Just My Opinion: Pacman In The PBA?

5/21/2014 2:22:52 PM

Usap-usapan ngayon ang planong maglaro ni Manny Pacquiao ng professional basketball.

Naging vocal nga siya rito ilang araw matapos niyang matalo si Timothy Bradley sa kanilang ikalawang pagsagupa sa lona noong nakaraang Abril sa Las Vegas.

Amiya, may plano na nga rin siya kung ano ang kanyang isusuot na jersey number at kung saang team siya lalahok sa Philippine Basketball Association – at yun ay ang number 17 sa Kia Motors, isa sa mga bagong koponan sa PBA na makikipagsagupaan na sa hardourt sa ika-40 na season nito, o sa darating na Oktubre.

Ano, si Pacquiao, maglalaro sa PBA? Ganun?

OO nga.

Ang tayog ng pangarap niya no? Well, wala namang masama dun eh. Para lang siyang ilan sa atin na nangangarap na makapaglaro ng naturang sport dun, kahit sa kasamahang palad ay hindi pinalad na matupad ang mga pangarap ng iilan din.

Tama rin naman si Rick Olivarez sa artikulong nalimbag sa website ng PBA. Sino nga ba naman tayo para iderprive siya sa kagustuhan nya sa buhay? Kung yun ang makakapagpasaya sa kanya. Sa totoo lang din kasi, hindi na bago ang basketball sa eight-time pound-for-pound king. In fact, minsan ay may koponan siya sa Liga Pilipinas nun (kung hindi ako nagkakamali, ang pangalan nun ay MP GenSan Warriors). At madalas, nagiging isa sa mga cross-training sport ni Pacman ang basketball. As in part ng training regimen niya para sa mga laban niya sa boxing.

Ngunit ayon kay Commissioner Chito Salud, kung seryoso man si Pacquiao na sumali sa PBA ay dapat siyang sumama sa proseso kung paano nga ba nakakapaglaro ang mga baguhan sa liga. Sa pamamagtan ba ng pag-draft, kasama na siguro dyan ang kaliwa’t kanang pag-eentertain mula sa mga scout hanggang sa mga team executives, hanggang sa pagdetermina ng iyong kwalipikasyon.

Ito nga lang ang problema: fixed na ang plano ni MP ukol sa kung saan niya gustong maglaro. Kaya ba nagplano siya na maging “playing coach” ng team Kia? Maari, para makalusot, kung aayon sa mga spekulasyon.

Unfair ba ang sitwasyon? Sabagay, ano nga naman kasi ang pagkakaalam ni Pacquiao sa coaching sa basketball? Mahirap yata yan, dahil napakalaking mundo ang ginagalawan mo pag ganun, at hindi lang isang laro ang pinag-aaralan mo dun.

Don’t worry, may Jaworski naman eh. Mas okay siguro kung magiging head coach si The Living Legend.

Mahirap nga naman isugal ang lahat-lahat. Isipin mo, ayon sakumento ng isa sa mga pinapakinggan kong sports broadcaster na si Dennis Principe, nakakatakot ang maaring mangyari kay Pacquiao pag nagkataon. Baka kantayawan lang.

Kunsabagay, obvious din naman kasoi sa atin ang maging mapagpuna sa mga ginagawa eh. Nung pumasok si Pacquiao sa showbiz, pustahan tayo, pinagtawanan din natin siya minsan lalo na pagdating sa acting niya. Ganun din nung nasa pulitika na ang lolo mo. Ano nga ang kaalam-alam niya sa pulitika? Wag ka, congressman na ang kinakantyawan mo.

And ironically, the joke was now, on us. Maaring pinagtatawanan pa rin natin ang pagiging all-around ng mamang ito, pero sa kabilang banda, karamihan din sa atin ay nadidismaya na rin dahil sa kabila ng lahat, kabilang na ang mga bagay na hindi naman talaga siya kwalipikado in the first place, ay andun siya sa rurok na kinabibilangan niya ngayon: atleta, politician, at arista. Astig ang achievement, ‘di ba?

Maaring masisi pa ang media dahil sa sobrang hype na binigay nila kay Pacman, at maari rin ang ganoong argumento pagdating sa pulitika. Ngunit may idadgdag lang ako: eh kasi binoto niyo eh.

Ngunit sa isyu na kagustuhan ni Pacquiao na maglaro sa PBA? Nagbabalita lang naman sila eh. At malaya naman tayo para magbigay ng saloobin.

Pero sino nga ba ulit tayo para kantyawan ulit at i-deprive angkanyang mga pangarap, ‘di ba?

At kung kuro-kuro lang naman ang usapan, sige, ito lang yung akin: walang masama mangarap. Pero kung marami kang ginagawa, at kung nagextend ka pa ng kontrata sa Top Rank – at sa kaparehong pagkakataon ay sa professional boxing career mo – ay mas okay pa muna kung maghunod sili ka amt magfocus muna d’yan. Tutal sabi mo naman ay hindi pa man pinal, pero tutuparin mo naman ang pangarap mo.

Eh why not? Yun nga lang, handa mo nga lang sarili mo sa samu’t saring kritisismo, hindi galing sa mga tulad namin, at sa mga nagmaang-maangan pang iba dyan na nagkukumeto sa Facebook kahit hindi naman nababasa ang mga artikulong nirereact nila, kundi galing sa mga pinakalehitimong nilalang pagdating sa sports.

Maaring mangyari pa rin na siya ang pinakamatandang rookie sa PBA at ang isa sa mga pinakamaliit na manlalaro ito, at maging pangalawa sa mga “crossover” star mula boxing papuntang basketball. Yan ay kung susunod talaga siya sa dapat sundan.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Just My Opinion: WrestleMania XXX – Step-Ladder To Supremacy

5/22/2014 1:57:41 AM

Daniel Bryan and Triple H collided in a step-ladder match en route to a triple threat battle for the WWE World Heavyweight Championship on WrestleMania 30 last April.

Wait a second; this was supposed to be just a plain non-title singles bout, right? And perhaps, this was a “last minute” adjustments made by the WWE writers and other creative storytellers, considering these options:

• The match was supposedly addressed as CM Punk versus The Game. But that did not happen after Punk left the WWE just a night after the Royal Rumble; and  

• Daniel Bryan changed the blueprint of the projected WrestleMania itself. Supposedly, it was only Randy Orton and Batista for the WWE World Heavyweight Title (yes, only a plain singles match).

If you want to figure out what I’m talking about, about three RAW episodes prior to WMXXX, Daniel waged like an activist, together with a bunch of supporters in the squared circle to challenge the WWE COO for that fight.

But maybe, that’s because he chased his dream of becoming a champion in the pro wrestling world once again. If you can recall it well, Bryan defeated Cena in SummerSlam last August, but the game’s referee whose goes by the moniker of The Cerebral Assassin, changed the entire pace as Orton cashed in Bryan’s title, which means that Bryan’s reign as the WWE Champion only lasted for moments.

