Valentine’s Day Na! E Ano Ngayon? (v. 2014)

2/14/2014 9:11:05 AM

Babala: Ang post na ito ay rated SPG. Bawal sa mga tanga-tanga at kapos sa pag-unawang mambabasa.

Disclaimer: ang mailalahad sa post na ito ay pawang pananaw lamang ng awtor. Kung kontra ka, wala akong pake. Kung magkukumento ka na naglalaman ng salitang “bitter,” o ng alinmang kahalintulad, huwag mo nang ituloy dahil hindi rin ako nagbabasa ng mga ganyang kumento, maliban pa sa dahilan na may sagot lang din ako dyan sa iyong saradong isipan.

Wow, akalain mo, Valentine’s Day na naman!

Weh, ano naman ngayon?!

Masyado bang espesyal ang araw na ito? Sabagay, malamig ang temperature sa kalakhang Maynila eh. Parang Pasko lang at noong naglulupasay ang karamihan dahil sa SMP sila nun.

Yun lang? Parang ang babaw naman nun. Oo, mababaw talaga dahil sa likas tayong mababaw, lalo na kapag naiinlab tayo (well, in general lang naman).

Valentine’s Day na! Aba, akalain mo... uso pa pala yun? Sa mga taong nagmamahalan kahit sobrang nag-aaway sila at workaholic at kalaban ang mga modernong bagay tulad ng drugs, alak, at gadget, ibang hobbies at kung anu-anong bisyo pa, oo, usong-uso talaga yan.

Kahit makipag-argumento ka pa na “anak ng, eh after 24 hours o after midnight e tapos na rin ang Valentine’s day eh.” Ganun talaga. Kung tutuusin, ang bawat araw at gabi na dumadaan sa ating kamalayan ay sadyang ordinaryo lang naman eh. Anong bago? At ano ang pinagkakaiba niya sa mga lehitimong holiday at mga araw na tulad ng Valentine’s Day? Ang kultura natin, kasama na rin ang hype na dala ng media. Masyado na nakundisyon ang utak natin sa mga ganito.

At alam ko, unang pumapasok sa isipan ng siyam sa sampung tao sa inyo ay “ang bitter naman nito.” Aminin!

So... Valentine’s Day na! Eh ano naman ngayon? Pustahan, lilindol na naman sa Sta. Mesa niyan. Daming... um-hmmm, alam niyo na yun (ops, bawal pa-inosente).

Valentine’s Day na! Eh ano naman ngayon? Puno na naman ang sinehan niyan. Lalo na pag romantic ang pinapalabas dyan. At pag may kissing scene na umeksena sa pinilakang tabing, sasabay dyan ang magsyotang naglalabing-labing. Pero ops, hanggang halik lang ha? Bawal yung mas malalim pa d’yan.

Valentine’s Day na! Eh Ano naman ngayon? Puno ang mga restawran nyan. Kaya wag ka nang kumain sa labas. Mas okay pa sa bahay, lalo na kung misis mo naman ang magluluto ng hapunan niyo. Tunog ordinaryo ba? Mali. Pwede naman gawing espeyal ang alinmang kainan lalo na kung pamilya nyo naman ang magsasama-sama. Hindi lang sa magsing-irog ang V-Day no?

Valentine’s Day Na! Eh Ano naman ngayon? Speaking of which... kelangan bang may syota ka twing Valentine’s Day? Di ba pwedeng date lang muna? Mas okay pa yung pangalawa na piliin kesa sa mga nauna.

And kahit wala kang date, dapat ay maging masaya ka pa rin. Actually, kahit wala kang partner, dapat ay masaya ka pa rin! Syota lang ba ang tanging bashean ng kasiyahan natin? Siraulo lang ang magsasabi na ang basehan natin kung ang tao ay isang straight o bading ay ang pagkakaroon ng romantic partner sa buhay.

Kung sa tingin mo, walang nagmamahal sa iyo, e ano ang pamilya mo? O kung hindi ang pamilya mo, eh mga tropa mo? Dahil taken sila at ikaw ay single? Marahil ay magsasabi na makakatagpo sila ng ‘the one’ nila soon, pero hindi yun ang pinupunto ko. Bottom line ay may nagmamahal pa rin sa iyo. Anong Forever alone? FOREVER ALONE your face!

