, hanggang sa mga bulok na parody, hanggang sa mga sobrang gasgas na love story movie, at pati na rin ang mga replay clip, at music video ng mga baduy na mainstream artists.

Pero kung sa telebisyon lang ang sakop ng ating usapin ukol dito, wala nang tatalo pa sa mga teleserye. Oo, araw-gabi, panahon pa ng Hapon hanggang sa Panahon ni Macoy at mapahanggang ngayon, teleserye ang mas pinapatos ng karamihan sa atin. Kahit pinalitan lang naman ang mga artista, off-cam personnel at pamagat; at kahit pare-pareho lang naman ang mga commercial sa gap, mga anggulo ng camera, at generic na plotlines. Kumbaga sa Ingles, “same old shit.” Oo, parang tae lang.

Pambansang debate

'Di ko nga alam kung ano ang talagang isasagot dito e. Ang alam ko lang ay ganito: kapag pareho silang nagpapangalandakan ng kani-kanilang mga punto sa kanilang pinagtatalunang usapan, humahantong ito sa personalan na sumbatan tulad nito:

Pare A: “Tanga ‘pre. Hindi ganyan yan…”

Pare B: “Hindi, bobo ka e. hindi mo ba naiintindihan ang mga sinasabi ko?”

Hanggang humantong sa isang pisikal (o kung mas malala pa, patayan) ang isang maintin pero maliit na argumento. Hay naku, sino ba namang nag-aakala na may magpapatayan pa pala dahil lang sa ga-pisong halaga ng pulutan, yosi, o kung ano pa man yan?

Pambansang krimen

Sa dinami-dami ng krimen sa ating bansa, yung "riding-in-tandem" ang mas naglilipana. Kahit saan, tumitira, basta may motorsiklo lang. At siyempre, dapat dalawa kayo. mahirap nga naman kung isa lang ang aatake, ‘di ba? Eh 'di natulad ka sa mga nabugbog ng mga biktima at taumbayan sa kanilang pagkasadista sa krimeng iyong ginawa laban sa kanila.

Pambansang himig

Pusong Bato, at yung iba pang mga kanta na lagi mong naririnig sa radyo. Oo, hindi na nga “Lupang hinirang.” Sino ba naman kasi ang kakanta ng national anthem ng Pilipinas sa isang videoke? Kung sa mata ng mga kabaro mo yan, masabihan ka pa ng “abnormal” o “ano ka, kakanta sa laban ni Manny Pacquiao?”

Pambansang salita

Ang sagot diyan ay kahit anong mura, at sa kahit anong lengwahe o dayalekto pa yan. Pansinin mo, hindi natatapos ang isang araw para sa isang tao kung hindi niya mabaabnggit ang mga “tarantado,” “gago,” “puntanginamo,” at kung anu-ano pang msasakit na salita. Minsan nga kahit sa TV ay nakakalusot pa yan e. Kahit may MTRCB pa (“ito ay rated SPG…”).

Maliban na lang siyempre, kung ikaw ay disiplinadong personalidad sa media at yung mga santo talaga na pare at madre sa ating lipunan.

Pambansang gamit

Cellphone. Mas hi-tech, mas okay. Sa halos bawat Pinoy yata ay may cellphone na silang hinahawakan kesa sa pitaka o pagkain.

Pambasang kaaway

Mga tiwaling tao sa lipunan. Kabilang na rito ang mga kawatan, mga gahaman sa negosyo, mga alagad ng batas na mapang-abuso at mga pulitiko.

Isama na rin pala natin dito ang mga kontrabida sa paborito mong palabas. Yung tipo na pag nakita mo siya off-cam, susugurin mo at bubuhusan mo ng asido o sasagasaan mo ng pison. Lalo na kung kabit pa yung role niya sa relasyon niyo ng jowa niyo.

At may addition pa dito: yung mga tao na nagpapahayag ng mga opinyon sa Internet. Pag ayaw ng marami sa sibabi mo, pustahan, d'yan nagsisimula ang mga personal na tirada laban sa 'yo at tinuturing ka na rin na public enemy number one hanggang 'di ka mamatay-matay o hangga't di nila maamin ang kanilang kabobohan sa pamamagitan ng pagmu-move on.