Talk about this guy’s huge movement comes with only short-lived moments of stardom. The last time he went head-to-head on WrestleMania (which dates way back 2012 at that summer-themed SunLife Stadium in Miami Florida) was he lost both the match and the title to not just Sheamus, but to then-girlfriend AJ’s kiss. And another worst thing: it only took 18 seconds for the Celtic Warrior to defeat the flying goat with a brogue kick and a pinfall.

Fast-forward to April 6 at the Mercedes Benz Superdome, the match served as the preliminary for the main coverage (which lasted four hours, as usual). A lot of observers tagged them as the “match of the evening,” and if you asked me it’s not that hard to see why. Good portrayal by both fighters though some would argue that HHH did not liked the outcome and unleashed his frustration over the Yes Movement king once again in the aftermath. But that’s how the story goes, people.

Though to be honest with you, I’d put them at top with a tie to Brock Lesnar-Undertaker match.

Author: slickmaster | © 2014 septemer twenty-eight productions

Just My Opinion: WWE Extreme Rules 2014

5/21/2014 8:31:25 AM

Everything just went extreme during that first Sunday of May 2014, as the World Wrestling Entertainment unleashed their latest edition of the Extreme Rules pay-pwe-view event held May 4 at the Izod Center in East Rutherford.

And over that three-hour stretch, I can only come with few takes regarding the matter, but too bad the Wee-LC match between El Torrito and Hornswoggle was not shown on air though. I can only manage to catch-up via their highlights aired during the evening. On the shallow aspect, it was indeed entertaining.

Paul Heyman was indeed the master of all heels, though it took some time for the universe to recognize his latest guy Cesaro as one. But come on, Mr. Hustler. Move on, no one really cares about how your beast incarnate dragged the Undertaker and his 21-undefeated battle run to death.

It’s just the Italian fella proved to be an even hell-sick performer from time-to-time.

Looks like it was a “Bad News” era for the former Inter-continental champion named Big E Langston. I just noticed. Since his title-defense defeat to the new IC titlist Wade Barret, Big E has been on a slump. But maybe, that’s how the plot should roll in his character considering this heavyweight lifter-looking athlete has been dominating though not earning a total primetime card slot.

Paige has been successful in her title defense against the always-dangerous TaminaSnuka. And their match proved to be one. On that note, the match already earned my nod for the second best match of the night.

Rusev has shown much promise, despite facing a numbers game versus the combo of Xavier Woods and R-Truth. 

But could the match go even well only if the Bulgarian brute (oh, sorry. He’s already a Russian according to his manager-slash-rumored dating partner Lana) didn’t unload his shot before the bell rang? Too bad, their battle went only short-lived and the super-athlete proved to be too much for the two of ‘em.

On the other side though, no wonder why NXT talents like him and Paige would be lording over the main roster soon. I suggest he should face either Bray Wyatt or Brock Lesnar in the future.

Sorry for both the Buzzard and Cenation follower, but the “steel cage match” between John Cena and Bray Wyatt sucks. Seriously, it is. Not because it is really plain scripted by acting-wise speaking, but because it’s damn ill-executed. Forget the child with that weird-sounded voice singing “He’s got the whole world in his hands,” it’s just kinda ill-planned despite both fighters appeared they played well against each other.

So the plot continues, and we’ll hope on Payback, their clash (which by the way, is on the verge of creating a trilogy a la boxing) will top them all… even the ones they had at WrestleMania.

Kane and Daniel Bryan were on the title match. And everything went to their extremities (though still nothing compares to that term during the WWE’s attitude era), you see those backstage brawl that includes crashing cars, forklift, fiery table, and even a sparking television set (when thrown without any unplugging per se on a bucket full of iced water).

But sadly, it was not that epic thing to see. Still, I gave them my verdict as the third best match of Extreme Rules 2014. Plus, Daniel Bryan may have won the match and retained his WWE World Heavyweight title, but never enough to finish one daunting important task – that is to slay the demonizing red-head demon.

And of course, I reserved this last spot for what would the best match of the night – the trio versus trio clash between Evolution and Shield. Seriously, they should have been co-headlined Extreme Rules aside from the title clash between these two former tag team members of Hell No.

And this time around, it was not Reigns who emerged the most – it was Rollins. Talk about that highlight moment when he jumped for like 10 feet above the stands and landed on two Evolution members. Perhaps if you were seated near to Seth’s jumping row, you already saw it coming. But the aftermath was just sick as fuck – the “holy shit” chants which I’m afraid the MTRCB would not be able handle (and just imagine if it was airing here on free TV: you might get irate on why suddenly your TV went mute for that matter).

Reigns have been a usual one-man show. It may be too much for us to see, but it was impressive to do a one-man screwjob anyway, no matter how many the odds are placed on the squared circle.

As for Triple H, Randy Orton, and Batista, they are on the verge of unleashing the vengeance in Payback. I’m seeing another potential match-of-the-year (well, the Shield was always to top contender since their Elimination Chamber 3x3 battle against the Wyatt Family).

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Wild Western Dominance

5/24/2014 2:48:29 AM

Let’s face it, fans. The Western Conference teams owned the NBA right now. And I’m not talking about money here; but rather, wins, or overall performance, and playoff and even championship competencies.

Look, in the recent years, the Western Conference teams had a solid outcome after their respective 82-game regular assignments. Out of fifteen teams, it’s like nine or ten (or maybe, eleven) teams finished the wars with at least respectable winning records and corresponding percentages.

That’s in contrast to the overall performance of the Eastern Conference teams where most of the time, squads with superstars on their roster emerged the most. Is it all about money, or honing talent?

Or maybe, it’s just their prime right now?

I doubt.

Some sports aficionados may berate unfair for situations like what happened to this year’s post-season party. Ten Western crews finished at least .500 on winning records; but only the first eight managed to fully advanced to the second phase of the season.

While on the other side, it’s like two-thirds of the East Top 8 have the only best and bragging rights to the playoffs, while the remainder ran much luck to advance. Yes, despite their record which curates more losses than wins (actually, a bit slight difference of Ls and Ws).

So, the question: is the playoff bracket’s unfair at this point? Maybe.

But there’s nothing we can do about it, unless the NBA changed their constitution.

Plus, in conclusion, that only proves how the wild the Western conference was.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Huli Kayo, Balbon!

5/5/2014 8:30:42 AM

So may bagong balita na raw sa kanila, ano? Nahuli na raw si Cedric Lee, pati yung isa sa nga kasama nilang si Zimmer Raz noong isang lingo habang patakas kuno sa Samar.

At ilang araw matapos ang "nagbabagang balita" na yun, ay sumuko naman sa Camp Crame si Deniece Cornejo. 

Eh kaso, ano naman ngayon?

Ano na ang mangyayari sa atin? Magiging national item na naman ba ito, kasabay ng mga balita ukol ay Kris Aquino, ang panukalang gawing state witness si Janet Lim-Napoles (eh?), ang pagbisita ni President Obama ng Estados Unidos sa ating bansa, at ng kung anu-ano pa.