Valentine’s Day Na! Eh ano naman ngayon? Usong-uso na naman ang mga concert na ang tema ay pag-ibig. Parang kanta lang ng Rivermaya (“Panahon na naman.... ng pag-ibig...”). At sobrang mainstream na nga lang ng mga labsung sa ngayon, mula masa stations hanggang hit charts ng Myx.

Actually, ang buong idea ng Valentine’s Day ay ‘so mainstream.’ Oo, sa ayaw at sa gusto mo, sobrang mainstream na niyan. Obvious naman eh, mula TV hanggang sa outside world (oh, don’t tell me, ‘di mo napapansin yan?). Nagpapadala ka sa pakulo at pautot ng mga negosyong may kinalaman sa Valentine’s day and yet di ka pa rin aware? Nagpapadala ka na nga sa ideya at konsepto ng romantisismo sa bawat araw na lumilipas and yet di ka pa rin aware? 

Wow ha?!

Valentine’s Day na! Eh ano naman ngayon? Puso lang ba ang mahalaga sa araw na ito? Pa'no ang utak? Ang atay, ang balun-balunan, ang bato, at kung anu-ano pang parte? Ay, teka, may nakalimuta pala ako. Yung sex organ din pala ay mahalaga din sa araw na ito. Kapag... alam na.

Valentine’s Day na! Eh Ano naman ngayon? Masaydo bang mahaba? Tamad ka na bang magbasa?

O “eh slickmaster, ano bang bago sa sinulat mong ito ngayon? Parang wala namang pinagkaiba ‘to sa naunang dalawang bersyon ng rant mo eh.”

Exactly my point! Eh ano rin bang bago sa Valentine’s Day ngayon? Exactly the same old shit lang din naman di ba? So 2012, or so 2013. Eh kung pinaikot ko lang din naman ang mga pinagsasabi ko sa nakalipas na tatlong taon, it’s because ganyan din ang ikot ng kamalayan niyo (ops, huwag niyo kong idamay) pag sumasapit ang Valentine’s day. The world is a huge cycle, man. Same as your mind.

Valentine’s day na! E ano ngayon?

BITTER KA LANG!

Mali! TANGA KA LANG TALAGA!

P.S. 'wag nyo na lang ipangalandakan ang kabobohan niyo.

First version (2012) : http://theslickmastersfiles.blogspot.com/2012/02/valentines-day-na-e-ano-ngayon.html

(2013) : http://theslickmastersfiles.blogspot.com/2013/02/valentines-day-na-e-ano-ngayon-v-2013.html 

This entry was also posted at the community blog site Definitely Filipino. (URL: http://definitelyfilipino.com/blog/2014/02/13/valentines-day-na-e-ano-ngayon-v-2014/)

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

ROMANTIC EH!

09:49 AM | 01/23/2012

Isang maikling patutsada lamang. Ayon sa isang pahayagan sa China, ang Pilipinas ay ginawaran nila bilang “The Most Romantic Destination.”

Ganun? Oo, binase ito sa isang consumer survey na ginawa ng Shanghai post. Binigay ng nasabing pahayagan ang parangal na ito sa Pilipinas noong Enero a-15, sa posh Shanghai Peninsula Hotel by the bund, ayon ito sa press relaease ng Department of Foreign Affairs.

Hmmm... sabagay, hindi na kataka-taka ito. Pa’no ba naman? E likas sa pagiging romantiko naman ang lahi ng Pinoy e, (oo, parte na ito ng ating kultura) at makikita ito sa panahon ngayon.

Lumabas ka ng bahay,  mapapakinggan mo ang tsismis ng kapitbahay, at ang isa sa mga paksang pinag-uusapan ng mga ‘to ay ang lovelife ng kung sinu-sino na kilala nila. Parang ganito...

“Uy, alam mo ba si Pareng Tonyo, nahuli sila sa kwarto ng kabit niya!”

“Si Mareng Virgie, hindi na siya virgin kasi binahay niya ang boylet niya kagabi!”

“Nagbreak sila Jona at Milo. Umiiyak nga ang lola mo dito sa amin kahapon e.”

Hay, naku. Mind your own lovelife na lang kaya, mga echuserang palaka?

Lumabas ka ulit, gumala ka sa isang parke, mall o saan mang mga pampbulikong lugar at kahit sa mga sasakayang pampubliko tulad ng jeepney, bus at tren, isa sa sampung beses at least makakakita ka ng isang magsyotang magla-akbay, nakaholding-hands o pagkamalas-malas mo pa... naglalaplapan. Wow, isn’t it romantic? Kulang na lang gawing motel ng mga hinayupak na ‘to ang kinalulugaran nila ha.