Pambansang laro

Mga online game, o ‘di naman kaya ay yung mga app sa gadget mo. Wala na sa radar ng sinuman ang Pinoy Henyo. 'Pag oras lang ng Eat Bulaga‘yun.

Wala ring sinabi ang basketball o boxing (dahil t’wing laban lang ni Pacquiao uso yun) sa mga online games. Daig nga rin nito ang chess e.

Mas napapansin ko pa nga yata na marami ang naglalaro sa computer o cellphone nila kesa sa mga tulad namin noon na ang hilig ay agawan base, piko, sipa at kung anu-ano pang mga larong pambata nun. Ni habulang-gahasa nga, walang sinabi sa mga modernong laro ngayon e.

Pambansang sakit

Pati ba naman ito? Oo, meron yan, at ang sagot d’yan ay “katamaran.” Iyan ang tunay na ugat ng kahirapan. Maraming tao ang tamad, mas piniling maging tambay, hindi mag-aral, at lumandi hanggang sa magkalaman ang sinapupunan.

Sa katamaran din nagmula ang sakit na pagiging ignorante, mangmang at arogante ng karamihan. Mangmang dahil pinili nila maging walang alam, at arogante dahil ipinapangalandakan ang kanilang ka-ignorantehan.

Sa totoo lang, ito ang dahilan ng mga tinatawag na “cancer ng lipunan.” Tulad ng trapiko sa kalye, pamumulitika, korpasyon, at ang pagiging walang disiplina ng ating mga kababayan.

Talo nito ang mga tulad ng cancer, ulcer, stoke, heart attack at kahit ang osteoporosis; dahil ang katamaran ay tulad nila, isang lifestyle disease din. Isang lifestyle disease na ang tanging gamot ay ang idisplina ang sarili.

Pambsansang inumin

Alak, at alak lang. meron nga diyan ginagawang tubig ang mga alcoholic drinks e. Daig pa ang softdrink at juice. Pansinin mo, may mga tao sa ating lipunan na walang ginawa kundi ang tumungga buong araw. Tapos 'pag nagkandaleche-leche na ang buhay nila, isinisisi sa alak.

Parang mga gago lang e no?

Pambansang hayop

Hindi na tamaraw ang pambsang hayop natin. Alam mo kung ano? Apat sila – kung hindi baboy, e di buwaya. Kung hindi buwaya, e di pagong. Kung hindi pagong, eh… mamaya ko sasabihin. Tignan mo na nga lang ang mga katabi mo dyan e parang baboy na kung umasta. As in ang “swapang” lang niya. Ganid ba. Kung kumain, akala mo mauubusan ng pagkain sa hapag? Kung makalabas ng bahay, putik yung pinanligo sa katawan.

Sa modernong bokabularyo ng mga pakelamaerong Pinoy, ang buwaya ay tumutkoy sa dalawang aspeto. Kung sa basketball ang usapan, yan ay yung taong swapang sa bola. Hindi namamasa sa kakampi, sa kalaban o kahit sa referee. At yung pangalawa naman ay tumtukoy sa mga tiwaling tao sa larangan ng pulitika.

Sa totoo lang, nagtataka rin ako kung bakit dinagdag ko pa ang pagong dito e. Siguro, dahil na sa pamabasag-linya na “Kwento mo sa pagong!”

Ay, may pang-apat pa pala no? Ano yung huling pambasang hayop? Yung ex mo. Kaya nga minsan nauso ang joke na ito e:

Tanong: Anong hayop ang nagsisimula sa X?

Sagot: eX-boyfriend!

Hay, naku.

Author: slickmaster | © 2013 september twenty-eight productions

How POGI POINTS Changed My Life

12/25/2012 07:00 PM

(Alternate title: "Book Review: Stanley Chi's POGI POINTS the not-so-gentleman’s guide to looking good")

DISCLAIMER: This blog is not directly promoting the book of StanleyChi which is entitled POGI POINTS the not-so-gentleman’s guide to looking good. The write-up actually is just a way of expressing the author’s great (as in super great) impact infused and influenced by the said book, just as similar to those “testimonial” remarks on advertisements and commercials.