Oo, ultimo ang The World Tonight, ang isa sa mga pinakapremyadong newscast na kilala dati sa pagtukoy sa mga lehitimong “national issue,” nagging top story ‘to eh.  Pambihira naman oh.

Nahuli na si Cedric Lee, eh ano ngayon? Mapipilitan na bang sumuko ang dating chicks na si Deniece Cornejo nito, bagay na pinapanawagan ng kanyang lolo? Oo, itsura pa lang, chicks nga. Yun nga lang, dahil sa nangyaring iskandalo na kinabibilangan talaga niya, ni Lee ant ng actor na si Vhong Navarro, samahan mo pa ng trial publicity, eh talaga namang nagbago na ang tingin ng mundo sa kanya.

Pero, alam mo, sa panahon na inupdate ko ang post na ito ay nahuli na rin sila eh. At gumugulong na ang kanialng teleserye sa hukuman. Taray, baka daig n’yo pa ag programa ni Atty. Jose Sison nyan ah? Pero tangina naman. Ano naman ngayon?!

Nahuli na sila. Eh ano ngayon? Aamin ba ang gago? Asa. Nakangiti pa yata nung humarap sa camera eh. At kung ano ang kliyente, ganun din ang abugadang datingan ah. Naalala ko kahit na sobrang urat ko sa isyung ‘to, basta pag si Howard Calleja ang nagsasalita, eh di mapigilang mag-init ang tao (malamang, nababasa ko pa rin sa Facebook posts ‘to eh. Mabuti sana kung kayang i-filter muna ang mga pst na may kinalaman sa isyung ‘to bago i-hide).

Nahuli na sila. Eh ano ngayon? Tingin n’yo ba mareresolba ang isyung ‘to? Asa. Dahil para lang itong paborito mong teleserye na magkakaroon pa ng mahaba-habang twist para lang ma-prolong ang kwento (kahit wala naman kwenta talaga, in fact). Pambihira yan, ayos din ang mga “spin doctors” ng tatlong stooges na ‘to e no?

Nahuli na sila. Ang tanong, garantiya ba na mapapakain na ng tatlong beses sa isang araw ng mga Pinoy? Mapapapalamig ba nito ang nagdidiliryong init sa ating lugar? Magkakaroon na ba ng matiwasay na internet connection ang Pilipinas? At higit sa lahat…. Kikita ba tayo dito?

Nahuli na sila. Eh kaso, ano ngayon? Kung siya ay nahuhuli, eh bakit hindi nila ito magawa sa mga mas higit na most wanted criminal sa atin? Yung mga talagang pinaghahanap ng batas mula kay Palparan hanggang sa mag-utol na Reyes? Ano ‘to, palpak lang sa plano na magtago sila Lee sa kabila ng national spotlight na binato sa kanila na parang ang datingan ay naging Philippines’most wanted na rin sila?

Buti pa nga yung nantrip kay Kae Davantes last year, e nakalaboso din kahit may reward na 2 milyong piso mula sa Malakanyang eh, partida – hindi pa sila kabilang sa Most Wanted.

At buti na lang, hindi na rin masyadong pinansin ng national administration ang balita kay Lee, dahil at least pinagmukha nilang tanga sa puntong ito ang national media, na laging inii-sccop ang mga senseless na balitang tulad nito.

O siya, ano na? Nahuli na siya. Tama na ang kagaguhang ito. Move on move on din pag may time.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Mag-rehistro Din Pag May Time

5/24/2014 5:47:53 AM

Isa sa mga pinaka-karapatan nating mga Pilipino ang bumoto, o maghalal ng isang tao na karapat-dapat na maging representante natin sa pamahalaan (dahil isa tayong malayang lipunan, este, demoratikong republika), at ito ay naisasagawa sa pamamgitan ng mga elesyon, o sa ibang termino sa kaparehong wika ay halalan.

Kaya naman kamakailanlang, noong simula ng buwan na ito ay inulunsad muli ng Commission of Elections ang registration para sa darating na 2016 Presidential Elections.

Maaga ba? Actually, okay na rin yan, para may mahaba pang panahon para gugulin ang mga tao para malaman nila ang proseso para sa maiexercise na rin nila ang kanilang right of suffrage.

Mahaba pa ang period na ‘yan, dahil tatagal ang voters registration hanggang Oktubre 31, 2015. Bakit hindi sinagad sa 2016 mismo? Ewan ko, maliban pa yan sa kadahilanan na yan din ang mandato talaga ng batas ukol sa eleksyon.

Isipin mo naman siguro, kung ganun, baka sobrang gahol na rin ng COMELEC dahil sa mga darating na mga buwan at lingo ay magpaparehistro din ang mga kalahok hindi lang bilang mga botante, kundi bilang isa ring mga kalahok. At may panahon pa ng kampanya.

Pero balik tayo sa registration period. Okay na nga yan eh. At take note, ha? Bukas nga ang ilang opisina nila twing araw ng Linggo. Bakit hindi Sabado? Aba’y ewan ko. Basta, yan ang dikta ng COMELEC. At least, wala kang lehitimong excuse para sabihin na hindi ka nakapagparehistro (maliban na lang kung kapani-paniwala ang mga idadahilan mo).

At para maiwasan na rin ang sakit ng karamihan na kung tawagin ay “last minute syndrome.” Yung tipong pa-last minute na lang tayo humihirit. Pag nalate, magmumukmok pa tayo at mag-aapela.

Ayos din tayo, ano po? Parang mga gago lang kasi.

Hindi raw tayo informed. 

Ganun ba? O baka naman tamad lang din kasi tayo makialam? Aminin!

Marami siguro ang isyu ng pamumultika d’yan tulad  na lamang ng paghahatak ng mga botante. Kaso dahil marami ring butas ang mga naturang batas na may saklaw d’yan, malamang, mananatiling legal yan kahit sa mata ng mga may delicadeza, hindi. At hindi mo rin masasabi na dirty game yan. Baka birahin ka lang ng “mas maalam lang kami talaga,” habang ikaw, NGANGA.

Pero, tol. Magparehistro ka naman habang may oras pa. Kahit mahaba pa ang anahon mo, hindi mo masasabi.

At bakit mo kailangang gawin ‘to? Kahit sa totoo lang ay pag natapos na ang eleksyon ay kung sinu-sino na lang na taliwas sa mga ideal na pultiko ang gusto nating ihalala ang mga nananlo at tuluyang nahahalal?

Simple lang: at least, ginawa mo ang parte mo. Pinatuyanan mo lang na isa kang mamamayan ng Pilipinas at kahit papaano, sa kabila ng pagje-jaywalk mo at hindi pagtapon ng basura sa dapat tapunan na lugar at paglalalagay mo sa mga traffic enforcer, ay minsan rin masabi mo na “minahal ko naman ang bansang ito, kahit ang sakit-sakit na! Sobra?!”