Pero kidding aside, maraming lugar kasi ang nagsisilbing dating place ng mga magsing-irog e. At hindi ito usapin ng date sa kama ha? Iba yun. I mean yung mga tulad lang ng parke, amusement park, mall, o ultimo ang simpleng kainan na ginagawa ring tambayan. Kung gusto mo ng mas astig, yung naglalako ng fishball. Mas sweet kaya ang nagkasama kayong  magkasama habang kumakain ng tusok-tusok na fishball.

At kung sadyang introvert ka at tamad kang gumala, e sit back, relax (?) and enjoy (“?” again?), dahil hindi mo kailangang lumayo para lang makakita ng romantisismo. Subukan lang manood ng TV andayn na ang telenovela na talagang nagpapakilig sa halos sinuman. Well, at least yung matinong type lang na palabas ha? Uso kasi ang selosan, nag-aalab na love scene, patayan sa ngalan ng pag-ibig at kung anu-ano pang “twist kuno” pero kung tutuusin ay mas magandang tawagin na “bullshit.”

Oo nga pala. Pansinin ang mga pumapatok na palabas sa takilya o kahit sa mga naglabasang mga piniratang DVD kung local na sinehan ang usapan. Kung hindi puppy love na love story, e mga affair. Halos tulad lang ng aking naunang nabanggit.

Sa mga libro... maliban pa sa mga tulad ng Twilight series (oh, please?! Not this type.) pahayagang tabloid at showbiz magazines, ang pinakapatok na babasahin ay ang mga pocketbook na naglalaman ng isang nagbabagang-pag-ibig ang tema ng nobela.

Kung nasusuraan ka sa sobrang kilig, making ka ng radio, yung masa type ha? Maririnig mo ang mga walang kupas na love songs. Ayos lang yan pag siesta, pero kung sadyang nakakabato na ang musika ng pag-ibig sa panahon ngayon...

Maglog-in ka sa iyong Facebook at Twitter account (kung meron man) at ano ang madalas mong nakikita na post maliban sa mga masasamang balita at jokes? Mga quotes, mula sa pick-up lines hanggang sa emo quotes (oo, romantic pa rin yan), hanggang sa mga patamang sumbat.

Kung di ka pa maging romantiko niyan, e di sa cellphone. Almost the same things sa inbox, either GM na iyan o PM lang mula sa iyong ka-text.

Pero seryoso ha? Marami naman mkasi talagang magagandang lugar sa Pinas na may romantic atmosphere. At hindi ito makikita sa motel, mall o kahit sa tagong parke. Ano ang tinutukoy ko? Tuklasin mo ang bansang kinatitirikan mo. Maraming mga magagandang tourist spots ba na akmang-akma para sa mga lovers. Ganun kasimple.

Ayan, romance is not just in the air... but everywhere!

Pero... ‘di ba ang romance ay ang shallowest type of love? So it means na “mababaw” talaga tayo? Hmmm... *sabay himas sa baba*

At pahabol na question. Hindi naman kaya binobola lang tayo ng China dahil ang init na kasi ng tensyon sa West Philippine Sea/South China Sea territory? Kumbaga, pampalubag-loob? Hmm, pero hindi nmaman tumalab ito kay Albert Del Rosario ng DFA e. In fact, inakyat na sa korte ang usapin ukol sa sigalot sa teritoryo sa pagitan natin at ng mga Intsik.

Ahh, ewan. Basta romantic tayo no?

(source: http://www.interaksyon.com/article/53195/philippines-wins-most-romantic-destination-award-in-shanghai)

Author: slickmaster | (c) 2013 september twenty-eight productions

Sa akin ang almusal, sa iyo ang hapunan. (Just My Opinion: The "Kabit" Film Story)

07:49 AM | 01/06/2013
Kabit dito, kabit doon. Dinaig pa ang mga jumper o magnanakaw ng kuryente, telepono at internet connection kung maki-"kabit" sa ibang tao. Lagi na lang na may ganitong klaseng tema sa mga ilang mga naglalabasang pelikula at telenobela na pang-telebisyon sa ngayon.

Si lalake na CEO at married na, ka-affair ang kanyang secretary. O hindi naman kaya ay, si babae naman na may asawa (at housewife lang ata) e na-fall sa ka-flirtan niyang lalake sa bar. Hanggang sa nagkaroon ng hidwaan ang isa't isa. Iskandalo, matatalim na salita't mga linya, at ang siste pa kamo, minsan dumarating pa sa patayan ang eksena. At sa bandang huli, yung dalawang orihinal pa rin ang magkakatuluyan. At halos ganito na lang palagi ang istorya.