Aminado ako na lately lang ako nahilig sa pagbabasa ng libro, at ang kadalsang tema na trip ko ay ang mga may halong kwela at may kaatorya-toryang mga nilalaman (o kung tawagin ay ang “may sense”), mula sa mga maiinit na pahayg ni Lourd de Veyra hanggang sa mga pagsagot ni Ramon Bautista sa mga tanong sa kanyang Formspring.

Ni hindi ko nga alam kung sino ba itong si Stanley Chi na ito e hanggang sa minsan napa-akyat ako sa stage sa isang book launch ni Ramon Bautista para sa isang patimpalak nun na sad to say e nanalo ako (pero siyempre, joke lang yun),

Hanggang sa inanunsyo niya pagkatapos ng event nay un na may book launch siya, at ang kanyang pinakalatest na akda? Ay ang POGI POINTS.

Teka, ano nga ba itong POGI POINTS na ito?

Ilang araw bago ang book launch niya (at sakto na payday ko nun) ay agad akong tumungo sa isang bookstore at bumili ng librong iyun.

POGI POINTS, the not-so-gentleman’s guide to looking good. Sapul ba ako, porket isa akong “not-so-gentleman” (baka mas akma pa sa akin ang terminong “gentle-mean” eh) na nilalang?

Isang upuan ko nga lang nito e tapos ko nang basahin nag mahigit isang daan (at something) na pahina ng naturang libro e. Basta, ang pagkakaalam ko lang nun ay halos ibang-iba ang dating niya kung ikukumapra sa kanyang mga naunang aklat na Suplado Tips.

Ang iilan na nakatulong sa akin actually ay ang mga sumusunod:

• Kung may nililigawan ka, huwag mo na siyang bolahin. Sabihin mo na yung totoo para hindo mo na sinasayang ang oras niya. Amtutuwa pa siya sa’yo!

• Kung may kasalanan ka sa kanya, aminin mo na! Mas mapapatwad pa ka pa niya!

• Kung hindi ka pogi, idaan mo sa bait!

• Kung hindi bagay sa iyo ang hairstyle, huwag mo nang pilitin. Baka magsisi ka lang!

• Kung hindi ka niya type, ok lang yan. Isipin mo na lang… “It’s her loss, not mine1”

• Ang mga salitang “Babe,” “Honey,” at “Sweetie,” ay makamandag. Use it wisely para iwasa paasa!

• Ang gwapo at pogi ay parang lalake at bading; parehong may etits kaso magkaiba pa rin.

• Hindi porket na-friendzone ka, magmumukmok ka na; isipin mo na lang, na tataba din siya!

• Being pogi isa a choice… kung ayaw mong maging pogi, eh ‘di huwag!

• Manyak – Manyakis; Gentleman – Mahiyain na Malibog; Gentlemanyak – maginoong Manyak

• Huwag mag-expect, para hindi ka magmukhang feeling!

Well, iilan lang yan sa sandamukal na nilalaman ng mga libro niya. Maliban pa diyan ang may mga nilalaman pa siya na sari-saring kwentong makwela, nilalaman ukol sa mga kalalakihan, at iba pa na nakaka-agaw ng pansin para sa mga babae, turn on man o turn off.

Sandali ko lang nakadaupang-palad ang awtor na si Stanley Chi sa kanyang book launch ng POGI POINTS noong Disymebre a-1 sa Shangrila-Mall branch ng National Book Store (sa dami ba naman namin na nagpa-autograph ng libro sa kanya e.); at naalala ko nga na ipi-feature ko sa mga blog ko ang mga librong tulad ito.

Kung ako ang tatanungin, ayos din ang nilalaman nito ha? Seryoso, ]walang halong biro. Pa’no nga ba naging malupit na libro ito para sa akin? Una, kung uunawain mo ang diwa ng mga binabasa mo. Kung tama rin at akma ito sa personalidad mo, e di sakto. Gamitin mo. Hindi siya parang “nagpa-impluwensya” o “nagpasakop” ang dating. Ganyan ang nangyari sa akin.