Ows, heart-broken ang peg?! Talaga lang ha?

At dahil nagparehistro ka at bumoto ka, MAY KARAPATAN KANG UMANGAL.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Pabiling VIP Ticket!

5/23/2014 6:06:50 PM

Isa sa mga naglalagablab na headlines nitong nakaraang Biyernes ay ang pagiging mabenta ng mga VIP tickets ng konsyerto ng European boy band na One Direction sa ating bansa sa susunod na taon.

Oo, sa sobrang mabenta niya, marami na namang umalma dahil naubusan sila. Partida, nagpa-morningnan pa sila.

Well, ano pang aasahan mo? What can you expect? Eh sa totoo lang, pagdating sa mga bigating event, lokal man o international ang mga tampok na magsisiganap, ay talaga namang nagkakaroon ng mga ganitong senaryo? Bakit kamo? Simple lang: malawak ang fan base eh. Ibig sabihin, maraming taga-suporta.

At walang masama dun. Este, sorry, wala sanang masama dun.

Bakit may sana. Ito ang problema eh: kung tutuusin, walang kasalanan ang mga organizer o ang artista mismo, kahit makipag-argumento ka pa ukol sa pagkakakilanlan nila. Kung may mga “may saltik” sa sitawasyong yun, mga fans na yun.

Hindi dahil sa demographics nila (na obviously, karamihan ay mga babaeng tinedyer),kundi dahil sa mga ugali nila pag nagpa-“fan mode” sila. Kung aayon ka sa mga ulat, tulad na lamang ng, ugh, paborito kong newscast na “The World Tonight,” karamihan sa kanila ay ganito ang ginawa:

• Biyernes pa ang pilahan, pero Huwebes ng umaga ay nakapila na sila. 

• Minsan lang nagkasingitan sa pila, kaso sunod-sunod na ang singitang naganap pagkatapos ng nauna.

Alam ko, walang masama sa pagiging masugid na tagahanga. Kaso sabihin n’yo nga sa akin kung tama ba ung mga nabanggit na gawain d’yan, patikular na yung pangalawa.

Yung una kasi, medyo considerate pa eh. Yun nga lang, sasayangin mo ang isang araw mo kakahintay kung sana ay nagpapakamatakaw ka na lang tutal malapit nang matapos ang maliligayang araw mo? (Relax, hindi kamatayan ang tinutukoy ko, kundi katapusan lang naman ng iyong summer na bakasyon)

May pera sila eh. Okay, given. Kaso kung nasold-out na, la tayo magawa dyan: huwag ka na lang magngawa sa Facebook at Twitter mo ng sobrang pagakainis sa hindi pagkakuha ng ticket dahil:

• Una, ang dami n’yo (kaya obivously, hindi ka nag-iisa). 

• Pangalawa, walang pakialam ang kalahati ng mundo sa pagbubungisngis mo (naubusan ka ng ticket? Eh ano ngayon?! Ikamamatay mo na ba yan?). 

• Pangatlo, masyadong maikli ang buhay para maging “fan” ka lang. 

• Pang-apat, marami pang options. Hindi mo pa katapusan, tignan mo ngang hindi nagunaw ang mundo eh.

In connection sa pang-apat, dapat nga sa halip ay magpasalamat ka na lang eh. Isipin mo kung gaano mo kamahal ang boy band na idol mo, kaya natuto ka rin kung gano magpahalaga ng pera. Sa ganung kahalaga, igagasta mo para lang sa ilang oras na panunood mo? Matapos ang mahaba-habang panahon na pinag-ipunan mo pera mo. ‘Oy, hindi biro yan ah. Limang digits yan, hija (15 libong piso ata). Baka nga sing-halaga na yan ng isang quarter ng tuition fee mo eh.

Oo, magpasalamat ka na lang din kasi at least, kahit bata ka pa ay nakaipon ka. Buti ka pa nga eh, ‘di tulad ng mga kabaro mo na waldas lang nang waldas ng pera sa pagbubulakbol at pakikipaglandian.

At dahil maraming options naman tulad na lamang ng online selling ng mga iba pang available na ticket, ay kahit papaano ay medyo may pera ka na.  

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Rematch!

5/24/2014 1:34:03 AM

As far as the series is concern, several foes faced each other yet again in the Conference Finals. It’s Miami versus Indiana at the East Finals; while on the West, it’s Oklahoma versus San Antonio once again since ’12.

But before Miami rolled to even their series against Indiana (as of time of writing), how these two fared up against each other for the second straight year?

The Pacers, after losing to the eventual champion Heat, roared all the way through the regular season. They dominated the Eastern Conference with a 59-23 record, whole the Heat came just a bit close to them.

However, the Pacers were already questioned through the course of both first and second round of the playoffs after their starting center used to put up subpar numbers in most of his games.

Well, the Heat was questioned, too. Though lucky for Indiana, Miami was haunted by criticism over the course of regular season, for being lack of rebounding which sometimes, led to their inconsistent winning run. At one point, they will lose for numerous games, which reminded me of LeBron James’ usual era with the Cavaliers.

But make no mistake about it. The tides are turned up. The Pacers topped both the Central Division and the entire EC. Plus, they had homecourt advantage.

However, though, most of the teams that went on to the finals in the recent years were the second-seeded squads.

Nevertheless, I’m seeing a potential Game 7 ender here yet again.

Meanwhile, let’s shift gears, or should I say… direction. Oklahoma City Thunder met the San Antonio Spurs once again. But it’s quite different from the old Seattle Supersonics versus San Antonio Spurs rivalry though.

The Spurs, arguably the league’s second most dominant team for the last one and a half decade (next to the five-peat Los Angeles Lakers), has been on a roll despite their player’s age. Actually, since Michael Jordan and the Chicago Bulls ended their reign, it was the Western teams that dominated the most.

But they were schooled by the younger legs of Oklahoma City Thunder in 2012. After ruling 2-0, they got ousted in the next four games – with Game 5 staged in their home floor.

Plus, the Thunder has dominated over the silver-and-black squad for the entire regular wars this 2013-2014.

The question though is that can Spurs overcome the tide once again? Considering that they have the MVP in Kevin Durant?

All it takes is the bench key, while taking advantage for the loss of Serge Ibaka.

If San Antonio wins game 3, it’s gonna be a total one-sided affair en route to the biggest stage, where they only lost once – and that was last year in a two-game slide to the eventual champion Heat.

But even if the Pacers might break the supposedly party, I’m still seeing the Spurs will top this one out.

But if Thunder waged a perfect comeback, that it would be a much better affair: ‘Bronvs KD, the second time around. Wow.

However, what if OKC vs Pacers? It’s like offense versus defense teams on a collision course. Perfect finale!

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Don’t Mess With Media

5/21/2014 4:09:51 PM

Isa yan sa mga pinakamagigiting na makakalaban mo sa buhay. Isa yan sa pinakamatitindi. Sila ang nagseset ng trend sa ating lipunan. Sila ang nagkunundisyon ng utak ng bawat taong nanunood, nakikinig at nagbabasa (unless kung totally abstain ka sa kanila at piniling maging hipster).