Pero nakakaburyong na sa mata, inaykupo. Sa sobrang tindi kasi ng mga ganitong pelikula e hindi na rin kataka-taka kung bakit nauuso ang mga tulad ng "third party," "affair," "love triangle," "nangaliwa," at iba pa na tumutukoy sa relasyon ng tatlong taong nagmamahalan. Oo, tatlo nga.

Sinasabing ang pag-ibig na ganito ay pang-dalawahan lamang. Pero bakit nga ba laging may sumasabit na extra? Ano 'to, sadyang may ganito sa mundo para maranasan ng tao kung paano masiraan ng relasyon? 

Hindi naman siguro, ano? 'Wag tayo mag-generalize sa panghuhusga. Bagamat karamihan sa mga "ikatlong partido" ay sadyang naninira lang ng buhay ng may buhay, mayroon din namang nagsisilbing tagapamagitan at tagapag-ayos sa dalawang nagmamahalan. Depende nga lang kung ano ang kanyang sadya sa buhay, kung magpapakasarili ba o magpaparaya. Take for example, ang isa sa mga kaibigan ko na kahit naging "kabit" siya e hindi niya hinayaan na masira ang pamilya ng minsa'y kinasama niya. Alam niya ang tama at sa huli, ang nararapat pa rin ang kanyang ginawa. (Saludo ako sa mga taong ganun).

Yun nga lang, dahil talamak talaga ang nanggagago sa kapwa nila sa ganitong pamamaraan, talagang hindi maiiwasan ng mga iba (wag na natin isamsa ang mga sawsawero't mga mangmang) na maging masama ang pananaw nila ukol dito.

Kaya maliban pa sa mga bagay na tulad ng jejemon, maagang nagkaka-pamilya (yung wala pa sa wastong edad ang tinutukoy ko ha?), mga kenkoy sa mainstream culture, at kung ano-ano pa... ang mga palabas sa telebisyon at pelikula na naglalarawan ng "relasyong threesome" ay ang pinakabaduy na bagay na nauso na sa ngayon. Hindi na 'ko magtataka. Maraming tao nag-aaway, maraming relasyong nasisira. May pang-aagawan, ahasan, awayan, gantihan, panibagong resbakan, at kung anu-ano pa. Basta, sa ngalan ng pag-ibig sa kanilang kasintahan o kinakabitan.

Kaya maliban pa sa mga overly-attached na partner (na obviously e "obsessed" na), ito pa ang isang bagay na nakakalungkot (pero... ganun talaga e, nauuso siya) ito ang isa sa mga dahilan kung bakit sumasama ang impresyon at depinisyon ng salitang "pagmamahal" e.

At sino ang dapat sisihin dito? Aba, e sino pa ba ang gumagawa ng mga ganitong bagay sa parehong realidad at sa pinilakang tabing? Ikaw na lamang ang tanging makakasagot diyan.

Hindi porket may matinding emosyon na ang isang linya na naglalarawan ng agawan at pighati sa pag-ibig e ayos na o maganda na. For the sake of commercial value, mabenta nga. Pero morality wise speaking... e ano? May sense ba talaga? Kailan pa ba naging okay sa lipunang ito ang maglokohan sa pag-ibig? Ang mang-agaw ng kasintahan ng may kasintahan? Ang maki-apid, o sa nasabing kahdahilanan ay makipagpatayan pa? Anak ng puta naman.

Ngapala, hindi rin siya maikaklasipika sa tinatawag na "high-class entertainment" para sa akin.

Kaya, anak ng puta naman ulit, tigil-tigilan na nga natin ang kabit na yan. Matuto naman tayo magmahal ng tapat at 'wag manood ng mga kabullshitan na ganyan.

author: slickmaster | (c) 2013 september twenty-eight productions

Why Romantic Movies Should Not Be Part Of The "What-to-watch" List This 2013?

03:39 p.m. | 01/10/2013

Warning: This may be an anti-romantic post. Before you rant “bitter” on this, make sure you have read everything first.

Hindi sa pambabasag ng trip, ha? Pero isa sa mga nakakaurat na tanong sa realidad ngayon ay… bakit panay romantikong palabas na lang ang kayang gawin ng ating lokalidad sa panahon ngayon?