Basta, may matinding factor ang librong ito para sa akin. Maliban pa kasi dun e may dinate pa ako na babae kaya sakto ang timing para sa akin ang librong ito. Pero hindi “pretending” ang peg ha?

Nalupitan lang ako kay Stanley Chi. At dahil diyan, hindi man ako totally good-looking sa mata ng nakararami (unless kung nakilala mo ko sa personal tulad ng mga tropa kong blogger sa Definitely Filipino), e…. ayun na. Matindi lang ang naging epekto nito sa buhay ko. Parang naging matinong nilalang tuloy ako nito, lalo na pag kaharap ko ang mga tao (at lalo na ang babaeng dine-date ko dati na girlfriend ko na ngayon).

Ayun. so, saludo ako kay Stanley Chi para sa librong ito.

Final verdict: 4 and ¾ stars out of 5.

Stanley Chi’s book POGI POINTS is a book published by PSICOM Publishing, Inc.

All the mentioned bulleted excerpts in this blog are courtesy from the book of Stanley Chi which is entitled POGI POINTS.

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions

IGMG.

Hindi sa pagiging suplado at perfectionista ha?

Sa panahon ngayon na nag-uumapaw na ang mga bagay na nagbibigay kaalaman sa halos bawat tao, wala na yata tayong excuse na maging mangmang o ignorante pa. Halos accessible na kasi para sa sinuman ang internet, napadali na ang mga gawain natin sa buhay nang dahil dito lalo na sa panahon na kailangan mong pag-aralan ang iilang mga bagay-bagay, mula sa makalumang desktop hanggang sa mga magagarbong laptop, at ultimo sa isa sa mga paboritong hawakan ng tao – ang cellphone, pwede ka nang mag-internet.

Maliban sa mga nabanggit, andyan pa rin ang mga diksyunaryo, iba’t ibang klase ng libro, plaka (o CDs), Encarta kung uso pa ba iyan sa PC mo, at iba pa.

Kaya ano pa ang excuse mo para magtanong at magtanong ng mga… well, tanong? Lalo na kung…

Una, andun na yung sagot? (maliban na lang kung mahina ang kukote mo pagdating sa pag-intindi)

Pangalawa, kung ayaw mong maniwala sa mga sagot ng kausap mo?

At pangatlo, kung tamad ka na mag-search sa internet? Oo nga naman, ano. May Yahoo! na nga, Google, ASK.com, Wikipedia, at kung anu-ano pa ang mga website na pwedeng makasagot sa mga tanong na nakapaloob sa mga takdang-aralin mo. (Wag kasi atupagin ang social networking at pornography web sites kung dapat may mahalaga ka pang gagawin.)

Unless kung nerdo o “walking encyclopedia” ang kausap mo diyan e, IGMG na lang yata ang pinakaprangkang sagot na mabibigay ng tao sa iyo at nauuso sa panahon ngayon.

Una itong lumabas bilang isa sa mga pahina ng librong Suplado Tips 2 ng isang komedyanteng si Stanley Chi. May slightly sarcastic version pa nga ito e, ayon sa naunang version ng kanyang libro (ang Suplado Tips book 1)…

SUPLADO TIP 6: Kung panay ang tanong sayo ng kakilala mo, hiritan mo ng “Don’t ask me, ask Mr. Webster!”

Sa sobrang tindi ng mensahe nito, ginamit ni Lourd de Veyra ang terminong IGMG sa kanyang speech na pagcongratulate sa mga graduate ng UP Diliman nitong taon lamang. Ang nilalaman kasi ng naturang speech ni de Veyra ay may tema na kinalaman sa pag-iwas sa pagiging ignorante at mangmang ng isang tao.

At maliban pa dun, isa rin ito sa mga signature shirts na binebenta ni Stanley Chi. Pati pa nga ang maliit na manika may ganitong nakalagay e.

Tunog perfectionista ba? O sobrang angas, suplado o kung ano pa man iyan?

Teka, ano nga ba ang IGMG?

Para masagot mo ‘yang tanong mo na iyan… I-GOOGLE MO, GAGO!

Oo, I-Google mo. Hanapin mo! Alamin mo!

