Aanhin Mo Pa Ang Rebulto Kung Tarpaulin Naman Na Ang Uso?

10/25/2012 02:31 PM

Usapang “arts” ba, as in classical versus digital? Patay versus buhay? From 3-dimensional to the simplest form made from Photoshop? History versus advertising? Ewan.

Noon, rebulto ang pinakamagandang bagay na magsisilbing larawan ng alaala ng isang tao na may naimambag sa lipunan. Ang istatwa na pinaghihirapan ng mga iskulptor sa pamamagitan ng pag-ukit. Madalas ay gawa ito sa mga matitigas na materyales tulad ng semento, marmol, graba, at tanso. Sa mga pampublikong lugar sila nakikita.

Pero kung sa tingin mo na ang isa nang ganap na perpektong halimbawa sa larangan ng sining ang mga tinatawag na monumento, diyan ka nagkakamali. Iyan din ang akala ko e. Dahil may mga pagkakataon na sa sobrang pagiging mitikuloso ng iilang mga tao ay nagkakaroon tuloy ng maling pagkakaintindihan.

Parang yung istatwa ng dating Manila Archbishop na si Jaime Cardinal Sin noong inilatag ang ika-25 anibersaryo ng EDSA revolution. Marami ang pumuna sa naging kontrobersyal na rebulto, na aniya ay hindi raw eksakto ang paglalarawan ng mukha sa namayapang pari.

Ayon naman sa taong gumawa nito na si Eduwardo Castrillo, nag-eksperimento siya sa paggawa. Aniya, pinaghahalo lang daw niya ang mukha ng bata at matandang arsobispo.

Pero kung sa rebulto ay inuulan tayo ng batikos, e paano pa kaya ang modernong paglalarawan tulad ng tarpaulin?

Since in memorial ang mga ito ay nagsisislbing agaw-eksena ng atraksyon sa mga malalaking kalsada sa Maynila at pati na rin sa ibang mga lalawigan na dinadaan ng mga Expressway o yung tinatwag na Pan-Philippine Highway na mas kilala rin bilang Daang Maharlika kung ikaw ay nasa Norte o National Highway kung ikaw naman ay pabandang Sur. Billboard pa nga ang pormal na tawag sa mga ito.

Pero mas magfocus tayo sa mga maliliit na bersyon, yung literal… as in tarpaulin talaga. Halos wala ka naman makikita na mga larawan ng mga bayani dito ha… o kahit ang mga kilala sa lokalidad na personalidad pa. Pero bakit nga ba na mas naglipana ang mga ito kesa sa mga tipikal na pag-larawan na kung tawagain ay istatwa?

Madali lang kasi yan gawin; as in mag-pagawa ka lang at sa loob ng ilang oras… at presto! Kaya ito ang karaniwang mga bagay na mas makikita mo. Sa mga probinsya, marami d'yan ang nakasabit sa banderitas sa taas ng highway na naglalarawan. Gaya nito: 

“Congratulations, Juana Dela Cruz for passing the Architectural board Exam 2012, from your loving Dela Cruz family.”

At kung sa mga lungsod naman gaya ng Maynila, kung hindi ang mga naghihiganteng billboard ng mga seksing endorser ng mga produkto, ay mga pulitiko naman na tulad nito: 

“Construction of J.P. Rizal Street, Made possible thru Congressman “Balong” Balongan.”

Hmm… pero nung tingnan mo ang kalye mismo ay mas magaspang pa sa mga rough road ng probinsya ang itsura.

Wow, ito ang pinakaprimerong example sa kasabihang “This is where your taxes go.” At tama ang isang senador, na dapat ipasa ang batas niya na magbabawal sa kung anong kabaduyan (pero sablay naman) sa isang politician. Tignan mo nga ang kuya mo, wala kang makikita na ganyan.

At noong may mga personalidad ang namatay sa nakalipas na mga taon, halos wala naman na istatwa ang naitayo. Alam mo kung ano? Mga naglipanang tarpaulin lang na naglarawan ng pasasalamat. Pero dumating din ang panahon na ginagawang tolda na lamang ang mga ito ng karamihan na nag-iiskwat.

Kaya ito ang mga tanong ko: aanhin pa ba ang rebulto kung tarpaulin naman na ang uso? At sa totoo lang ba, likas ba na maalahanin ba tayo sa mga magagandang bagay sa nakalipas, o sadyang mas mahihilig lang din tayong pumansin sa mga “epal” sa lipunan?

Author: slickmaster |  © 2012 september twenty-eight productions