Maliban sa ilang mga tema at akda sa independent cinema, ha? Pero kung papansinin kasi ang mga nauuso sa mainstream, lagi na lang romansa. Kung hindi yun, komedya (pero mas okay naman ‘to dahil kelangan naman nating tumawa paminsan-minsan ah). Pero… romantic drama na naman? Mga love team na lagi na lang din umaariba sa mga primetime telenovela, samahan ng mga predictable na love story, kabit (o querida o third party), conflict at happy ending (as always)?

Anak ng pating. Halatang pangbenta lang sa takilya no? Parang halatang pang-uto na rin ang dating ng mga ‘to sa audience ha?

Pero bakit nga ba naging predictable ang mga bagay sa mga palabas na may kinalaman sa romantisismo sa panahon ngayon? Dahil sa wala na ring originality ang iilan sa mga ito? Tulad ng mga pelikulang gumaya sa screenplay ng mga tulad ng No Other Woman nun. At kung recent pa ang peg, ang One More Try daw na naging best picture sa Metro Manila Film Festival nitong 2012 lang. Ayon sa ilang mga nakapanood nito, kinopya lang daw ang kwento sa pelikulang In Love We Trust ng bansang China noong 2008. May mga balita raw na dapat 2010 ieere ang naturang pelikula eh.

Sa opinyon naman ni Jessica Zafra sa kanyang artikulo sa INTERAKSYON.com, “Would it kill them to say, "Based on the film…" or "Adapted from…"?”** 

Oo nga naman, ano? Mamamatay ka ba kung aaminin mo na hinalaw ito lamang ito mula sa isang pelikula na may kahalintulad na konsepto? Uso kasi ang mag-research. Kung magpapakamababaw ako, baka nga pamagat pa lang e halatang hinalaw din e. (May One More Chance noong 2010, remember?)

Pero kung tutuusin, matagal na rin naming naglipana ang mga ganitong tema ng pelikula sa Philippine cinema ha? Mula pa nga noong dekada ’50 pa nga yata e halos may ganito na eh (except siyempre sa mga elemento na considered na hindi pa masyadong liberated). Dumami pa nga ng husto ito noong dekada ’90. Pero bakit mas napapuna sa mga nakalipas na taon? Dahil sa lagi na lang ito ang ipinapalabas at ipinapauso? Ganun? Sabagay, napakabihira (kung hindi man wala) na ang mga pelikula na may sense at mula sa ibang genre tulad ng non-fiction documentary, sci-fi, action, horror, at iba pa.

At kung tutuusin, may mga bago pa ba sa mga palabas na ito? Parang wala naman e. Kung mga inosente na nilalang pa ang manonood nito (kalimitan ang MTRCB rating kung hindi naman masugpo ang piracy), e ‘di malayo na maiimpluwensyahan sila nito. Kaya ayun ang resulta sa iilang mga kabataan, bata pa lang, may syota na. Namulat nga sila sa kapusukan ng pag-ibig pero nagpadala rin sila dito. May nagiging bayolente dahil sa maling pag-ibig (at utang-sa-boundary, ‘wag n'yo nga isama sa bokabularyo ng pag-ibig ang pagiging TANGA.) Anyare?

Siguro, sa pananaw ng mga taong adik na adik sa showbiz at entertainment, hindi nakakasawa na panoorin ang paborito mong love team. Siyempre in fact, nakaka-entertain nga sila e. Kung mapares pa ito sa iba, daig mo pa ang manager nila kung maka-react (ke “Bakit pinares si Sarah kay Gerald? Dapat kay John Lloyd yan!”)

Pero sila at sila pa rin naman ang magkakatandem sa pelikula. Palitan lang ng pag-balasa sa artista an isasalang. At sa trailer pa lang, predictable pa rin ang love story. Asan ang twist? Teka, uso pa nga ba ang “twist?” Nakakabato lang. Parang usual plot nila ay…

Si girl mahuhumaling kay boy na nagpakilala naman sa kanya sa unang rolyo pa lang ng kamera; magkakamabutihan; susuyuin ni boy si girl; si girl naman sasagutin na siya; magkakamabutihan pa lalo; magtatalik pa nga sila e (bagamat hindi ito applicable sa ilang mga artista na pa-tweetumes lang ang gusting irate); may mamimeet ang isa sa kanila na kung tawagin ay extra o love-triange o kontrabida na rin; sila naman ang magkakamabutihan; habang balik sa orihinal na pares, sila naman ay magkakalabuan; magkakaroon ng matinding away; magkakatampuhan lalo ang mag-pares; biglang may turning point na predictable pa rin; si lalake ay magpapaka-superhero para lang mabawi si girl; habang si girl matapos nyang sampalin (o minsan, sabunutan pa o sapakin) si boy e maawa din pala sa sorry niya sa huli; hanggang sa maging reunited ulit sila (parang kantang “Together Again” nila Ate Guy at Pip); and they lived happily ever after, by… of course kasalan na yan;