11:21 A.M., 12/02/2012

Author: slick master | © 2012 september twenty-eight productions

Ang Mga Kaso Kung Bakit Hindi Ko Nakuha Agad Ang Aking NBI Clearance

11/11/2012, 10:35 a.m.

Babala: ang lahat ng mga mababanggit sa blog na ito, ke korni man o hindi, ay pawang katatawananat kalokohan lamang. ‘Wag niyo po masyadong seryosohin ito dahil baka tumanda ka masyado niyan. Ika nga ni Jerry Olea ng Abante, Jokes lang po.

Halos patapos na ako sa aking mga transaksyon noong isang araw habang pumipila ako para makakuha ng sariling National Bureau of Investigation clearance. Hanggang sa nalaman ko ang isang kasuklam-suklam na bagay… may HIT na ako.

Nanlamig ang kalamnan ko dahil sa nangyari. Hala! Ano na naman ba ang kasalanan ko sa hukuman ng bansang ito? Ang tino-tino ko na ngang mamamayan e.

Paranoid ba? Mukha lang, kaya napaisip tuloy ako kung ano man ang nagawa kong pagkakasala, maliban pa sa mainitang komprontasyon sa kung sinu-sino lang sa internet, o minsan binabangga ko ang mga umaastang siga sa amin, lalo na sa kalye ng bahay na kinalulugaran ko, o ultimo ang paninindak sa mga mahihilig sumingit sa pila.

Pero dalawang linggo mula noong nalaman kong may HIT ako sa NBI, nalaman ko na no record on file na ako. Hay, salamat!

Pero hindi ibig sabihin nun na hindi ko ilalahad ang aking mga nagawang kalokohan. Siguro kung magiging batas at kaso ang mga ito, good bye to being blogger na ako, at malamang baliw na ang mundo kapag nangyari nga ito (Yikes! Kaya ipanalangin mo na lang na "huwag naman sana"):

• Illegal Possession of Ugly Face. Oo nga naman, ano? Sa itsura ko pa bang ito e manghihiram pa ba ako ng pangit na mukha? ‘Wag na, ‘uy!

• Moron cannibalism.Dahil para akong si Abnoy ng rap battle parody video na FlipShop. “Ang paborito kong gawain ay kumain, DoTA mag-Facebook, at KUMAIN NG BOBO.” Bagay na halata naman sa karamihan ng mga pinagsusulat ko sa mga blogs ko. Ika nga ni Mga-Sulat-Kamay, hilig ko daw kasing “mambatas” e.

• Romantic massacre.Alam ko, kahit hindi siya talaga halata sa persona ko. Pero dahil minsa’y naging lapitin ako ng mga kolehiyala noong high school ako, at lapitin (daw) ng mga irregular student at pati na rin ng mga nakakasalamuha ko sa Facebook na tsikas noong nasa college ako… e ewan ko na lang. marami daw akong pinatay na babae sa pamamamgitan ng… *drumroll please, for more than 5 seconds* kilig. Kaya minsan, tinigil-tigilan ko na ang pagiging banatero ko e. Marami daw akong nilunod sa kumunoy, este, sa sapa ng pagmamahal. Naku po! Isa pang bagay, romantic sedition. Naging rebelde raw ako sa ngalan ng pag-ibig (teka, e hindi ko nga kasinlaki ng tiyan si Jun Sabayton e!). Kung kasalanan man sa mata ng batas ang mahalin ka… e pwede ba humingi ng execute clemency? :-D

• Stealing of one’s heart? Ano ‘to? Chorus ng kantang “Stolen” ng bandang Dashboard Confessional ang peg? Which reminds me noong isa sa mga maiiinit na tanghali noong first year, first semester college student ako, habang naglalakad sa kalye ng Claro M. Recto, pinagtitripan ako ng kaklase ko (na babae, of course) in which, I return e siyempre, nag-rebut ako.

Siya: Ang ganda ko namang snatcher!

Ako: Oo nga e. You have stolen my heart.

Sa inis-slash-kilig niya, nasuntok niya ang kanang braso ko. Limang taon na ang nakakalipas yan ha? Pero namamaga pa rin yung sinuntok nya sa akin, at balita ko daw e magang-maga pa rin ang kamao niya dahil parang bakal ng flagpole kasi ang sinapak niya e.