Oo, ang tinagurian nilang fourth estate – ang media.

Kamakailanlang ay isang pahayagan ang naglabas ng listahan ng mga media “payout,” o mga personalidad sa media na binayaran diumano ni Janet Lim-Napoles.

At paano nasagap ito ng Philippine Daily Inquirer? Parte ito ng samu’t saring mga personalidad mula sa iba’t ibang hanay, paritkular sa pamahalaan.

Mula rito, ay iilang mga pangalan ang nadawit, mula sa ilang radio reporter hanggang sa mga TV anchor at executives. At kung magse-specify tayo ng ilan, yan ay sila Mike Enriquez, Korina Sanchez, at Luchi Cruz-Valdes.

Ayon na rin yan sa ulat ng reporter ng major daily na yan na si Nancy Carvajal noong Linggo.

Tahasang dineny ng mga nabanggit na personalidad ang mga alegasyon. May mga kanya-kanyang statement rin sila. Binackupan pa ng kanilang mga network.

Kaya sa totoo lang, hindi ka dapat basta-basta makikipagbanggan sa media. At hindi ko ito sinasabi dahil sa isyu ng yabang asta. Hindi naman kasi lahat ng mga tao dun ay ipinapangalandakan ang pagiging media nila.

Pero what if kung isang malaking broadsheet ang nagsisiwalat ng balitang ito? Hindi na bago ito eh. Sa nakalipas na mga taon at buwan ay nagiging kontrobersyal ang mga balita ng Inquirer. As in daig pa nila ang tabloid kung magdeliver.

Maalala nyo ba kung bakit naechapwera sa kanila ang Pugad Baboy matapaos ang halos tatlong dekada ng pamamayagpag ng comic strip sa kanila? May media payout din na may kinalaman dito ang naisawalat nung nakalipas na buwan.

Ang dating ba ang sila ang may ‘niche?’ Game-changer ba ang peg?

Ewan. Pero kung malalaking network ang kalaban mo, good luck. Patibayan na rin yan ng pride, ratings at kredibildad (eh?).

Sa mga naganap, ano ‘to? Magkakaisa (as in’co-exist’) na ba ang network para sa adhikain nila laban sa PDI? Sa ngalan ng patas na pamamayahag? Sa interes ng publiko na audience nito?

Don’t mess with the media? Oo, dahil mahirap kalaban ito. Ang lawak ng kapangyarihan ng media. Kaya ka nitong i-build-up at sa parehong pagkakataon, kaya kang patayin sa sindak. Make or break, ika nga.

Mas malawak pa nga ito kung ikukumpara sa internet at social media eh. Dahil ang taga-media, magsabi lang ay kapani-paniwala na for nine times out of ten. At kaya nila itong back-upan ng “impormasyon.”

Teka nga: Sa kabilang banda, si Napoles nga ba nagsabi nito? Dahil kung totoo ang spekulasyon, aba’y good luck na lang sa kanya. Nabahiran na ang reputasyon mo, ateng, mula pa noong pumutok ang isyung yun. Nahusgahan ka na, hidni nga lang ng nakapiring na Libra, kundi ng mga tao. Tapos, ito pa ang pasasaringan mo? Naku. Patay tayo dyan.

Pero, hindi raw. Kasi ito’y galing sa mga files ni Benhur Luy. At nililinaw naman yata nila na hindi necessary na sangkot ang mga pangalan na nakasaad sa listahan at bagkus ay parte lamang ng mga transaksyon ni Benhur Luy regardless kung sangkot sa scam mismo o may iba pang transaksyon.

Naku. Kumukumplikado na ang kwentong ito ah. Pero kaabang-abang siya. Pramis.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Racist Kuno

5/13/2014 3:29:16 AM

Isa sa mga racist na bansa ang mga Pilipinas.

Weh? Talaga lang ha?

Pero sa kaibilang banda… ano naman? As in, may bago ba sa mga ganitong balita?

Ayon yan sa isang pananaliksik.

forum.philboxing.com

Ngunit sa totoo lang kasi, may pagkatotoo lang din na least tolerant tayo sa pagiging racist. Mapapnsin mo lang yan mula sa paligid mo hanggang sa mga napapanood mo. As in, ang isang simpleng akto lang ng panlalalit ay posibleng maging racist statement kung lalaliman mo, o kung masyado kang seryoso sa buhay, o masyadong sensitive.

Katulad ng sinabi ko sa isa sa mga naunang post, lahat tayo ay maypagka-racist; the same thing na lang parang ang bawat tao ay maypagka-astig o malupit, sikat, gawpo, maganda, o pangit, nakakagwa ng mirakulo, o gumumughit ng sariling tadhana at utlimong gumagawa ng sariling demonyo (bagay na natutunan ko sa pelikulang Iron Man 3).

Wala itong pinipiling lahi o pinaggalingan, pati na rin kung anong klase ka pagdating sa kasarian, itsura, ugali, kundisyon ng vital signs, statistics ng pagkakakilanlan, lebel ng pinag-aralan, pinagtrabahuan at ultimong relasyon, at kung anu-ano pa.

Pero ito ang problema, masyado tayong prone sa racism. Yug tipong malakas din tayong mang-alaska pagdating sa ibang lahi… parang ganito:

Pag nakakati tayo ng puti, “Hey, Joe!” kagad ang sinsabi natin sa likod niya; at kahit hindi siya Kano, napapagkamalan natin. 

At kung maitim naman, ang simpleng back-stab natin sa kanya ay “Yo, what’s up, ma nigga?” Kahit actually, hindi naman siya gangster. O minsan, nilalait natin ang kulay niya sa if taga-Africa siya. 

At kung may balbunin ang itsura pero hindi kaya-aya ang amoy, pustahan, hindi mo (o kung ikaw, yang mga tao sa paligid mo) sila tinatatantanan, assuming na either bumbayin nga o dun sa mga bansang hinaharian ng mga pundamentalista.

Pero, kapag may mga tao rin naman mula sa banyaga na pumuna sa atin, mula pa sa mga aftermath ng mga resulta ng beauty contest hanggang sa mga simpleng pagfeature ng pagkain sa mga tinatawag na “foodie,” hanggang sa mga video na nagpapakita ng “dislike” sa ating bansa, masyado tayong nagngingitngit!

Porket ba dominante natin ang social media? Ganun?

Ito na lang siguro, no? Ang simpleng akto ng racism, tulad din ng basic form ng komunikasyon, relasyon at ultimong business transaction, ay two-way process. Parang nang-alipusta ka sa isang tao, asahan mo na rin na may mang-aalipusta pa sa iyo in return. In other words, bawal ang pikon.