Pucha, buti pa ang mga fairy tales nun e. Kahit parehong tema ang dulo at laging “once upon a time…” ang paunang salita e may pagkakaiba parin. E itong mga ‘to? *sabay turo sa mga movie poster ng mga romantikong pelikula* Predictable indeed.

At pagkatapos ng pelikulang ganyan ang tema, may susulpot na naman next month. Ano pinagkaiba? Maliban sa title, pamagat, character at synopsis? Halos wala.

Ngapala, bakit Ingles ang pamagat ng mga pelikulang iyun kung sa totoo lang e Filipino naman ang ginagamit na salita sa kada pag-uusap ng mga karakter nito? Ano 'to? Pa-conyo effect? O pang-agaw atensyon lang? Sabagay, ganito rin ang istilo ko sa blog na ito ngayon e. Pero... bakit nga ba ganun, ano?

Pero bakit nga ba panay romantikong pelikula na lamang ang uso ngayon sa lokal na sinehan? E kasi yun ang mabenta e. Oo, anumang mabagay na may commercial value e talagang tatangkilikin. Tulad ng mga kanta, libro at palabas sa TV. Pansinin, ano ang makakapagpapansin sa iyo pagdating as mga ito, maliban sa pag-ibig? Kontorbersyal na eksena, be it sex o violence.

At sa panahon kasi ngayon, magastos ang magproduce ng mga bagay tulad ng pelikula. Hindi kikita ang isang bagay kung sa art form lang tayo babase at yun ang masakalap na realidad. Kaya malamang goodbye muna talaga sa ibang genre ng pelikula. At kung hindi mo ma-take ang mga romantic films… e gumaya ka na lang sa akin na hindi nanunood ng mga ganyan at maghanap ka ng libangan na may katao-atroyang nilalaman. Baka sakaling sumaya ka pa.

**Jessica Zafra's statement: http://www.interaksyon.com/article/51785/jessica-zafra--metro-manila-film-festival-2012-moviethon-day-6-the-battle-for-dingdongs-dingdong

Author: slick master | © 2013 september twenty-eighr productions

Walang Masama Sa Pagiging SINGLE

10/18/2012 | 12:28 a.m.

Oo nga naman. Walang masama dun. And same goes sa iba pang mga relationship status basta wala kang ginugulong ibang tao. Single man, taken, it’s complicated, o kung anupaman iyan.

At teka nga: 

Sino bang herodes na nagpauso ng isang maruming kaisipan na laging hilig tirahin ang mga taong pinili ang maging single?

Ang inyong lingkod ay ilang beses na naging biktima ng ganitong klase ng istupidong panghuhusga. Maraming mga tanong, marami rin ang mga pahabol na pasakalye kapag nalaman na single ka. Lalo na sa panahon ngayon na marami na ang nagiging batang ama, nag-aasawa, nagasasawa nagiging babaero, at kaunti naman ang nakakapagtapos ng pag-aaral at nakakakuha ng trabaho na nais nila. Que...

• “Bakit single ka pa rin? Magpapari ka ba?” Actually, minsan ko na naisip yan. Pero dahil nagging pasaway na bata na rin ako, sa malamang, ilang sungay pa ang masusunog sa akin bago ko ituloy yan kung sakali. Pero katulad ng mga naglabasang kontrobersiya dati e may mga pari rin na may-asawa.

• “Bakit wala ka pang girlfriend? Sayang iyang kagwapuhan mo.” At sa 5 taong nagsabi sa akin niyan, 4 dun, babae, at 3 dun, kaedad ko pa. On a flattering note... (sabay facepalm) oo nga naman, ano. Saying naman kung walang susunod sa lahi ko. Pero mawalang galang po –hindi naman po ako pogi ha. Anong saysay ng kasabihan na iyan? Minsan mas maniniwala pa ako sa kasabihan ni Choppy ng Porkchop Duo, na “pangit man at dukha sa paningin, naklabubuntis din.” At kung may pogi man para sa pananaw ko, iyun yung idol kong si Ramon Bautista, (ayon na rink ay Lil Coli, RA Rivera at sa brand na Nivea).