• “Mother-raper” by word. (?) Teka, first dgree ba ang alternative term dun? At teka, kalian pa ba ako nagkaroon ng persona na kahalintulad ng mga kanta ng rapper na si Batas? I.e. ang kantan niyang “Mga Putangina Niyo.” Dahil raw sa mahilig daw ako magsalita ng salitang “motherfucker.” Brutal ba? Ewan ko, sa panahon kasi ngayon e nagiging ekspresyon na ng karamihan ang tahasang pagmumura e. Pero either way, lagot ako sa nanay at mga nanay-nanayan ko dahil dito. Boo!

• Speaking under the influence of alcohol. Kung sa America, may DUI o driving under the influence, ito naman… sa pagsasalita. Pero may kasabihan, ‘di ba, na ang tao pag nakainom ay nagsasabi ng totoo? E pa’no yun? Parang ayaw kong paniwalaan ang tropa ko na minsa’y nagwika na “Papa slick, ang gwapo, may talento ka, may potensyal ka…” pero mas maniniwala pa ako sa sinabi niyang “may kulang sa iyo, brad. May pagka-anti-social ka.” Ah, ang labo men!

• Arson in bed.Dahil naglaro daw ako ng apoy sa kama? Paano nangyari yun, e single since birth nga ako, which means siyempre totally unattached ako sa halos lahat ng panahon maliban lamang sa 10 buwan ng 22 taon at 1 buwan na pamamayagpag sa ere. Yan kasi, mga masyado nag-iinit! Pambihira, ‘di marunong magpigil!

• Online defamation versus the mob of superficial fools. In other words, e-libel ng Republic Act 10175 o ang Cybercrime Prevention Act of 2012. Parang tulad ng kanina lang, sa sobrang “pambabatas” (peram ulit!) ko sa mga inutil aty mangmang sa mga blogs ko. Sorry, the truth hurts e, kahit ako nasktan din eh. Yan pa! Kung kasalanan ang magsabi ng totoo, e di hindi na ako magtataka kung bakit nababalot na ng kasinungalingan ang mundong ito.

• Insecticide/Pesticide.Pagpatay daw sa sandamukal na mga peste at insekto. Sa karamihan ng lugar sa Pinas, e okay lang yata iyan. Pero sa ibang kultura kasi (kung tama ang pagkakaalala ko) ay may mga ganung nilalang na nirerespeto. Kaya hindi ka pwede pumatay ng mga ipis, langgam o daga ng basta-basta lang. Teka, e umiiwas lang naman ako sa lumilipad na ipis sa kwarto ko ah. Kaya guys, tularan si Joe ng pelikulang “Joe’s Apartment."

• Last but not the least… *MTRCB theme playing* ito ay rated SPG by the way (kaya mga isip bata, magbasa: skip this part, please?). Illegal position of firearm.Ops, tama yang nabasa niyo ha? Hindi siya tunog-Bisaya ng “possession.” Position nga, pare. Parang yung joke lang yan ng tatay at anak eh.

Anak: Tay, may baril po pala ang boyfriend ni ate!

Tatay: Anak, pa’no mo nalaman iyan?

A: E kasi noong isang gabi, sabi ni ate sa kanya habang nasa kwarto sila, “Hon, sa labas mo iputok iyan ha? ‘Wag sa loob.”

*gunshot* BANG! Teka, may narinig yata ako pumutok dito ah.

Baka convicted na ako kapag nagkataon na maging batas iyan. Lampas-lampasan pa sa guilty ang maging resulta. Ilang counts? Ah, ewan. Haha! Huwag nyo na lang pangarapin.

Pero kung kasalanan sa mundo ay maging corny at baduy, e buti na lang… dyan ako malinis. Ha! Ha! Ha!

This blog was also published at the community blog site Definitely Filipino dated November 12, 2012. (URL: http://definitelyfilipino.com/blog/2012/11/12/ang-mga-kaso-kung-bakit-hindi-ko-agad-nakuha-ang-aking-nbi-clearance/)

Author: slickmaster | © 2012 september twenty-eight productions