First date.

12:49 p.m. 01/01/2013

Disclaimer: Isinulat ko ang akdang ito na may permiso mula sa babaeng naka-date ko nun. Pero pinili ko na hindi ilahad sa blog na ito ang litrato naming dalawa at ang tunay na pangalan niya bilang paggalang sa pagkakakilanlan niya.

Minsan, natutuklasan talaga ang pag-ibig sa first date. Wala nang ligaw-ligaw pa (anak ng pating, uso pa ba iyun?). Nasa uganayan lang yan kasi, bilang kapwa taong nagmamahalan at bilang kaibigan na rin kung magturingan.

Parang karanasan ko lang. Ika-1 ng Disyembre nun, isang maalinsangan na Sabado ng hapon. After lunch ang usapan naming nun sa isang mall sa lungsod ng Mandaluyong. Sa unang tingin nga e, nakakapagtataka lang nun. Dahil alam ko hindi naman siya interesado na mga bagay na gusto ko, tulad ng mga libro at may kabuluhan na kalokohan. At siguro, naiisip niya nun na sa dinami-dami ba naman ng babaeng nakasalamuha ko sa text, Facebook, Twitter at personal… e bakit siya pa daw?

Hindi ko mawari e, basta ang alam ko nun ay interesado ako na kilalanin siya. Bago ang lahat, siya si Ms. Whippedream, o mas tawagin na lang natin na Kablag. 21 anyos, isang registered nurse na naghahanap pa rin ng trabaho. Magkapareho kami ng eskwelahan noong kolehiyo bagamat magkaiba kami ng branch na pinapasukan. Ang nakakaloka lang nun ay may isa pala kaming kaibigan in common pero hindi naman yun ang naging pamamaraan para maging magkakilala kami (o nireto, ika nga). Sa totoo lang, nakilala ko lang siya sa pamamagitan ng isang text clan. At isang bagay pa ang common sa aming dalawa – pareho kaming blogger.

Pero fast forward tayo sa petsa ng a-uno. Nasa gitna na ako ng pagmamadali ko papunta sa mall na iyun. Nakakahiya, first date mo slickmaster, e na-late ka! E ikaw ba naman kasi ang mapunta kaagad sa isang photo studio para lang kunin ang soft copy ng mga litratong kinunan para sa iyong graduation pictorial noon.

Ala-una ng hapon nun nang makarating na ako sa destinasyon ko. Halos maligaw pa ako sa naturang mall (aba, e ikaw ba naman ang mapunta sa isang lugar na hindi pamilyar sa kamalayan mo e) habang katext siya kung saan siya eksakto. Pagbaba mula 4^th floor papunta sa 2^nd, sa may bandang fountain area, agad ko siya napansin. Pamilyar na ang kanyang itsura sa akin dahil sa kakatingin sa kanyang profile picture sa Facebook at Twitter. Pero bago ko man siya surpresahin e agad na rin niya pala ako nakilala (ayan, magte-text ka pa ng “look behind you,” ha?). Unang move kay Kablag, pahiya ka na, slick. LOL!

So, ayun na nga ang nangyari, nagkakilala kami. Agad hinanap ang book launching event na pupuntahan ko nun (dahil trip ko lang, maliban pa sa katotohanan na isa na rin sa mga iniidolo ko ang awtor ng Pogi Points na si Stanley Chi), nasa isang bookstore yun sa nasabing mall. E ang aga lang namin nun. Haha! Napabili lang kami ng libro nun, then trineat ko siya ng lunch sa isang fastfood na malapit lang sa bookstore na yun (sa loob ng naturang mall, siyempre).

Matapos ang book launch na yun (na tumagal ng 4 na oras pero astig lang ang hapon na yun dahil sa sobrang laughtrip na dala nila Stanley Chi, Ramon Bautista at Papa Dan ng Baranggay LS at kung anu-ano pang kamundohan nun), e para kaming ewan na hindi alam kung saan kami susunod na pupunta noong gabing iyun. Hanggang sa napagdesisyunan na magpunta sa kabilang mall. Mamasyal lang sa kung saan-saan, kumain ng pizza, magkwento ng kung anu-anong bagay lang, malalim na bagay man o mababaw. Kulang nga e manood kami ng sine nun kung maaga pa lang sana ang gabi nun. Hati na kami sa dinner namin na pizza (ako sana talaga ang sasagot nun e kaya lang mahirap na ang ma-short lalo na kakasweldo ko lang nun).

Ano pa ba ang mga naganap? Ayun lang naman. Sa madaling sabi, nagkamabutihan. Basta, sinigurado ko lang nung gabi na iyun na kahit papaano e magaanda ang impresyon ko sa kanya sa pamamagitan ng pagkakapataotoo sa aking sarili. At sa totoo lang nun e hindi ko na iniisip kung may susunod na date na magaganap pa sa pagitan namin ni Ms. Whippedream o wala. Nasa sa kanya na iyun.

Pero mali pala ako, dahil hindi ko inaakala na siya talaga ang magpapatibok ng puso ko nun. Siya ang tanging naging pinaka-kaibigan ko sa lahat ng aking mga kaibigan ko.

Namiss ko siya bigla. Sa sobrang pagkamiss e napagawa ako bigla ng one-liner.

“Just a second after we parted ways, I just realized something – I missed you already.”

Akalain mo yun oh. Matapos ko siya ihatid sa terminal ng FX nun, para lang akong batang naagawan ng lollipop (pero walang akto ng iyak, syempre) nung sinara na niya ang pinto ng naturang sasakyan at umalis na pauwi ng bahay niya. Ang naisip ko na lang, magtetext din yun pag nakauwi na siya. Hindi lang text pala, nagmissedcall. Aba. Ayos ah. Kala ko dito na lang matatapos ang first date na iyun.

Akala ko din e. Mali pala ako. :-)

Author: slickmaster | © 2013 september twenty-eight productions