• “Wala ka pang napupusuan ha. Baka naman bakla ka?” PUTANGINANG TARANTADONG ‘to. Kalian pa naging sukatan ng sekswalidad ng isang btao ang pagkakaroon ng partner sa buhay, aber?

Maliban pa dyan, may mga senaryo pa na tulad nito...

• “Single ka? Ang boring naman ng buhay mo.” Mas malala pa kung malaman nila na sa haba-haba ng panahon na nabuhay ka mapahanggang ngayon, hindi ka lang single, virgin ka pa. Ang sa lagay ba e peer pressure?

• Kapag wala ka ngang gurlaloo, e di masasabihan ka pa ng isa dyan ng “'tol, ang dami mong tsiks, wala ka man lang dun nadagit?” Yun nga e. Sa dami nga nila hirap akong pumili. Ha! Ha! Ha!

• Siyempre, ‘pag wa-partner, “try mo naman magka-girlfriend, bro.” Eh pa'no kung ayaw ko? Trip ko lang mambabae? O ‘di naman kaya ay wala talaga akong maramdaman. Maipipilit mo ba iyun sa akin?

• At kapag nagka-girlfriend ka naman, sasabihin nila ay “mag-asawa ka na.” Pucha, naintindihan ba ng mga putok sa buhong 'to ang mga pinagsasabi nila? Akala ba ng mga mokong at lokang ito na madali ang buhay mag-asawa?

• At kapag kinasal ka naman, lalo na kung bago-bago pa lang, may bibira naman ng “Bigyan mo naman ang magulang nyo ng apo.” Putragis yan. Ano kala niyo sa amin, henerasyon ng baby-maker lang? Hoy, ang pagpapamilya ay panghome-makler na task. Hindi sa offspring lang, ha? Kayo na lang ang bumuo kung gusto niyo. Pft! And take not – lahat ng mga bagay sa pagpapamilya – mula sa family planning at sa proper sex positioning – ay may tamang lugar at panahon para gawin.

At iyan ang hirap kapag binubugbog ka ng mga ideya ng peer pressure, romansa at machismo. Hindi ito usapin kung single by choice o dahil no choice. Basta, walang masama sa pagiging single. May karelasyon nga, hindi naman masaya. May partner ka nga, under de saya ka naman. May katuwang ka nga sa buhay, kabit naman. At it’s complicated na nga ang buhay mo, wala ka mang ginagawa para ayusin yan. Hoy, gising!

Walang masama sa pagiging SINGLE. Kung may masama man sa mundong ito, yun yung mga maruruming utak na siraulo na mapanghusgang tanga. (best with sound effect of gunshot a la Isumbong Mo Kay Tulfo)

(This blog entry was also published at the community blog site Definitely Filipino dated 10/18/2012. URL : http://definitelyfilipino.com/blog/2012/10/18/walang-masama-sa-pagiging-single/)

Author: slickmaster | (c) 2012 september twenty-eight productions

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig...

Sa totoo lang, kumplikado nga ba, o ‘yung mga tao lang ang nagpapagulo nito? Extreme emotions kasi ang kayang idulot ng pag-ibig sa iloang mga tao e, depende na iyan kung kasiyahan ba o kabiguan.

Pero sa kabilang banda, iba din ang takbo ng isip ng bawat tao. Kaya kahit magpaka-mind-reader ka pa, walang katiyakan. Lahat ay nagbabago sa kada tika ng oras.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, walang dahilan may kayang magpaliwanang kung bakit minamahal mo siya. Mas nararamdaman ito kasi kaysa sa iniisip. Pwedeng may maisagot naman, pero hindi ito tiyak o konkreto. Hindi nito matutugunan ng ganap ang pag-crave ng tao sa paghahanap ng kasagutan. Ganda ng itsura? Kabaitan? Kaya kang buhayin? Aba, ano pa ba?