Pero ito rin ang mas masaklap: human nature na rin kasi natin ang ganyan eh. Sabihin man ng mga ‘diplomatikong’ nilalang na “don’t judge a book by its cover,” may gagawa at gagawa pa rin niyan. Bakit? Eh simple lang: nature natin yan bilang mga tao, partikular na kung wala kang disiplina, o dili naman kaya ay ang hilig mong mang-mata at lagi kang may nasasabi regardless kung ano pa man ang gawain o istura ng bawat tao.

Kung isang racist na country man tayo, kasalanan ba ito ng mga comedy bars na palaging nagbabato ng slapstick gags sa atin? Ng mga pambalitaan na minsan ay maypagka-libellous na rin talaga? Ng mga palabas sa TV na nagpapakita kung gaano natin minamaliit ang iba? May pagkakasala rin bang ating mapagpunang kamag-anak/kaibigan/boss/o sinumang tao na nakapaligid sa atin?

Ganun?

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Sa Sobrang Init Ngayon…

5/22/2014 7:32:15 AM

Ang init nga naman, ano? Abot singit, ika nga ng isang pauso linya noon.

Pero, grabe lang. As in napapamura ka na lang ng malutong sa pagkainis mo. As in “Putangina naman! ANG INIT!!!!” Siyempre, nagiging intense ka rin.

Hindi makakaila na iba na talaga ang panahon noong sa panahon ngayon. Parang nung ilang summer lang ang nakalipas ay hindi naman ganito kasukdulan ang nararamdaman mong init di ‘ba?

Ang init! Sobra!

Alam ko, alam mo, at alam na natin yan. Since day 1 of the summer era this year pa.

Ngunit ito ang mas masaklap. Ika nga ng kasabihan, lahat ng sobra ay nakasasama. Oo, kahit sa sobrang init pa ang usapan (at maliban sa iilan, sino nga ba matututwa dito?).

Sa sobrang init ngayon, masarap na lang magbabad sa tubig. At hindi counted ang mga hot spring dito tulad ng nasa Pansol, Calamba, Laguna ha? Oo, aminin mo: sa sobrang init, masarap magbabad sa banyo at maligo na lang buong araw.

Sa sobrang init, nakapanlalata na. As in ilang saglit o minuto ka nga lang yata nakatayo habang nagaabang sa jeep na sasakyan mo ay tumatagatak na ang pawis mo mula ulo hanggang sa likuran. O baka nga kahit saglitka lang nakatayo habang nakapili para kumuha ng ticket sa MRT eh. Ang dyahe nga lang kung job-hunter ka. Nakapormal ang damit mo, pero pagpasok naman sa kumpanya na mag-iinterview sa ’yo ay haggard na haggard ka na.

Sa sobrang init ngayon, ang sarap magkulong sa freezer. Oo, lalo na kung hindi pasasapat ang electric fan mo sa bahay. Oo, sarap magpalamig lao na kung wala kang pambili ng halo-halo, palamig, o ice cream. Pero siyempre, kung medyo galante ka...

Sa sobrang init ngayon, ipa-aircon na lang ang buong Pilipinas. Parang kada bahay at gusali na lang, lagyan ng air conditioning unit. Pero kung masarap man ang ganito, good luck na lang din sa bayarin mo sa Meralco dahil alam naman natin lahat na sa mga panahon ding ito mas maraming nakokansumong kuryente ang mga tao. Isa pa, maganda sanag panawagan ito lalo na’t nasa isang tropical na bansa tayo. Pero, yun nga ang problema eh. Hindi lang gastos, nasa nature ng lugar natin ang pagiging mainit.

Sa sobrang init ngayon, maraming nagkakasakit. Yan pa ang masmasaklap: sa panahon ngayon na (ika nga na rin ng isang multivitamins supplement) bawal magkasakit, tila hindi na maiwasan ito. Hindi dahil sa  marami tayo kung sa pouplasyon ang usapan, pero dahilna rin sa nagbabago na ang panahon talaga. Akala mob a twing taglamig lang uso ang mga sakit tulad ng ubo at sipon? ‘Di rin. Minsan nga, masuso ang trangkaso sa panahong ito. At kung hindi mo pa yan maagapan ay…

Sa sobrang init, nakamamatay ito. Oo, daig pa nya ang nagje-jaywalk sa mga lugar na ipinagbabawal ng Metropolitan Manila Development Authority (MMDA). Yung may placard pa na “bawal tumawid. May namatay na dito.” Nakamamatay nga naman ang init dahil sa tinatawag na heat stroke. Kaya nga kung napapansin mona nagkakalagnat ka, ‘di ba? Hindi ka naman lumalakas kapag mainit ang katawan mo (maliban na lamang kung kalibugan ang laman nyan).

Sa sobrang init ngayon, ang sarap lang maghubad. As in halos wala kang saplot sa katawan, dahil kapag meron ka ngang suot ay nanlalata ka rin naman maya-maya. Aminin nyo: minsan, ang isang tanghali o hapong nuknukan ng malaimpyernong init ay hindi sasapat para labanan ang antok na nadarama mo, kaya kung matutulog ka na nga lang sa kwarto mo ay tatlong bagay ang ginagawa mo: ang bintanang nakabukas lang ay nasa itaas na bahagi (dahil pag binkusan mo yan lahat ay instant exhibit a la FHM, Playboy, Uno o Cosmopolitan ang peg mo, plus marami pang makakaboso nyan sa ‘yo), nakatodo ang electric fan (o air-con) mo, at nakaundies ka lang (or kung hindi mo matiis, literal na nakahubo ka). At ito nga lang din ang suliranin dyan:

Sa sobrang init ngayon, maraming maglalandian dyan. Mas applicable nga lang kung nasa beach ka. Siymepre, daming nakabikini eh. Sinong hindi mag-iinit, maliban na lang kung: una, may kups, este, jowa ang pinagpapantasyahan mong tsika; pangalawa, kung hipon siya (alam ko, habol mo lang dyan ay katawan, pero siyempre naman, hahalikan mo pa rin yan no); at pangatlo, kung pangit lang talaga siya, hindi lang sa mukha, kundi pati na rin sa katawan. Kung nuknukan ba ng taba o sobrang anorexic na n’ya.

And therefore, I conclude na sa sobrang init ngayon, maraming nag-iinit at marami ring mag-iinit. Oo, maraming nag-iinit dahil ang init na nga, kalbaryo pa ang pinagdadaanan mo, mula pila sa pagkuha ng NBI clearance hanggang sa pagsakay sa MRT hanggang sa trapiko sa lansangan, hanggang sa pagpila sa enrolment. Oo, sa sobrang init, marami rin ang iinit talaga ng ulo. Come to think na karamihan sa mga pagkakataon na nagagalit tayo ay dala ng naglalagablab nating emosyon. Kaya nga lagi tayong nasasabihang “mainit ang ulo” pag nagagalit tayo at particular pag nagmumura tayo ng napakalutong, ‘di ba?

At oo, marami talagang mag-iinit dahil sa pakiramdam ng katawan nila. Bagay na hindi kayang resolbahin ng panunood ng porno o pagbabasa ng mga adult content na magasin.