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, hindi kayang tumbasan ng mga material na bagay ang nararamdaman mo sa kanya. May rosas ka nga, tsokolate, at DVD ng paborito niyang pelikula. Pero ang tanong, mapi-please ba siya sa mga ganyang bagay? Mapapamahal mo ba siya? Yung iba nga dyan, nahuhulog na matapos lang mag “good morning” sa kanya, ke sa text man yan, sa chat, sa tawag ng telepono, o sa personal man sabihin. Yung iba nga dyan, kahit bati lang, sinagot na kagad e. pero hindi yan PBB teens, ha? Para sa kanila, iba na ang dating nun.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, lagging naiiba ang takbo ng oras niyong dalawa. Minsan, ok kayo… at minsan naman, hindi. One moment ang sweet niyong dalawa, and the next time around, may sigalot. Natural na iyun. Parte na ng buhay iyan. Wala naming permanenteng bagay sa mundong ito e.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, ang maliliit na bagay, nagiging malaki. Akala mo hindi ka mapapaselos sa tropa niya na sobrang close sa kanya o kahit ultimo sa isang mukhang paa na lumalandi sa kanya. Nag-“hi” nga lang siya, napapag-awayan na ng iba dyan e. Ang mga mababaw na bagay, napapag-initan. Ang mga simpleng unawaan na lang sana ay nagiging kumplikado tuloy.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, ang pinapangarap mo na FOREVER, nawala na parang isang bula nang dahil sa isang iglap… as in naglaho… as in NEVER-MORE. (sounds “quote the raven” ba?) Kasi ito lang naman iyan e. Ang samahan na produkto ng romantikong pag-ibig (o relasyon) ay may dalawang bagay na kinahihinatnan: (1) Walang hanggan, as in “‘til death do us part” (p.s. no disrespect sa pamagat ng palabas na iyun) o (2) Walang katiyakan kung gaano magtatagal. May pagkakaiba ba? Meron kasi as long as matibay pa ang nararamdaman at pakikisama niyo sa isa’t isa, talaganag kakayanin niyo ang maging magkatuwang.

Pero bakit ang mga mag-asawa, kahit wala na ang romatikong ginagawa, e sila pa rin? E nagsumpaan sila e. kaya nga may kasal, ‘di ba? Pero ang romance kasi nawawala e. Ang natitira, friendship. Pero nagiging malalim iyan, at nauunawaaan na nila. Siyempre, kilala na nila ang isa’t isa e. At ang pinakapundasyon ng pagmamahalan ay ang kanilang pagiging mag-kaibigan.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, kahit sinasampal na nga sa iyo ng mga tropa mo ang mga sagot sa mga pinoproblema mo sa kanya, hindi pa rin malinaw ang lahat. Oo, Malabo pa rin hangga’t hindi siya mismo ang nagsasabi niyan sa harap mo mismo. Maari nga na present na ang mga senyales na hindi na siya interesado sa iyo. Maari nga na nakailang payo na sa iyo ang iyong mga kaibigan at ang mga sinasabi nila ay “tigilan mo na siya.” Pero hangga’t hindi siya mismo ang nagasalita, hindi ka matatauhan. Hanggang hindi mo naririnig ang mga katagang “tama na,” magho-hold on ka pa rin sa kanya. Nakakatanga ba? Hmmm… wala akong karapatan na isumbat iyan sa iyo dahil magkaiba tayo ng kamalayan. At kahit ilang beses ka pang humingi ng payo kila Papa Jack o Joe D’ Mango at iba pa, e kung hindi mo naman kayang gawin, e what’s the use of advice? Para saan? Wala pa rin.

Sa sobrang kumplikado ng pag-ibig, hindi madaling isambit ang mga salitang “naka-move on” ka na, lalo na kung hindi ka pa talaga sigurado sa mga nararamdaman mo. Dahil baka minsan, bigla siya magpakita sa iyo at nagtangka makipagbalikan sa iyo, baka kahit isa sa sampung beses dyan e kiligin ka pa. May kasabihan na “past is past. You can’t bring it back anymore” Pero on the contrary, may kasabihan din na “love is sweeter the second time around.” Depende nga lang kung hanggang ilang pagkakataon ang kaya mong ibigay. Dahil pag-umabuso yan, it’s zero tolerance time na dapat. Dahil kawawa ka naman o. Literal, masasabihan ka talaga na “tanga.”

At kahit basahin mo pa ng ilang beses ang blog na ito pati na rin ang ibang mga artikulo na tungkol sa kumplikadong estado ng pag-ibig, tiyak na hindi mo ito basta-basta na maiintindihan lalo na kapag nasa ganung estado ka na. magulo nga e. kaya nga “it’s complicated,” ‘di ba? Buti pa ang ka-relationship status ng tropa ko na si pareng toilet bowl…. It’s constipated.

Author: slickmaster | date: 08/02/2012 | time: 04:36 p.m.