Pero alam mo, may isang solusyon lang dyan: yan ay… maligo ka. Init lang yan, ‘tol. Ligo-ligo din kasi pag may time.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Libel: To Decriminalize Or Not To Decriminalize?

5/15/2014 7:42:43 AM

Sa panahon ngayon na malaya tayo magsalita, isang bagay ang kikitil sa ating karapatan: ang libel. Pero paano nga ba sumagi sa isipan ng mga tao sa social media at blogging ang usaping ito? Mula lang naman noong ipinasa ang Republic Act 10175, o mas kilala bilang Cybercrime Prevention act of 2012.

Oh eh ano naman kung may libel?

Criminal offense yan; meaning, kaya ka niyan ipakulong pag nakagawa ka ng isang gawain na magdadala ngepekto ng defamation sa kapwa mo.Actualy, kahit simpleng pangaasar ay posibleng counted din, depende sa intesyon at manner.

derived from the book Journalism for Filipinos by A. Malinao 

At ito ang problema: kung aayon sa mga lumang balita, bahagi pa raw ito ng 1935 constitution (ha? talaga?!). Ibig sabihin, sobrang luma na. nagka-World War 2 na, lumaya na ang bansa mula sa kamay nila Uncle Sam, nagka-Martial Law at nagkaroon na nga ng bagong malayang republika lahat-lahat, criminal offense pa ring maituturing ang libel.

At may kaukulan itong parusa na prison correctional at multang umaabot mula 200 hanggang 600 piso, ayon yan sa Philippine Libel Law. At baka sa malamang, mas harsh pa ang penalty na nakasaad sa Cybercrime Act.

Pero ito siguro ang magpapatotoo dyan: hindi maaring matanggal ang clause ng online libel at ang pinakaposibleng resort na lamang ay pagdecriminzalize sa naturang kaso.

Isipin mo na lang kasi, kung criminal offense ang libel, maraming nilalang mula sa lebel ng akademya hanggang sa mga patapon ang buhay ay makukulong. Eh kulang na nga tayo sa kulungan eh.

Kung isang krimen ang libel? Baka wala nang magpe-Facebook, o Twitter. Dahil lahat takot na maghayag eh. Parang ang dating ay nasa lumang tipan tayo.

Para na rin tayong sinampal ng isa sa mga stipulasyon ng Miranda rights, na alinman ang sasabihin mo ay posibleng gamitin bilang preba o ebidensya laban sa iyo.

Asus, parang ang dating din ay dapat ay napakakumporme naman natin. Parang dapat magkakaisa tayo sa pananaw (okay sana, kaso di basta-basta mangyayari yan), at ito ang mas masaklap – dapat ang alinmang iwiwika natin ay makapapagpa-please sa iba, particular sa otoridad. Bagay na tahasan kong inaayawan, hindi dahil sa against ako sa kasalukuyang pamamalakad, isang rebelde o makakaliwa (dahil hindi naman ako ganun), pero dahil sa katotohanan na “you can’t please everyone.”

Dapat nga isulong ang pagdecriminzalie ng libel. Gawin nalang itong sibil. Dahil kung hindi, maraming magiging nasa piitan, marmaing maluluging negosyo (anong konek? Pag ang isang empleyado ay nagpostng pagkadismaya sa kanyang trabaho dala ng stress, baka masabing e-libel yan), luluwag nga ang trapik pero bad problem naman na maituturing yun sa hanay ng populasyon, maraming magkakaroon ng derogatory record sa kanilang NBI clearance, at kikita nga ang piskalya pagdating sa pag-impose ng fine peromabuti sana kung uunlad naman ang Pilipinas pagdating sa mga proyekto (eh paano kung may mga ungas pana tiwali? Patay tayo dyan).

At anti-poor maituturing ‘to ha? Sa multang dalawang daang piso sa libel (o mas mataas kungsa cyber libel), hindi basta-basta pinupulot ang pera, ‘oy!

Saka let’s face it: media lang siguro ang posibleng maisalba ng libel, pero hindi ang mga modernong media tulad na lamang ng mga tao sa social media at mga blogs, considering na may mangilan din na gago dun ay walang kaalam-alam sa basic ethics particular ng journalism.

On the downside, yan din ang dapat matutunan ng mga mokong na ‘to.

Pero still, dapat madecriminzalize ang libel. Dahil overall, in a long-run, hindi magiging maganda ang turnout kapag pinagpatuloy nila ang uugod-ugod na sistemang ‘to.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Sala Sa Init, Sala Sa Lamig

5/15/2014 7:11:36 AM

Isa sa mga kalbaryo na kadalasan nating pinapasan ay ang klima. O kung hindi mo ma-gets, temperatura.

Aminin man natin o hindi, lagi tayong nagrereklamo pagdating sa mga panahon. Hindi tayo nasa-satisfy. Pag dumatin ang malalamig na buwan, katulad na lamang ng Disyembre, Enero at ultimong Pebrero, nagrereklamo tayo sa paglamig.

Samantala naman pag dumating ang mga buwan ng Marso, Abril, Mayo at ultimong Hunyo, nagrereklamo naman tayo sa pagiging “mainit.”

At di lang yan, sa mga natitirang buwan, sa pagdaongng mga bagyo, nagrereklamo pa rin tayo. Either dahil umuulan, o sa aftermath nito: matapos ang ulan ay mainit pa rin, o maari rin na sa sobrang lakas ng ulan ay malamig na.

At yan ang problema: sala tayo sa init at sala tayo sa lamig. Delikado kung mas prone ka pa sa sakit.

Kamakailanlang, ayon sa PAGASA ay naranasan natinang pinakamalaimpyernong init sa Kamaynilaan sa 36.4 degrees Celsius. Halos apat na buwan lang ‘to matapos nating maranasan ang pinakamalamig na temperatura sa 15.8

Kung sa Maynila ay ganito kainit, what more pa sa mga lugar sa hilagang Luzon tulad na lamang ng Isabela at Cagayan, at ultmo ang lungsod ng Cabanatuan?

At kung noong Enero ay para tayong nasa freezer sa lamig, what more pang ang mga nasa probinsya tulad ng sa Benguet, partikular na ang nasa Baguio?

Pero may magagawa pa ba ang reklamo natin, lalo na kung nasa panahon na talaga tayo na nagbabago na ang klima, hindi lang sa Pilipinas, kundi sa buong mundo?

Hindi na bago ang ganito, maliban sa isang bagay: mas umiinit ang paligid, mas tirik ang araw, mas delikado magbabad (maliban na lang kung sobrang tibay ng SPF power ng sunblock lotion mo). Tignan mo nga, sa sobrang init ay may nagaganap pag forest fire as ilang bundok at lalawigan.

Mas masaklap ang maranasan ang init nanagiging mas mainit. Dahil dito, ay siyempre, apektado ang ating behavior bilang tao. Kaya nga pag nagagalit tayo ay sinasabing “mainit ang ulo,” ‘di ba?

Wala na tayong magagawa. Nagbabago na ang panahon eh.Yun nga lang,ang masaklpa dyan ay sa mga susunod na buwan ay kailangan nating harapin ang katotohanan na palagi tayong masasala sa init at masasala din sa lamig. At obvious na ito kung isa kang nagtatrabahong nlalang na nasa field palagi. Susuong ka sa naglalagablab na init para makabiyahe tapos papasukan mo ay isa namang napakalamig na opisina.

Aba, ano ‘to, parang “training ground” lang ah.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Nag-Away Na Naman Sila! Eh Ano Ngayon?

5/15/2014 8:08:37 AM

Hay naku. Nag-away na naman for the nth time ang Barretto sisters. And as usual, pinink-up naman ito ng national television.

Kaso… ang tanong: e ano ngayon?

Masyado na naman silang umaalingawngaw sa balita. Wala itong pinagkaiba sa development ng isyu sa pagitan nila Vhong Navarro, Deniece Cornejo at Cedric Lee na kung saan ay kaliwa’t kanan din ang feed ng mga malalaking istasyon ng telebisyon sa pamamagitan ng kanilang newscast.

Nag-away na naman sila. Sumbatan ng isa na may sayad daw, tapos may nakawan, at kung anu-anong anggulo na naman ang nagsisulputan na parang basic storyline lang naman ng paborito mong teleserye – pa-ikot-ikot na lang.

Alam ko, naghahanap-buhay lang ang mga showbiz reporter (kahit hindi halata sa mga looks nila dahil dalawa sa mga ‘to ay… shet, hot). Kumakayod para may maibalita sa mga kapitbahay mong tsismoso at tsismosa, at yung receptionist sa kumpanya n’yo.

Kung mas may higit na kasalanan dito, yun ang yung mga tagasala, pati mga editor. Alam na nga nilang basura lang ang laman ng balitang yan, ipapain pa sa mga basurero’t basurerang audience nila. Kung seryoso sila sa adbokasiya ng pagpukaw ng tiwala, tunay na serbisyo, at kilos pronto ora mismo’t reaksyon, alam ng mga ‘to ang mas mahahalaga pang isyu na dapat pang talakayin.

At baka kahit sila mismo ay hinding-hindi papatol sa mga isyung yan.

Oo, dahil ba nakakabagot na ang pork barrel scam? Dahil ba wala tayong makitang good news sa paligid? Dahil sa katotohanang “good news are not news,” at yung kasabihan na “controversy sells cash?”

Sa totoo lang, mas mabuti pang ibalato na lang ang mga kabuoan at development ng sigalot na ‘yan saga showbiz oriented shows, regardless kung araw-araw man ito o twing araw ng Linggo. Mas okay pa yun, package na ang datingan, o parang weekly sitcom.

Truth is walang kaming pakialam kung nag-aaway ang mga mag-utol na yan. Dahil wala namangmasyado magbebenefit sa kanilang isyu eh. Mabuti sana kung dadami ang mamumuhunan sa ating bansa, kung bababa ang presyo ng pasahe at gasoline, eh pustahan tayo – for the ratings lang din naman na ito eh.

At isa pa: wala itong pinagkaiba sa awayan ng ordinaryong magkakapatid – may emosyong pinaghuhugutan, may dahilang malalalim kahit mukhang mababaw, at matatanda na rin sila. At kung mayroon man, yan ay dahil prominente sila. Meaning, kilala, ay prominence; at isa sa mga element ng pagigign “news worthy” ay prominence.

Siguro, panahon na rin para ayusin ang standards sa pag-screen ng balita. Parang promince to a certain degree lang.

Ano ba implikasyon nito? Na para silang mga tanga sa harap ng camera at newscast (dahil sa edad nilang yan ay nagsusumbatan pa sila sa national television)?

Patunay lang ba nito kung gaano kapabaya ang magulang nila? (Pero unfair na sabihin yun, dahil wala tayong kaalam-alam sa kwento nila, maliban na lang kung isa kang veteran showbiz insider at sinusundan mo ang buhay nila sa loob ng ilang taon at dekada)

O kung gaano ka-ampaw ang taste natin (generally speaking)? Mahilig tayo sa mga nag-aaway eh. Obvious naman, ‘di ba? Kaya nga tinatangkilik natin ang teleserye para makakita ng sampalan, action movies para sa barilan, at ultimong combat sports para sa pisikalan.

Dapat siguro may i-impose na “media blackout” pagdating sa mga ganitong klaseng isyu, tulad na lamang ng ginawa ng Amerika nun kay Paris Hilton. Seryoso, nakaka-sayang lang eh. Nakakaburat.

Tama na ang sobrang publicity. Ikakasira lang ng career n’yo yan eh.

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Playback: Michael Jackson, Justin Timberlake – Love Never Felt So Good

5/18/2014 11:52:55 AM

Okay, I am not writing a lengthy post here, since I’m running out of time and reserving the other write-ups in due time.

I have been listening to FM radio lately, as my relaxing resort due to my pre-employment stage; when suddenly, this track apparently popped out of my radio set.

Yes, how about the late King of Pop and one of the pop music’s new elite icon on collaboration, aye?

Don’t be confused, folks. This track titled "Love Never Felt So Good" was first recorded in 1983 as a demo written both by Michael Jackson and a fellow singer-songwriter Paul Anka, (And in case you’re not convinced go to YouTube, and search for its solo version), so this already counts as a posthumous record off the late Jackson's album Xscape.

Anyway, this version may be a series of mash-up dance moves from both Jacko (thru his music videos in the past) and the present talents. But the sound still remains the same; that typical groovy rhythm that Jackson and Epic Records used to market way back then.

Well, I therefore conclude listening to this track—same as love—never felt so good. I will recommend this track for the mean time (yes, you should listen instead of those... err, okay I won’t mention them at all).

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions

Thrilling Finish

09/05/2014 12:54:32 AM

There are five first round match-ups that culminated into game 7 on the NBA playoffs recently.

Well, what’s new? Definitely, a lot!

Before we give an upper hand in everything, check out their game stories in these sets of videos posted by NBA.com.

Like I told you, a lot of things went new here. It’s the first time that majority of the series went on to a very close-contested playoff contention series. The last time we saw a game 7 was last year, and it was only the game between the Brooklyn Nets and the Chicago Bulls.

And the highest number of the first round game 7s in a single year round was only two.

So, it was like a huge massive turnaround, eh?

Supposedly, Houston would contest Portland to a Game 7, but not until Damian Lillard fired a trey bomb that exploded in front of their home floor. Talk about perfect "nailing" play, huh?

The question though is… could we possibly see another set of sudden death finishes in the second round? Honestly speaking, how I wish that will happen. But since everything is down to eight teams and four clashes, things would just get more intense, even if dwindled by number.

Who knows? We might foresee things up? Or if not in the second round, how about both conference and league finals|?

Author: slickmaster | © 2014 september twenty-eight productions